Δεν είναι αυτή τη φορά μερικές
μέρες… Πάει μήνας και κάτι ψιλά, από τότε που όλοι οι έχοντες μυρωδιά τι
γίνεται στη δημόσια παιδεία, έκρουαν (αυτή τη φορά δικαίως) τον κώδωνα του
κινδύνου.
Ήρθαν
και κάτι σκιρτήματα απεργιών, που το μόνο που έκαναν ήταν να χαροποιήσουν τους
ιθύνοντες αφού (και από δω) γλιτώσαν μερικά μύρια σε μισθούς, εώς ότου
κατάλαβαν άπαντες, ιδίως δε οι γονείς περί τίνος πρόκειται: ακόμα και τώρα που
μιλάμε, υπάρχουν άπειρα κενά διδασκόντων
στα σχολεία, ενώ δε τα «πιλοτικά», «πρότυπα», σχολεία «βιτρίνα», όπως
θέλετε πείτε τα, έχουν ολίγες μέρες που μπόρεσαν να σταθεροποιήσουν μια επίφαση
προγράμματος για να δώσουν σε γονείς και παιδιά. Τουλάχιστον μέχρι πέρσι, τα
σχολεία αυτά (του τύπου «πρώτα ο μαθητής» - σλόγκαν της μις φωτοτυπία) ήταν
αυτά που στελεχώνονταν πρώτα – πρώτα. Μη χαλάσει και η μόστρα.
Τη
δε μεταφορά μαθητών, την κηδέψαμε με τιμές: πνέει τα λοίσθια σε όλη τη χώρα:
άλλωστε, οι συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων γι’ αυτό δεν έγιναν; Για να μπορούν
οι μαθητές να έχουν απρόσκοπτη πρόσβαση στο σχολείο! Με το λεωφορείο του ΟΑΣΘ
που χρειάζεται καινούργιες αναρτήσεις μετά από κάθε δρομολόγιο…Απρόσκοπτη
πρόσβαση στο γυμνάσιο και το λύκειο που βρίθουν καθηγητών ειδικοτήτων: ακόμα
και μουσικοί θα βρεθούν να διδάσκουν…γεωλογία. Ίσως (και) γι’ αυτό – για πρώτη φορά
δικαιολογημένα – άρχισαν οι καταλήψεις στα γυμνάσια και τα λύκεια.
Με
λίγα λόγια η μπακαλίστικη, χαρτογιακάδικη λογική που διέπνεε τις κινήσεις του
υπουργείου μέχρι τον Ιούνιο, έγινε επικίνδυνη έως και εγκληματική:
Γιατί
τα σχολεία υπολειτουργούν - ακόμα – και όσα λειτουργούν κανονικά, το κάνουν υπό
καθεστώς τρόμου. Ο Φρέντι Κρούγκερ έχει εισβάλλει για τα καλά στο προσωπικό: σιχαίνεσαι
τα μούτρα του δασκάλου σου; Το πράμα είναι απλό: κοπάνα του μια μήνυση ή μια
αγωγή και θα τεθεί σε διαθεσιμότητα no matter what.Μέχρι να διαλευκανθεί η υπόθεση. Κατάργηση του τεκμηρίου της
αθωότητας, ακόμα και αν η δίωξη εναντίον σου δεν έχει απολύτως τίποτα να κάνει
με την υπηρεσία: κόντρες με το γείτονα για το τοιχάκι της αυλής λοιπόν,
κομμένες. Κομμένοι και οι καυγάδες με τη/τον σύζυγο. Το’ χουμε δει και αυτό.
Τρόμος για το
που θα βρεθεί κανείς την επόμενη χρονιά, ή και τη φετινή. Αν «περισσέψει» καμιά
ώρα, μπορεί και να σε κολλήσουν στον τοίχο. Άλλωστε τα παρουσιολογοτέφτερα
έρχονται, μιας και τα ηλεκτρονικά κάπου χάθηκαν στους δρόμους του κόστους. Τα
τεφτέρια παρουσιών θα λύσουν ένα από τα
σοβαρότερα θέματα στο εκπαιδευτικό σύστημα: αυτό της παρουσίας των εκπαιδευτικών
στα σχολεία. Γιατί υπάρχουν δάσκαλοι stealth, που εξαφανίζονται από τη μονάδα χωρίς να τους πάρουν
χαμπάρι ο διευθυντής, οι μαθητές του, οι γονείς και οι άλλοι…γραφικοί. Κάτι σαν
τους υπαλλήλους του Ο.Σ.Ε στις δόξες του, που έκαναν μηνιαίες διακοπές και οι
συνάδελφοι τους χτυπούσαν την κάρτα για να μη χάσουν το μεροκάματο.
Ακόμα
και η περίφημη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των σχολικών μονάδων «προς βελτίωσιν του περεχόμενου εκπαιδευτικού
έργου» πάγωσε σαν τη μύτη της πολικής άρκτου. Βλέπετε, αν αξιολογήσεις, πρέπει
και να δώσεις μισθολογικές αυξήσεις. Να τους ανεβάσεις κλιμάκιο δηλαδή. Έστω και σε κάποιους, όχι σε όλους. Άστο. Καλά
είναι ταμπουρωμένοι στα μισθά τους. Τώρα, αν ο Υ.Ε του υπουργείου Εσωτερικών
παίρνει τα διπλά από τον Π.Ε νεοδιόριστο
δασκαλάκο των 700 €, είναι και αυτό παγερά αδιάφορο.
Τουλάχιστον
όμως, δόθηκαν αποσπάσεις εκπαιδευτικών: οι «αυτοδίκαιες». Ήτοι σύζυγοι
δικαστικών, αιρετοί Ο.Τ.Α και σύζυγοι ενστόλων. Έτσι κι αλλιώς, αν είσαι
εκπαιδευτικός και τυχαίνει - τυχαίνει λέμε - να έχεις σύζυγο οτιδήποτε άλλο
εκτός των προαναφερομένων κατηγοριών, έπαιξες κι έχασες. Δε πα να έχεις και
τρία παιδιά. Δε πα να είσαι και καρκινοπαθής. Βρε δε πα να έχεις και αναπηρία
80%. Είσαι καθηγητοδασκαλάκος κατώτερης στάθμης
και απόσπαση θα δεις με το μακαρόνι νο 2. Αυτό του παστίτσιου. Και ας διαλυθεί
η οικογένειά σου.
Πάντως
το χρήμα, αφού δεν έρευσε στις τσέπες των εκπαιδευτικών, αλλά ούτε και στους
μεταφορείς των παιδιών, μάλλον θα ρεύσει για την κάλυψη των λειτουργικών
αναγκών των σχολείων. Ή μήπως όχι; Οι διευθυντές των σχολικών μονάδων θα γίνουν
καινούριοι Χουντίνι για να βρουν πως θα ζεστάνουν τα σχολεία τους: η μήπως να
περισσέψει και κάτι για να αγοράσουν κανένα μελανάκι για τον εκτυπωτούλη του
γραφείου;
Από
βιβλία όμως, είμεθα πλήρεις. Τουλάχιστον στα δημοτικά και χωρίς ίχνος ιλαρής
διάθεσης το δηλώνουμε αυτό. Έχουν έρθει από τον Ιούνιο στα σχολεία. Στο έμψυχο
υλικό πάσχουμε, είπαμε.
Ο
κυρ Κώστας ο μπακάλης λοιπόν, θα ζήλευε
τον συνονόματό του υπουργό και καθηγητή διεθνών σχέσεων: και φέτος, κατάφερε να
καλύψει τις συνταξιοδοτήσεις των εκπαιδευτικών, χωρίς να κάνει ούτε ένα
διορισμό. Παίρνοντας και 10000 αναπληρωτές λιγότερους. Για τους δε 2000 περίπου
που πήρε, ας είναι καλά το άγιο ΕΣΠΑ. Και όλα λειτουργούν ρολόι. Του χρόνου,
λίγο ακόμα καμιά σύμπτυξη τμημάτων (σε τριάντα παιδιά το λιγότερο), καμιά
συγχώνευση σχολείων, άντε και μια ακόμα αυξησούλα του διδακτικού ωραρίου και θα
βγει ακόμα μία χρονιά. Μέχρι να κλατάρει το σύστημα μια και καλή. Θα έχει αποδείξει
όμως, όπως διαρυγνύουν τα ιμάτιά τους ορισμένα παπαγαλάκια των καναλιών, πως
τελικά οι εκπαιδευτικοί ήταν πάρα πολλοί. Και τεμπέληδες. Και κοπανατζήδες.
Αυτό
όμως που δεν έχουν καταλάβει, είναι πως οι συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών,
είναι και συνθήκες μάθησης των παιδιών. Αλλά τι τους νοιάζει; Τα δικά τους
είναι στα (ξένα) ιδιωτικά εκπαιδευτήρια…Σε αυτά που σπούδασαν και αυτοί!
