Ευχές...

Είθισται να δίνουμε και να δεχόμαστε ευχές αυτές τις ημέρες. Το κυριότερο που θα ευχηθώ εγώ είναι να κυριαρχήσει η ηρεμία - επιτέλους - στη χώρα μας αλλά και στον κόσμο.

Απο εκεί και πέρα, ο κόσμος γενικότερα χρειάζεται - όσο ποτέ - εμπνευσμένους και διορατικούς ηγέτες, αλλά και σκεπτόμενους πολίτες.

Υγεία, ειρήνη και ευημερία για όλους.

Χρόνια πολλά και ευτυχισμένος (όσο γίνεται πιο πολύ) ο καινούριος χρόνος!

Για να μη γκρινιάζουμε μόνο:

Είναι γνωστό, πως η "δύναμη" του Έλληνα, συνίσταται πολύ συχνά στο άτομο. Στη μονάδα και όχι στο σύνολο, γι' αυτό και βλέπουμε πολλούς συμπατριώτες μας να μεγαλουργούν, ιδίως στο εξωτερικό.

Χαρακτηριστική είναι η αρχή της ομιλίας του Έλληνα μόνιμου αντιπροσώπου μας στον Ο.Η.Ε, την οποία παραθέτω έτσι όπως μου ήλθε με email. Δεν μπορώ φυσικά να επιβεβαιώσω την αυθεντικότητά της, ούτε και το χρόνο που έγινε. Ωστόσο κάνει το γύρο του "κόσμου" μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ένα ακόμα δείγμα του τί θα έπρεπε να είναι "νέα" σε σχέση με τις επαναλαμβανόμενες αηδίες τις οποίες επιμένουν να προβάλλουν τα κανάλια της χώρας μας...

Ένα λαμπρό υπόδειγμα ρητορικής και πολιτικής από πρόσφατη συνεδρίαση της ΓΣ των Ηνωμένων Εθνών, που έκανε τη διεθνή κοινότητα να χαμογελάσει: Ο λόγος του Έλληνα μόνιμου αντιπροσώπου στον ΟΗΕ.
«Πριν ξεκινήσω, θέλω να σας πω κάτι για τον Μέγα Αλέξανδρο. Όταν δάμασε τον Βουκεφάλα, κατά τον γυρισμό του και περνώντας τον Αξιό και βλέποντας το νερό, σκέφτηκε ότι ήταν μια καλή ευκαιρία για μπάνιο. Έβγαλε λοιπόν τα ρούχα του, τα ακούμπησε στον βράχο και μπήκε στο νερό. Όταν βγήκε και θέλησε να ντυθεί, τα ρούχα του είχαν εξαφανιστεί. Τα είχε κλέψει ένας Σλάβος της Μακεδονίας.»
Τότε πετάχτηκε οργισμένος ο Σλαβομακεδόνας εκπρόσωπος της ΠΓΔΜ κι άρχισε να φωνάζει «Τι είναι αυτά που λες; Οι Σλάβοι δεν ήταν εκεί, τότε.»
Οπότε ο Έλληνας εκπρόσωπος χαμογέλασε και είπε: «Τώρα που το ξεκαθαρίσαμε αυτό, μπορώ να ξεκινήσω την ομιλία μου...»!

Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, όλα επιτρέπονται...

Δε θα μπορούσα παρά να σταθώ στα γεγονότα των τελευταίων ημερών: Ξεκινώντας απο τον ανεγκέφαλο ειδικό φρουρό που τράβηξε πιστόλι και αφαίρεσε τη ζωή του 15χρονου, έχουμε ένα ντόμινο αντιδράσεων όπου η κεντρική εξουσία (ως αντίβαρο;;;) αφήνει να εξελιχθούν τα τρομερά πράγματα που γίνονται κάθε μέρα στους δρόμους.

Αποτέλεσμα: η χώρα να ζεί υπο καθεστώς αναρχίας και ανασφάλειας και εμείς να βλέπουμε ξανά το ίδιο έργο στους δρόμους και τις τηλεοράσεις, όπου οι γνωστοί (δεν είναι καθόλου άγνωστοι σας διαβεβαιώ) κάνουν τα δικά τους καίγοντας περιουσίες, αφαιρώντας θέσεις εργασίας, τρομοκρατώντας τον κόσμο που απλά θέλει να κάνει τη δουλειά του.

Απο την άλλη, οι μαθητές ευκαιρία ψάχναν και κάνουν ίσως τις πιό δικαιολογημένες κινητοποιήσεις καταλήψεων (σε σχέση με τα βλακώδη αιτήματά τους στο παρελθόν), ενώ τα κανάλι ανατροφοδοτούν την όλη κατάσταση μεταδίδοντας τα "γεγονότα", με πηχαίους μπαρουφοτίτλους όπως "έκρηξη οργής"...

Σε αυτή τη χώρα που ζούμε λοιπόν, για ακόμα μια φορά διαπιστώνουμε πως η υπερβολή περισσεύει. Ίσως είναι και το μόνο στοιχείο που περισσεύει στη χώρα μας.

"Φτιάξε μια επιτροπή"

Σας προτρέπω να "googlάρετε" (κατά τα σύγχρονα ελληνικά) τη συγκεκριμένη φράση και να δείτε τα αποτελέσματα...

Μεταξύ αυτών, είναι και ένα πολύ ωραίο άρθρο στην ηλεκτρονική έκδοση της "Ελευθεροτυπίας" για το αμαρτωλό παρελθόν των επιτροπών της βουλής που συστάθηκαν για διάφορα σκάνδαλα.

Η φράση αναφέρεται στη γνωστή ρήση ενός αμερικάνου πολιτικού "σοφού" (μου διαφεύγει το όνομά του" και στην πλήρη έκτασή της είναι: "άμα θέλεις να μη γίνει (σχεδόν) τίποτα για ένα θέμα, φτιάξε μια επιτροπή".

Ο σοφός (εκτός εισαγωγικών γιατί πράγματι είναι) ελληνικός λαός, δηλαδή η παράδοση το έχει πεί απλά ως "κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει".

Όλοι όσοι σκέφτονται πιά λογικά, έχουμε γίνει γραφικοί με το να λέμε πως οι εξεταστικές επιτροπές είναι ακόμα ένα "εργαλείο" για να βάζει τα θέματα στο ντουλάπι της λήθης. Έτσι και με την υπόθεση του Βατοπεδίου: η δική μου λογική λέει πολύ απλά, πως μέσα στους λόγους που θα πρέπει να αποχαιρετίσουμε τους πολιτικούς μας (και εννοώ όλους) και τους παρατρεχάμενούς τους είναι και ο εξής λόγος: η τάση τους να κάνουν ρουσφέτια στην Εκκλησία και τους λειτουργούς της, με εμφανή στόχο την επιρροή που έχουν οι τελευταίοι στο ποίμνιο και τις ψήφους του.

Τα πράγματα είναι απλά στην έκτασή τους: όπως σε πολλές περιπτώσεις οι πολιτικοί λειτουργούν με γνώμονα το οικονομικό τους κέρδος όταν έχουν να κάνουν με παντός είδους συμφωνίες, έτσι λειτουργούν και ψηφοθηρικά απέναντι σε οργανώσεις όπως η Εκκλησία. Όπως κάνουν και στα πολιτικά τους γραφεία με τους μπούφους ψηφοφόρους τους που σπεύδουν για να πάρουν ρουσφετολογικές υποσχέσεις.

Βρε τα παιδιά!!!(2)

Δανείζομαι απο την ηλεκτρονική έκδοση του Ε.Τ:

Δευτέρα, 10.11.08
Ο υπουργός Εξωτερικών της ΠΓΔΜ Αντόνιο Μιλόσοσκι, πραγματοποιεί από τη Δευτέρα τριήμερη επίσκεψη στην Τουρκία, στη διάρκεια της οποίας θα συναντηθεί με τον Τούρκο ομόλογό του Αλί Μπαμπατζάν, με τον Πρόεδρο της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης Κιοκσάλ Τοπτάν, καθώς και με τον Πρόεδρο της Τουρκίας Αμπ. Γκιούλ.
Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση του ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ, στις συναντήσεις αυτές θα εξετασθούν οι δυνατότητες για περαιτέρω ανάπτυξη των διμερών σχέσεων σε όλους τους τομείς, καθώς και οι τρέχουσες διεθνείς εξελίξεις, με έμφαση στις ευρωπαϊκές προσδοκίες και των δύο χωρών και στην υποστήριξη που παρέχει η Τουρκία όσον αφορά την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης έχει προγραμματιστεί να υπογραφούν μια συμφωνία για την ενδυνάμωση των διμερών σχέσεων των δύο χωρών καθώς και ένα πρωτόκολλο σχετικά με την προέλευση των προϊόντων βασισμένο στη Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου μεταξύ των δύο χωρών.

Είναι το δεύτερο μέρος του "Βρε τα παιδιάααα", του άρθρου που έγραψα στις 7/5/08, όπου εδώ σχολιάζουμε πλέον την ανταπόδοση της επίσκεψης του υπεξ της ΠΓΔΜ, στην Τουρκία. Θα γίνω λίγο καυστικός, γιατί το απαιτεί η περίσταση: μου αρέσει που επενδύουν ο ένας στον άλλον, μια και η συμμαχία τους θα έχει μέλλον. Μόνο μεταξύ τους! Ίσως όμως τώρα με την εκλογή Ομπάμα είναι λιγότερο αισιόδοξοι απο το Μάιο. Κρίμα.

"Υποστήριξη που παρέχει η Τουρκία για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ".

Λες και δεν το ξέραμε κι αυτό...

Το σίγουρο είναι πως χωρίς την υποστήριξη της Ελλάδας, η Τουρκία θα βλέπει πάντα με το "μακαρόνι" την Ε.Ε, ενώ η ΠΓΔΜ με ούτε με κυάλια το ΝΑΤΟ. Για Ε.Ε ας μην κάνει ούτε όνειρα...

Μπαράκ Ομπάμα: ελπίδα σίγουρα. Αλλαγή, θα δούμε.

Ευτυχώς. Η πολυπόθητη αλλαγή έγινε και τα μάτια του κόσμου είναι στραμμένα στη αλλαγή φρουράς πλέον, που θα γίνει στις αρχές του 2009, όπου θα απαλλαγούμε απο τον Μπού(φο)ς.

Πραγματικά, ένας άνθρωπος σαν τον Ομπάμα συμβολίζει την ελπίδα για την αλλαγή της στάσης των Η.Π.Α απέναντι στον κόσμο. Ειδικότερα, ας μην κρυβόμαστε, απέναντι και στην Ελλάδα.

Για την πραγματοποίηση της αλλαγής αυτής κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Ωστόσο η στάση, το πνεύμα και η όλη "αύρα" του γερουσιαστή Ομπάμα, δείχνει πως σίγουρα η αλλαγή αυτή στο Λευκό Οίκο θα είναι για καλό.

Εν αναμονή έργων λοιπόν...

Για να δούμε τί θ' ακούσουμε και γι'αυτό...

Μιλάω για το νέο πρόσωπο της παραλίας όπως το είδαμε μετά τα εγκαίνιά του, πριν 2 μέρες. Θα μπορέσει να πεί σίγουρα πολλά ο καθένας, όπως για το πράσινο, για το αισθητικό αποτέλεσμα, την ποιότητα κατασκευής κλπ κλπ.

Άλλωστε τους Έλληνες γενικότερα, ειδικότερα δε τους Θεσσαλονικείς τους χαρακτηρίζει μια τάση για γκρίνια, ανεξαρτήτως θέματος και αποτελέσματος.

Εγώ απλά θα πώ πως αυτή τη στιγμή, η παραλία της Θεσσαλονίκης απο τον όμιλο ώς το μέγαρο Μουσικής είναι απο τα πιό επισκεπτέα μέρη της πόλης. Απ' ότι είδα άλλωστε πολύς κόσμος έσπευσε και σπεύδει διαρκώς να το διαπιστώσει. Με λύπη μου δε παρατήρησα και τις πρώτες φθορές απο τους γνωστούς ανεγκέφαλους.

Αυτό που δεν είμαι σίγουρος είναι για το άν η αναμονή των δύο χρόνων δικαιολογεί το αποτέλεσμα και το σπάσιμο νεύρων απο τις λαμαρίνες που σκίαζαν τη θέα προς τη θάλασσα.

Blog Action Day: φτώχεια.

15 Οκτωβρίου: Η μέρα που ορίστηκε απο τους bloggers για να ευαισθητοποιούν για ένα θέμα κάθε χρόνο. Πέρσι το περιβάλλον, φέτος η φτώχεια που μαστίζει τις αναπτυσσόμενες (και όχι μόνο) χώρες.

Καιρός είναι να βάλουμε όλοι το λιθαράκι μας ώστε σύντομα να μην υπάρχουν ή να μειωθούν στο ελάχιστο οι άνθρωποι που στερούνται ακόμα και τα στοιχειώδη.

Περισσότερα στο http://www.blogactionday.org/

Al tsantiri views

Views και όχι news γιατί θ' ασχοληθώ με την όλη "οπτική" του Λαζόπουλου, έτσι όπως παρουσιάζεται στην εκπομπή του, αλλά και όπως τη βλέπω προσωπικά.

Το ταλέντο του προσφιλούς των περισσοτέρων Λάκη, είναι έκδηλο, ωστόσο τείνει κατά μεγάλο λόγο να μεγαλοποιείται περαιτέρω, απο την απουσία ανταγωνισμού. Εννοώ πως στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αξιόλογοι stand up comedians - πλέον - κάτι που στο εξωτερικό -ιδίως στις Η.Π.Α - είναι συχνότατος τρόπος διασκέδασης.

Το θέμα ωστόσο δεν είναι αυτό. Στη χώρα της υπερβολής που ζούμε, τα λογύδρια, οι μονόλογοι και τα σχόλια του Λαζόπουλου, τείνουν να γίνουν νόμος, πίσω από την ορμή της θεαματικότητας και της γενικότερης αποδοχής της εκπομπής του, ενώ ταυτόχρονα όποιος τολμά - αλοίμονο- να πεί κάτι, χαρακτηρίζεται γραφικός επειδή δε δέχεται τη "σάτιρα". Αλήθεια, τί "σάτιρα" να δεχθεί η κα Ντενίση (την οποία σε καμία περίπτωση δε συμπαθώ), σχετικά με τη διακωμώδηση του γάμου της;

Από την άλλη, πως κάποιος νοήμων άνθρωπος να δεχθεί τις ρήσεις του "καλλιτέχνη" που υποστηρίζουν για παράδειγμα, πως ότι κάνουν οι νέοι - φοιτητές είναι καλό (ας πούμε επεισόδια, καταλήψεις κλπ) επειδή έτσι φαίνεται πως "ξυπνούν". Η οτι πάντα φταίνε οι... άλλοι (πολιτικοί, δημοσιγράφοι, συνήθεις ύποπτοι), εκτός απο το σε πολύ μεγάλο ποσοστό λειτουργικά αναλφάβητο Ελληνικό λαό που γελάει με χοντροκομμένα αστεία!

Ο Λαζόπουλος στη πραγματικότητα δεν επισημαίνει τίποτα καινούργιο. Ίσως απλά (στην πλειονότητα των σχολίων του) θέτει τα πράγματα με έναν αστείο τρόπο, ο οποίος όμως έχει γίνει προβλέψιμος.

Την επόμενη φορά, σκεφτείτε αυτά που λέει: γιατί η "ορμή" της αποδοχής και της συνεχούς αναπαραγωγής, γίνεται χωνευτήρι χειρότερο από αυτό των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Σατιρική προπαγάνδα.

Τα αμερικανάκια...

Χρησιμοποίησα αυτή τη λέξη ως τίτλο, γιατί τουλάχιστον στο 50% του πληθυσμού των Η.Π.Α ταιριάζει.

Αυτό φάνηκε απο τη συμπεριφορά τους το 2004 με την εκλογή Μπους, αλλά τείνει και να επαναληφθεί φέτος με τον -παππού- Μακέιν. Μια "ελπίδα" 72 ετών ως υποψήφιο των ρεπουμπλικάνων στις εκλογές του Νοεμβρίου.

Ενδεικτικά λέω πως σε έρευνα του BBC 22 χώρες θέλουν ως πρόεδρο τον Ομπάμα και όχι τον Μακέιν. Το ίδιο είχε συμβεί και το 2004 όταν 30 χώρες σε δημοσκόπηση υποστήριζαν τον Κέρι αντί του Μπού(φου)ς.

Απο την άλλη πλευρά, τα "αμερικανάκια" άρχισαν στις δημοσκοπήσεις να δίνουν το προβάδισμα στον Μακέιν λόγω μιας υποψήφιας αντιπροέδρου που υποστηρίζει την οπλοκατοχή και την απαγόρευση των αμβλώσεων, στέλνει το γιό της στο Ιράκ και είπε πως ο πόλεμος εκεί ήταν "θέλημα θεού". Αυτές είναι λίγες μόνο απο τις μπαρούφες που έχει εκστομίσει, οι οποίες όμως φαίνονται καλές στις... λευκές γυναίκες!

Τί να πρωτοπεί κανείς για το μέγεθος της βλακείας τους, η οποία σε περίπτωση που εκλεγεί ο παππούς αλοίμονο στον υπόλοιπο κόσμο. Ενδεχομένως τα πράγματα ίσως γίνουν χειρότερα απο τώρα.

Στο αγγλικό μου blog http://panagiotioeng.blogspot.com έχω εκφράσει προ πολλού την αμέριστη υποστήριξή μου στο γερουσιαστή Ομπάμα, όχι γιατί πιστεύω πως είναι κανένας σωτήρας, αλλά γιατί στο πρόσωπό του βλέπω μια αλλαγή προς το καλύτερο, το πιο μετριοπαθές και το πιο λογικό, επιτέλους.

Ωστόσο μετά τις τελευταίες εξελίξεις έχω πειστεί πως τα "αμερικανάκια" είναι άξια της -πουριτανοπρεπούς- τύχης τους και ενδεχομένως το ντέρμπι της εκλογής να αποβεί μοιραίο για τους δημοκρατικούς. Το κακό είναι πως εμείς δε φταίμε σε τίποτα.

Καλό χειμώνα...

παρά τη ρήση ότι δεν υπάρχουν ειδήσεις το καλοκαίρι και ειδικότερα τον Αύγουστο, πολλά και σημαντικά συνέβησαν κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου.

Αυτό που βλέπω και θέλω να επισημάνω είναι το εξής: ο κόσμος έχει κουραστεί πια από τις βλακώδεις πολιτικές εξελίξεις, τα ημίμετρα και τις παλινωδίες. Η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση έχουν κουραστεί, γενικότερα δε, έχει κουραστεί όλο το πολιτικό σύστημα, μια και το μόνο που παράγει είναι υποθέσεις, λάσπη, διαψεύσεις και ευφυολογήματα επιπέδου νηπιαγωγείου.

Μέσα σε όλα αυτά, αν δεν το καταλάβατε, προετοιμάζεται αργά και σταθερά η υιοθέτηση του "γερμανικού" μοντέλου διακυβέρνησης με τα δύο μεγάλα κόμματα στην εξουσία. Γιατί απλά, μπρος στην βεβαιότητα ότι κανένα από τα δύο κόμματα δε θα είναι στο "τιμόνι" της χώρας, με ότι αυτό συνεπάγεται, οι δύο μεγάλοι θα προτιμήσουν να "συνεταιρισθούν" για να μας σώσουν. Ίσως μάλιστα αυτό να είναι καλύτερο, μια και ενδεχομένως θα υπάρχει κάποιος στοιχειώδης έλεγχος μεταξύ τους. (Όχι βέβαια πως δεν τα έχουν βρει από παλιά).

Για να είμαι ειλικρινής, δε βλέπω και άλλη πιο αξιόπιστη λύση, τηρουμένων των αναλογιών και έχοντας υπόψη τη φαιδρότητα των "μικρών" κομμάτων της αντιπολίτευσης με μακράν ανουσιοδέστερο το Κ.Κ.Ε το οποίο ονειρο-καρκινοβατεί σε έναν κόσμο που έχει πλάσει για τον εαυτό του.

Ελπίδες πολλές για τον τόπο δε βλέπω, παρά μόνο μερικές εξαιρέσεις στην πολιτική ζωή. Ίσως τελικά, θα πρέπει να κυβερνηθούμε από τεχνοκράτες τους οποίους να στηρίζουν οι πολιτικοί, μια και το πείραμα του βουλευτή (ασχέτου επαγγέλματος και εμπειρίας) - υπουργού στην πληθώρα των περιπτώσεων του έχει αποτύχει.

Το καλοκαίρι δεν υπάρχουν ειδήσεις...

Πιό συγκεκριμένα, ο Ουμπέρτο Έκο είπε κάποτε πως τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις, αλλά μακάρι να ήταν έτσι. Γιατί συνήθως οι ειδήσεις είναι και άσχημες. Έτσι, και αυτό το καλοκαίρι τόσο σε εγχώριο (siemens, ακρίβεια, κράτος - μπανανία κλπ κλπ), όσο και σε διεθνές επίπεδο (τιμές αργού, οικονομική ύφεση κλπ κλπ) τα πράγματα φαίνονται τόσο άσχημα, που προτιμώ να μην τα σχολιάσω, παρά να παραδοθώ στην αγκαλιά της θερινής ραστώνης, όσο μπορώ. Ίσως να ακούγεται λίγο "στρουθοκαμηλίστικο", αλλά για την ώρα κρατάω μόνο τη θετικότητα της εποχής.
Καλό καλοκαίρι λοιπόν και γκρινιάζουμε σε κανα - δυό μήνες πάλι.

Ακρίβεια: το θέμα της εποχής.

Το οποίο δε θα μπορούσα να αφήσω ασχολίαστο. Πραγματικά, ο καθένας το νοιώθει στο "πετσί" του, περιμένοντας απο την κυβέρνηση να ανακοινώσει μέτρα για την αντιμετώπισή της. Και πολύ σωστά: ελεύθερη αγορά δε σημαίνει και ασύδοτη αγορά. Το θέμα είναι ποιό κόμμα διαχρονικά έχει το σθένος να επιβάλλει σοβαρά πρόστιμα σε εταιρίες - χρηματοδότες τους προεκλογικά - τα οποία να πληρωθούν κιόλας.

Απο την άλλη πλευρά όμως, τί γίνεται όμως με το καταναλωτικό κίνημα στην Ελλάδα; Υπάρχει καταναλωτική συνείδηση; Μήπως οι Έλληνες είναι συνηθισμένοι στο να πληρώνουν πολλά για προϊόντα τα οποία σε πολλές περιπτώσεις ή δε χρειάζονται ή μπορούν να τα βρούν σε χαμηλότερες τιμές; Σίγουρα οι 300 περίπου διαφορετικές καταναλωτικές οργανώσεις,( διότι οι Έλληνες δεν μπορούν να μπούν υπο την σκέπη μίας οργανωμένης και ισχυρής), δε βοηθούν την κατάσταση.

Ακόμα και αυτοί που ακολουθούν τις "οδηγίες" για αποχή μια συγκεκριμένη ημέρα απο αγορές ή απο συγκεκριμένα προϊόντα, σπεύδουν να τα προμηθευτούν σε ποσότητες απο την προηγούμενη ημέρα, λες και θα γίνει πόλεμος.

Στις δε λαϊκές αγορές, το ένα κιλό μήλα είναι "ντροπή" να το αγοράσεις ή το να μην αγοράσεις καθόλου άν θεωρήσεις την τιμή τους ακριβή, δε συζητάται. Αρκεί το να "γκρινιάξεις" για τις τιμές. Στις λαϊκές αγορές έτσι, οι πάγκοι προς το μεσημέρι αδειάζουν πρίν οι πωλητές σκεφθούν κάν πως μπορεί τα προϊόντα τους να μείνουν αδιάθετα.

Για όσο καιρό στο παρελθόν η τιμή της βενζίνης ήταν χαμηλή, ο ενσυνείδητος καταναλωτής οδηγός που έβαζε βενζίνη στο φθηνό πρατήριο, λοιδορείτο απο τους "άπλες" φίλους του με το επιχείρημα " τί κερδίζεις μωρέ" και "τί κατάλαβες τώρα".

Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι είναι πως μερικές κινήσεις (καταναλωτικές στην προκειμένη περίπτωση) πρέπει όλοι μας να τις κάνουμε για να βοηθήσουμε την αγορά να λειτουργήσει: όχι μόνο τον εαυτό μας. Αυτή η διαπίστωση όμως εντάσσεται στα ερωτηματικά που τίθενται διαρκώς απο τη γένεση του Ελληνικού κράτους: πως το ατομικό συμφέρον μπορεί να "υποταχθεί" στο συλλογικό.

Ουτοπία.

Ο.Τ.Ε: Άντε βρε!

Πολλοί εθνοπατέρες μαζεύτηκαν τελευταία: αναφέρομαι φυσικά στην πώληση του Ο.Τ.Ε (δηλαδή του managment) γιατί έτσι και αλλιώς οι μετοχές πουλημένες ήταν. Φαίνεται ότι όλοι οι "υπερασπιστές" του δημοσίου συμφέροντος δεν είχαν ποτέ συναλλαγές με τον εθνικό τηλεπικοινωνιακό φορέα για να καταλάβουν γιατί πρέπει επιτέλους να βάλουν το συμφέρον και την εξυπηρέτηση του πολίτη πάνω απ' όλα.
Για όσους δεν το κατάλαβαν, δε ζούμε πλέον στη δεκαετία του '60. Οι "εθνικοί λόγοι" που επικαλούνται δεν ισχύουν πλέον για έναν οργανισμό που χάνει πελάτες μέρα με τη μέρα αφού δεν αποτελεί μονοπώλιο όπως κάποτε.
Είναι καιρός για αποφασιστικότερα βήματα, έτσι ώστε το κράτος να σταματήσει να κάνει τον επιχειρηματία με κόστος την τσέπη και τα νεύρα του φορολογούμενου. Το κράτος οφείλει να συγκεντρωθεί σε δουλειές όπως η αναβάθμιση της παιδείας, της υγείας και της κοινωνικής προστασίας, και όχι να γεμίζει τον κάθε οργανισμό (ακόμα και κερδοφόρο) με "υμετέρους" - κατά κανόνα άχρηστους υπαλλήλους και διευθυντές - πληρώνοντάς τους δε με παχυλούς μισθούς. Για να μην αναφέρω τις "εθελούσιες εξόδους" (ειδικά στον Ο.Τ.Ε) των οποίων τα ποσά προκαλούν κάθε φιλήσυχο εργαζόμενο.
Άντε και σε ανώτερα, μπας και δούμε άσπρη μέρα (βλέπε Ο.Σ.Ε, ΕΛ.ΤΑ, Δ.Ε.Η κ.α).

Βρε τα παιδιά...

Λες και δε το ξέραμε. Αναφέρομαι στην πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου προέδρου στα Σκόπια. Μέσα στο πανηγυρικό κλίμα της επίσκεψης, ο Τούρκος πρόεδρος Γκιούλ δεν παρέλειψε να χαρακτηρίσει άδικη τη στάση της Ελλάδας στα θέματα της ονομασίας και της ένταξης στο ΝΑΤΟ, αλλά και γενικότερα να υποστηρίξει τις θέσεις των βόρειων γειτόνων μας. Επίσης έκανε κουβέντα και για το θέμα που καίει και τους δύο. Την ένταξη στην Ε.Ε. Άλλωστε, η τουρκική εξωτερική πολιτική είναι ανοικτό βιβλίο διαμέσου των χρόνων, γεγονός που δυστυχώς ορισμένοι πολιτικοί μας δεν έχουν καταλάβει. Μια απο τις βασικές τους θέσεις είναι "ο εχθρός του άλλου είναι φίλος δικός μου".

Αυτό που δεν έχουν καταλάβει είναι πως δεν ζούμε πλέον στις συνθήκες του ψυχρού πολέμου, ούτε στις αρχές του 20ου αιώνα: τα "φιλαράκια" σαν τον Αμερικανό πρόεδρο τελειώνουν και η Τουρκία έπαψε εδώ και καιρό να είναι το "μαλακό υπογάστριο" της Ρωσίας, μια και η τελευταία το έδειξε ακόμα μια φορά, παρακάμπτοντάς την από την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου.

Το αποτέλεσμα για τα "φιλαράκια" (Σκόπια, Τουρκία, Αλβανία) θα είναι το ίδιο πάντως, σε κάθε προσπάθεια ένταξης στην Ε.Ε. , όσο κάνουν πολιτική χωρίς δικό τους κόστος. Μέχρι να το καταλάβουν, χώρες όπως η Σερβία θα τους χαιρετούν από την ευρωπαϊκή οικογένεια.

Μηνύματα κονσέρβα.

Κάτι τέτοιες γιορτινές ημέρες, ιδίως την ημέρα της Ανάστασης αρχίζει το "μαρτύριο" των γραπτών μηνυμάτων. Είναι γνωστό, πως έχουμε γίνει δούλοι των κινητών τηλεφώνων άλλωστε. Η μεγαλύτερη κοροϊδία όμως, είναι όταν λαμβάνει κανείς στο τηλέφωνό του ορυμαγδό μηνυμάτων απο σχετικούς και άσχετους (βλ. πολιτικά γραφεία) με κλισέ τα οποία ούτε τραγικός ποιητής δε θα έγραφε: "η Ανάσταση του Κυρίου να φέρει στις καρδιές μας την ελπίδα..." "το φως της Ανάστασης να λάμψει στη ζωή σας..." και ούτω καθ΄εξής.

Μηνύματα κονσέρβα, προωθούμενα εις πάντας τους γνωστούς και αγνώστους για να φεύγει και η υποχρέωση. Στο τέλος αναρωτιέται κανείς ποιό είναι πιο αστείο.

Καλό Πάσχα κυρίες και κύριοι.

Διόδια: πληρώστε τους ωραίους Ελληνικούς δρόμους!

Με το χιλιόμετρο, αλλά και απο τις δύο πλευρές: ενώ μέχρι τώρα πληρώναμε κατ' "αποκοπήν". Προσωπικά αναρωτιέμαι γιατί και τί πληρώνουμε τόσον καιρό. Για παράδειγμα, τί πληρώνουμε στη Λεπτοκαρυά, αφού μετά τα διόδια (τώρα μάλιστα το κόστος ανέβηκε στα 2,20 €), ακολουθεί η καρμανιόλα του Πλαταμώνα, όπου άν δεν σε πάει "καροτσάκι" κάποιο φορτηγό μέχρι τα Τέμπη, σίγουρα θα σε γράψουν επειδή τόλμησες να προσπεράσεις τον παππού που πάει με 50. Για να μην πούμε για τα ίδια τα Τέμπη, όπου να υποθέσω πως πληρώνουμε τα τούνελ των τρένων; (τί καλοί που είναι που κοστολόγησαν τα διόδια εκεί μόνο 1,30 € άν δέν απατώμαι);;;

Εν πάσει περιπτώσει, η ιστορία των διοδίων και της αύξησής τους είναι ακόμα μια υπόθεση ελληνικής παράνοιας, η οποία με κάνει έξαλλο, ιδίως όταν το αυτοκίνητό μου χρειάζεται ανάρτηση μετά απο κάποια χιλιόμετρα στις εθνικές οδούς. Για να μην αναφέρουμε το έμψυχο κόστος, το οποίο φυσικά είναι και το σημαντικότερο...

Και επειδή θέλω να έχω καλή τη πίστη, καθώς τα διόδια ανέλαβαν κοινοπραξίες οι οποίες φαντάζομαι πως θα αναλάβουν και τη συντήρηση του οδοστρώματος, θα περιμένω να δώ αποτελέσματα. Γιατί υπότίθεται πως πληρώνουμε για αποτελέσματα!

Αλλιώς, θα γίνω κάποια στιγμή απο τους γραφικούς δικομανείς του έθνους μας και θα εξαντλήσω όλα τα ένδικα μέσα ενάντια στις λακούβες και τις ελλειπείς συντηρήσεις των δρόμων ( και των υπευθυνοανεύθυνων), τουλάχιστον για να αποζημιωθώ για τα νεύρα μου!

Σκόπια: και τώρα τι;

Την Τρίτη, παρακολουθήσαμε τις δύο εκπομπές, δηλαδή του Παπαχελά στο Σκάι και του Τσίμα στο Μέγκα (δόξα τω θεώ δεν τις έπαιξαν παράλληλα), για την υπόθεση των Σκοπίων. Εξαιρετικές και οι δύο, με καλύτερη αυτή του Τσίμα, καθώς εξέτασε το θέμα απο περισσότερες πλευρές. Αυτό που δεν "πρόβλεψαν" και οι δύο δημοσιογράφοι (και πώς άλλωστε) ήταν η αποχώρηση του αλβανικού κόμματος από την κυβέρνηση των Σκοπίων. Αξιώσεις τους: η αποκατάσταση των βετεράνων ουτσεκάδων, η αναγνώριση του κοσσόβου και η αναγνώριση ως δεύτερης επίσημης γλώσσας του κρατιδίου - εφεύρεσης της αλβανικής γλώσσας! "Μακεδόνες" κατά τα άλλα, με πληθυσμιακή σύνθεση - μωσαϊκό εκ των οποίων 25% Αλβανοί!

Το πώς μπορεί να εκμεταλλευτεί το γεγονός αυτό η ελληνική κυβέρνηση δεν το ξέρω, διότι δεν είμαι διπλωμάτης. Όπως άλλωστε έχω ξαναγράψει, η στάση μου στο θέμα θα ήταν πολύ διαφορετική από αυτή των πολιτικών ή των στρατιωτικών.

Ωστόσο το ερώτημα παραμένει: τελικά θα διαιωνιστεί το ζήτημα τώρα μάλιστα που η κυβέρνηση του γείτονα δεν έχει την πολιτική δύναμη να χειριστεί συμφωνίες και έμεινε μόνο με τα μούτρα των χιλίων καρδιναλίων και την αδιαλλαξία τους; Το καλύτερο θα ήταν το θέμα να πάψει πια να μας ταλανίζει και να κλείσει με τις λιγότερες δυνατές "απώλειες" εδώ. Επιτρέψτε μου όμως να μην είμαι αισιόδοξος.

Ταυτοχρόνως, διαφαίνονται στον ορίζοντα (ελέω κοσόβου μάλλον) διάφορες αξιώσεις, σύλλογοι με ύποπτη δράση και κινήσεις στη Θράκη που μόνο ανησυχία και εγρήγορση πρέπει να φέρουν.

Αυτά τα Βαλκάνια τελικά δε θα ησυχάσουν ποτέ...

Μπαράκ Ομπάμα: Μια ελπίδα για την Ελλάδα;

Οι αμερικανικές προκριματικές εκλογές βαίνουν προς την ολοκλήρωσή τους, μέσω των οποίων διαφαίνεται ένα σαφές προβάδισμα του γερουσιαστή Ομπάμα. Πολλοί λένε πως ένας άνθρωπος που έχει βιώσει την αδικία και το ρατσισμό, που ανέβηκε με την αξία του απο τα χαμηλά στα ψηλά, ίσως κάνει τη διαφορά στις Η.Π.Α.
Μεταξύ αυτών είμαι και εγώ, μια και ο γερουσιαστής Ομπάμα φαίνεται πως έχει στο μυαλό του ένα όραμα για την αμερικανική πολιτική πιο δημοκρατικό, λιγότερα παρεμβατικό στον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό το έχει δείξει τόσο με τους λόγους του στο παρόν και το παρελθόν, όσο και με έργα του.
Ειδικότερα για την Ελλάδα, πολύ σημαντικό είναι πως ο Έλληνας συνεργάτης του είναι πιο δραστήριος (και πειστικός) υπέρ της πατρίδας του απο τον πάλαι ποτέ George Στεφανόπουλο του Κλίντον. Έτσι, για παράδειγμα, ο Ομπάμα έχει καταθέσει και υπογράψει ψήφισμα υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας, υποστηρίζει μια λύση του Κυπριακού βάσει των αποφάσεων της Ε.Ε και του Ο.Η.Ε, ενώ όσον αφορά στα άλλα "καυτά" θέματα όπως ο πόλεμος στο Ιράκ (που μας κάνει όλους να τον πληρώνουμε ακριβά μέσω της τιμής του πετρελαίου), έχει δηλώσει πως ήταν απο την αρχή ένα λάθος και θα τον τερματίσει.
Η αλήθεια είναι πως έχουμε ακούσει πολλές υποσχέσεις απο υποψήφιους προέδρους σχετικά με τα ελληνικά συμφέροντα, οι οποίες μάλλον στόχευαν στους ψήφους των ομογενών μας.
Ωστόσο, ο γερουσιαστής Ομπάμα έχει μια "αύρα" που τον κάνει παραπάνω πιστευτό απο τους προκατόχους του διεκδικητές - προέδρους. Απομένει να δούμε - εφόσον εκλεγεί- τα έργα του.
Περισσότερα στο http://www.barackobama.com/ και στο http://panagiotioeng.blogspot.com/

Οι ειδήσεις απο τη Σιβηρία.

Αναφέρομαι στο πρόσφατο έπος των καναλιών σχετικά με τις καιρικές συνθήκες στην Αθήνα και τις επιπτώσεις τους. Και αυτή τη φορά, τα κανάλια (πλήν φωτεινών εξαιρέσεων) κατόρθωσαν να δώσουν νόημα στον τίτλο "έκτακτη επικαιρότητα", ακόμα και άν πραγματικά δεν είχαν κάτι καινούριο να πούν, παρά δείχνοντας το δημοσιογράφο τις πρώτες πρωινές ώρες να παγώνει στη Μαλακάσα η οπουδήποτε.

Αντιθέτως δε απο πολλές περιπτώσεις, όπου και η υπόλοιπη Ελλάδα είναι θαμμένη κάτω απο το χιόνι, τα Μ.Μ.Ε στην πλειοψηφία τους δε δίνουν δεκάρα για τον υπόλοιπο Ελληνικό πληθυσμό που αντιμετωπίζει τα όποια προβλήματα του χιονιά. Φυσικά, θεωρείται φαντάζομαι πως οι υπόλοιποι έλληνες (και ιδίως οι Βόρειοι) είναι μαθημένοι σε τέτοιου είδους φαινόμενα, οπότε δεν υπάρχει εκεί κάτι καινούριο να ειπωθεί. Στην άλλη μοίρα, μόλις το χιόνι άγγιξε τα ανεκπαίδευτα μαλλιά των Αθηνών και των προαστίων της, έσπευσαν να φέρουν την καταστροφή. Σε αυτό βέβαια, βοήθησε και το μεγαλείο της ελληνικής βλακείας, όπου στην οδηγική της έκφανση είχαμε και πάλι τους ανεγκέφαλους ξερόλες οδηγούς να βγαίνουν στους δρόμους χωρίς αλυσίδες και στο τέλος να την πληρώνουν όλοι γι' αυτούς. Σαν να βλέπω τη σκηνή μπρόστά μου: "Έλα μωρέ, πάει ο δρόμος, ξέρω πως να οδηγάω στο χιόνι, τόσα χρόνια οδηγός είμαι. Τί ξέρει η τροχαία". Η τροχαία θα έπρεπε όμως να έχει την άδεια να χαντακώνει κάτι τέτοιους μάγκες που "οδηγούν τόσα χρόνια" και στη συνέχεια παίρνουν το ύφος του κρετίνου όταν τους ρωτούν γιατί σταμάτησαν και κλείνουν το δρόμο.

Αλλά ας μή φεύγουμε απο το θέμα: η "μαγεία" των ρεπορτάζ των καναλιών συνεχίστηκε και σήμερα όπου έφτασαν να μπούν στο λεωφορείο της γραμμής "Χαιδάρι - ......" για να διαπιστώσουν εμβρόντητοι πως ενώ κάποια λεωφορεία δεν κυκλοφορούσαν, το συγκεκριμένο έφτανε μόνο 6 στάσεις πριν το τέρμα και δεν έκανε ολόκληρη τη διαδρομή! Οποία καταστροφή! Είμαι σίγουρος οτι το 10λεπτο ρεπορτάζ ούτε κάν τους κατοίκους του Χαϊδαρίου δεν ενδιέφερε, τουλάχιστον στην έκταση που παρουσιάστηκε.

Θα περιοριστώ εδώ, γιατί τα ρεπορτάζ και τα "έκτακτα δελτία" δεν είχαν αριθμό τις τελευταίες μέρες, αλλά ούτε και όρια δημοσιογραφικής συνείδησης.

Τέλος, θα συνιστούσα στους Αττικούς φορείς μαζικής μεταφοράς, να έλθουν με κλιμάκιο στον Ο.Α.Σ.Θ, για να δούν πως γίνεται το μαγικό και στη Θεσσαλονίκη όταν χιονίζει κυκλοφορούν λεωφορεία...

Οι "δημοκρατικοί" πολίτες.

Προσωπικά, ποτέ δε βρήκα τίποτα το "δημοκρατικό" στα κόμματα της Αριστεράς. Για να το εξειδικεύσω δε, ειδικά στο Κ.Κ.Ε. Αντιθέτως μάλλον συντηρητικότεροι σε ιδέες, νοοτροπία, πρακτικές και πολλά άλλα είναι, ακόμα και απο υπάρχοντα κομμουνιστικά καθεστώτα (έστω και αυτά τα ολίγα). Επίσης δε έχουν να επιδείξουν και αρκετές πολιτικές επιλογές διαμέσου της ιστορικής πορείας τους, οι οποίες μπορούν να θεωρηθούν στα όρια της προδοσίας.

Πρόσφατα δε, ξαναέκαναν το θαύμα τους, τα "καμάρια" της Κομμουνιστικής Αριστεράς: ενοχλημένοι απο την εκλογή Τσίπρα στο ΣΥΡΙΖΑ και βλέποντας πως ενδεχομένως θα μείνουν μόνο πλέον με τους γραφικούς να τους στηρίζουν, έσπευσαν στο ΣΚΑΪ για να εμποδίσουν τη μετάδοση δημοσκόπησης που έφερνε το Συνασπισμό στην τρίτη θέση σαν πολιτική δύναμη. Όλα αυτά όμως πέρασαν λίγο στα "ψιλά". Μήπως γιατί ότι κάνει το Κ.Κ.Ε θεωρείται "ιν", ακόμα και άν είναι βαθιά αντιδημοκρατικό και αρμόζον σε καθεστώς Β. Κορέας;

Τέτοια κόμματα σαν και αυτό που έχουμε στη βουλή, ας τα χαιρόμαστε. Με την ίδια λογική, ας μαζέψει και το ΠΑΣΟΚ τους δικούς του και κάθε φορά που βγαίνει δημοσκόπηση που δεν το συμφέρει, ας τρέχει στους σταθμούς να κάνει επεισόδια. Τι ωραία! Το ίδιο δε ας κάνουν και τα άλλα κόμματα. Αυτή είναι "δημοκρατία" για το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Έκαναν δε μια τέτοια κίνηση, στο μόνο (κατά τη γνώμη μου πάντα) αξιόλογο ειδησιογραφικά - δημοσιογραφικά σταθμό, ο οποίος έχει δείξει πως δεν αναλώνεται σε μικρότητες και ζαχοπουλιάδες.

Κατά τα άλλα, μόνο η "χρυσή αυγή" είναι καταδικαστέα. Οι κουμμουνοτραμπούκοι όχι...

Εθνική (κατάρα) Τράπεζα της Ελλάδος...

Μερικά πράγματα θέλουμε και τα παθαίνουμε...

Οι ουρές στα ταμεία και τις υπηρεσίες ας πούμε, μπορούν να αποφευχθούν άν χρησιμοποιήσουμε άλλα μέσα, όπως ας πούμε το e banking για να πληρώνουμε τους λογαριασμούς εμείς οι νεότεροι ή οι εξοικειωμένοι με την τεχνολογία, να χρησιμοποιούμε τα πρακτορεία του ΟΠΑΠ για να πληρώσουμε το νερό (αξίζει το να γλυτώσεις την ουρά για 0,50 €) κλπ.

Το δύσκολο είναι όταν πρέπει και δε γίνεται αλλιώς, να πάς σε κάτι τράπεζες όπως η Εθνική. Όχι γιατί το θέλεις, αλλά γιατί σε αναγκάζουν π.χ οι πελάτες σου ή ο ΟΑΕΔ (μια και δεν υπάρχουν άλλες τράπεζες) για να εισπράξεις το - πενιχρό- επίδομα παιδιού ή για άλλους λόγους.

Δεν είναι το χειρότερο πως η ουρά στην εθνική τράπεζα συνήθως είναι πέραν τα όρια της οποιασδήποτε ιώβειας υπομονής: πάρε "χαρτάκι", πιές ένα καφέ, πήγαινε σε όλες τις υπόλοιπες πολιτισμένες τράπεζες (κάποια στιγμή θα πλέξω αναλυτικά το εγκώμιο της Πειραιώς π.χ για τις υπηρεσίες της), να κάνεις τις δουλειές σου και ξαναέλα.

Το χειρότερο είναι πως μετά την οδύσσεια της αναμονής με το χαρτάκι στο χέρι (γιατί οφείλεις να πιστοποιήσεις στους υπαλλήλους πως είσαι ο πραγματικός κάτοχος του τάδε νούμερου προτεραιότητας), έχεις να αντιμετωπίσεις - στην πλειοψηφία τους- τους κακής στραβής και ανάποδης νοοτροπίας (δημόσιους) υπαλλήλους οι οποίοι σε αντιμετωπίζουν όλο "τουπέ", επισύροντας δε επιπροσθέτως κάθε λογής κώλυμα - διαδικασία- της τράπεζας της λίθινης εποχής.

Γι' αυτό και δεν αναρωτιέμαι γιατί η Εθνική τράπεζα αγόρασε την Finazbank στην Τουρκία. Μάλλον καλύτερα θα ήταν να μεταφερόταν ολόκληρη στη γείτονα χώρα, μπάς και γλιτώσουμε εμείς οι ψιλιασμένοι και ξεκολλήσουν οι λατρεύοντες - ερωτευμένοι δίχως αντίκρυσμα με αυτήν την τραπεζική κατάρα!

Ακόμα ένα άχρηστο έπος!

Αναφέρομαι στα πρόσφατα στοιχεία που βγαίνουν στο φώς σχετικά με την υπόθεση Ζαχόπουλου, τις εξελίξεις στο "πρώτο θέμα" και τα συνεπακόλουθά τους. Ακόμα δηλαδή μια ευκαιρία στα Μ.Μ.Ε να διυλίσουν τον κώνωπα και να αφιερώσουν ολόκληρα δελτία ειδήσεων σε λεπτομέρειες των οποίων την αξία δε θα μάθουμε ποτέ, όπως άλλωστε δε θα μάθουμε και ολόκληρη την αλήθεια. Άλλωστε, σοβαρές αποδείξεις του γεγονότος ότι τα τηλεοπτικά - παραθυρόπληκτα δελτία αυτού του τύπου δεν προσφέρουν τίποτα, έχουν παρουσιαστεί κάθε φορά που προκύπτει ένα τέτοιο θέμα: ζωνιανά, άλεξ κλπ κλπ.

Προσωπικά δεν έχω τέτοιες απαιτήσεις (το να μάθω όλη την αλήθεια δηλαδή). Γνωρίζω πολύ καλά πως ότι θέλουν θα "ανακαλύψουν" και ότι θέλουν θα κουκουλώσουν. Γι αυτό και δεν ασχολούμαι. Θα απαιτούσα ωστόσο να μπορούσα να μαθαίνω απο τα δελτία ειδήσεων και κάποιες ουσιώδεις ειδήσεις. π.χ: τη συμφωνία του ελληνικού δημοσίου με την Microsoft μαζί με τα συνεπακόλουθά της ή κάποιες ειδήσεις απο το εξωτερικό δελτίο για να μαθαίνουμε και τι γίνεται στον κόσμο. Ακόμα, ακόμα, προτιμώ να μάθω πότε θα γίνει διακοπή νερού στην περιοχή μου. Τουλάχιστον αυτό χρησιμεύει. Ίσως γι' αυτό το λόγο πολύς κόσμος παρακολουθεί αποκλειστικά δελτία ειδήσεων τοπικού χαρακτήρα απο τα ανάλογα κανάλια: και άριστα πράττει.

Φρούδες ελπίδες. Η ελληνική -τηλεοπτική- δημοσιογραφία (ευτυχώς υπάρχουν οι εφημερίδες και το διαδίκτυο) αναλώνεται σε επαναλήψεις και ειδήσεις - υποθέσεις τις οποίες αναρωτιέμαι άν κάποιος πραγματικά σκεπτόμενος τις παρακολουθεί, έστω και σαν υπόκρουση τινών έτερων ασχολιών του.

και εμείς νομίζαμε...

"Η ανακύκλωση δεν προχωράει στο βασικό της κομμάτι, τα οικιακά απόβλητα. Μόνο το ένα πέμπτο των υλικών συσκευασίας, που γεμίζουν κατά 50% τις χωματερές, ανακυκλώνεται. Η πολιτεία αδρανεί (από το 2001 εκκρεμεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας η σύσταση του αρμόδιου φορέα). Οι δήμοι αδιαφορούν - προσδοκούν οικονομικά οφέλη και αν δεν τα κατοχυρώσουν γυρνούν την πλάτη στο πρόβλημα, με αποτέλεσμα, συχνά το περιεχόμενο των μπλε κάδων να πετιέται στα σκουπίδια, ακυρώνοντας τις προσπάθειες των πολιτών. Δεν υπάρχει σοβαρό σχέδιο, δεν γίνονται ενημερωτικές εκστρατείες, δεν δίνονται κίνητρα και το όλο σύστημα καρκινοβατεί. Καλύτερα πηγαίνει η ανακύκλωση ηλεκτρικών συσκευών (περισυλλέγονται οι 30.000 από τους 44.000 τόνους που υπολογίζεται ότι απορρίπτονται) και η ανακύκλωση μπαταριών (συγκεντρώνονται 400 από 2.000 τόνους που κυκλοφορούν στην αγορά)."

Άρθρο στην ηλεκτρονική έκδοση της "Καθημερινής" σήμερα. Κανονικά αυτό το σχόλιο θα έπρεπε να το εντάξω μόνο στη θεματική "Στραβά και Ανάποδα". Γιατί μόνο ως τέτοιο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Εμείς (αυτοί που πασχίζουν να κάνουν ανακύκλωση δηλαδή) νομίζαμε πως η προσπάθειά μας θα είχε αντίκρυσμα. Ωστόσο το παραπάνω άρθρο μας διαψεύδει, χαστουκίζοντάς μας ακόμα μία φορά με το ροζιασμένο (μαντέψτε απο ποιά δραστηριότητα) χέρι του κράτους που ζούμε.

Άν συνυπολογιστεί και η ανακύκλωση μπαταριών, τότε είμαστε για κλάματα ως κράτος. Αρκεί να συλλογιστεί κανείς πως μια μικρή μπαταρία μολύνει 2 κυβικά μέτρα χώμα. Αυτό είναι ένα γεγονός που δεν έχει φτάσει ακόμα καλά στα αυτιά των πολιτών: έτσι, παρά τους επαρκείς κάδους από διάφορους φορείς για την ανακύκλωσή τους, οι αφειδώς καταναλώνοντες αμαθείς, συνεχίζουν να πετούν τις μπαταρίες τους στα συμβατικά σκουπίδια. Λες και πιάνουν πολύ χώρο στο σπίτι.

Σχετική εκπομπή δε στην ΕΤ1 επισήμανε το περιβαλλοντικό και πραγματικό κόστος των πλαστικών σακουλών των σούπερ μάρκετ: κάνουν 300 χρόνια για να απορροφηθούν από το περιβάλλον, με ανυπολόγιστες συνέπειες. Ακόμα χειρότερα όταν καίγονται. Λύσεις υπάρχουν πολλές: πίεση στις αλυσίδες να τις αποσύρουν και να έχουν άλλες, φιλικές προς το περιβάλλον, χρέωσή τους ώστε να μην τις παίρνουμε με τους τόνους εμείς οι καταναλωτές, αλλά κυρίως να μας γίνει συνήθεια κάτι που θυμόμαστε τα παλαιότερα χρόνια: το διχτάκι που είχαν οι γονείς και οι γιαγιάδες μας!

Η παραπάνω έκθεση της κατάστασης από την "Καθημερινή" δεν αφήνει χώρο για περαιτέρω γκρίνιες. Μάλλον για απογοήτευση, σε ένα ακόμα θέμα που η Ελλάδα και το περιβάλλον της επαφίενται στον κυκεώνα της συναρμοδιότητας των πολιτικάντηδων (ντόπιων και πανελλαδικών).

Ωστόσο, ακόμα και για το ένα πέμπτο της υπόθεσης, αξίζει κανείς να κάνει τον κόπο. Και αυτό κέρδος είναι.

Για να αναφέρω και κάτι καλό: ο σύλλογος φαρμακοποιών Θεσσαλονίκης άν δεν κάνω λάθος, ξεκίνησε πρόβλημα ανακύκλωσης ληγμένων ή άχρηστων φαρμάκων (συσκευασιών), βάζοντας ανάλογους κάδους στα φαρμακεία. Πρίν πάτε λοιπόν στον φαρμακοποιό της γειτονιάς, ζητήστε ανάλογες πρωτοβουλίες και μάλιστα άν έχει τέτοιο κάδο, περάστε από το συρτάρι που έχετε τα φάρμακα και κάντε ένα ξεκαθάρισμα: σίγουρα έχετε (όπως και εγώ) πολλά που δεν χρειάζεστε. Ανακυκλώστε τα και αυτά.

Μήπως τους βάλουμε εμείς μυαλό...

Ακριβό μου αργό!

Ήταν θέμα χρόνου και μόνον, οι τιμές του αργού πετρελαίου να φτάσουν τα 100 δολάρια. Το μυριστήκαμε εδώ και καιρό άλλωστε. Μας προετοίμασαν. Μιά τα αποθέματα των Η.Π.Α, μια η μείωση της παραγωγής, μια η κρίση στη Νιγηρία, κλπ κλπ

Για όποιον παρακολουθεί τις διεθνείς εξελίξεις και πάει το μυαλό του λίγο παραπάνω, τα πράγματα είναι απλά: το πετρέλαιο πεθαίνει σιγά - σιγά σαν καύσιμο (όχι στην Ελλάδα φυσικά) και οι διεθνείς παράγοντες κάνουν εδώ και δύο χρόνια τη μεγάλη "μπάζα".

Το πετρέλαιο πεθαίνει γιατί η "αφρόκρεμα" των χωρών που έχουν συνείδηση του τί συμβαίνει, στρέφονται ολοένα στην απεξάρτηση από τα αδηφάγα ένστικτα των πετρελαιοπαραγωγικών χωρών και κυβερνητικών - χρηματιστηριακών παραγόντων. Θές να το πείς πυρηνική ενέργεια, θες φυσικό αέριο, θές ανανεώσιμες πηγές, υδρογόνο, η αρχή έχει γίνει.

Τί μπορεί όμως ο καθένας απο μάς να κάνει για να αντιμετωπίσει μια κατάσταση που πληρώνει καθημερινά γεμίζοντας το αυτοκίνητο ή τη δεξαμενή του; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα, το οποίο ξεφεύγει απο τις δυνάμεις του. Δεν βρίσκεται κάν στα χέρια της κυβέρνησής του. Το λυπηρό είναι πως ο μέσος πολίτης βρίσκεται αναγκαστικά κάτω απο τις ορέξεις των διεθνών κερδοσκόπων.

Αυτό που μπορεί όμως να κάνει είναι τουλάχιστον να μην ευνοεί τους "ντόπιους" κερδοσκόπους. Προσωπικά έχω δεί πρατήρια να απέχουν 100 μέτρα μεταξύ τους και να έχουν διαφορά τιμής 20 λεπτών στο λίτρο της βενζίνης. Όταν δε είναι Κυριακή ή αργία, είθισται κάποια πρατήρια να έχουν μόνο από την ακριβή, "υψηλών" οκτανίων βενζίνη, μιά και η απλή αμόλυβδη τους τελειώνει με "μαγικό" τρόπο. Αυτά μπορεί ο καθένας απο μας να τα "μυριστεί" και να πράξει ανάλογα.

Επίσης, ο καθένας μας μπορεί με τον τρόπο του να πιέσει την πολιτεία να στραφεί σε άλλες -σοβαρές- επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Είναι καιρός ενεργειακά να έχουμε πρότυπο χώρες όπως τη Σουηδία και όχι την κάθε Μπανανία. Γιατί το φυσικό αέριο απο μόνο του δεν φτάνει. Ας μην ξεχνάμε πως και σε αυτό, κάποιος έχει τα δικαιώματα παραγωγής και η τιμή του συνδέεται άμεσα με αυτή του πετρελαίου.

Ας ελπίσουμε τουλάχιστον πως σε μερικές δεκαετίες θα εξιστορούμε στα εγγόνια μας πως οδηγούσαμε αυτοκίνητα με ορυκτά καύσιμα ενώ τώρα δεν τα χρειαζόμαστε και δεν θα κοιτάμε με πόνο το - καινούριο - συμβατικό μας αυτοκίνητο για το οποίο δεν θα έχουμε αρκετά λεφτά να το κινήσουμε μερικά μέτρα ως την παιδική χαρά...