Μαγκ(ιές)ρώτης...

Απο το site του ΠΑ.ΣΟ.Κ δανείζομαι:

"Ο πολιτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Δημοσίων Έργων, Γιάννης Μαγκριώτης, σχετικά με τις ανακοινώσεις του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, Γιώργου Σουφλία, μετά τη συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
Ούτε ένα ευρώ δεν έχουν επενδύσει οι ιδιώτες στους οδικούς Άξονες που συμβασιοποίησε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Μόνο ένας Άξονας κατασκευάζεται στην κεντρική Πελοπόννησο. Εισπράττουν, όμως, από πέρσι τέτοια εποχή, πυκνά και πανάκριβα διόδια σε όλη τη χώρα. Αυτή είναι η επιτυχία του κ. Σουφλιά και της Νέας Δημοκρατίας...."

..."Για την κατασκευή του Μετρό της Θεσσαλονίκης δεν έχει διασφαλίσει τη χρηματοδότηση ούτε για τη βασική γραμμή των 9,6 χλμ. μέχρι το 2015. Με βάση τη σύμβαση που έχει υπογραφεί, πρέπει αυτή η γραμμή ολοκληρωθεί το 2012. Όμως μέχρι σήμερα, ενώ έχει περάσει το 40% του συμβατικού χρόνου κατασκευής του Μετρό, έχει κατασκευαστεί μόνο το 7% του έργου..."

Λίγο ετεροχρονισμένο το σχόλιό μου, το οποίο όμως έχει να κάνει με την πρόσφατη επίσκεψη του Υπ. ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε στη Θεσσαλονίκη για την επιθεώρηση των έργων του μετρό στη Θεσσαλονίκη:

Τις ίδιες περίπου δηλώσεις με τις αναφερόμενες παραπάνω έκανε ο Ντ' Αρτανιάν του πασόκ Θεσσαλονίκης, όταν ερωτήθηκε για την επίσκεψη Σουφλιά. Τις είχε και έτοιμες απο τη συνεδρίαση στη βουλή, και επομένως, όπως όλοι οι πολιτικοί μας συνηθίζουν, έκανε copy - paste.

Δε διαφωνώ καθόλου με το γεγονός οτι τα δημόσια έργα καθυστερούν. Ωστόσο κανένας από τους πολιτικούς (μας) δεν αναφέρει πως η ιεράρχησή τους ήταν λανθασμένη εξ' αρχής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο κος Μαγκριώτης δε μας εξήγησε γιατί δεν γιαούρτωσε τους πρωθυπουργούς των κυβερνήσεών του που ανέβαιναν στη διεθνή έκθεση και εξήγγειλαν συνεχώς την έναρξη του μετρό για 20 χρόνια, ούτε γιατί έφτιαχναν ΚΑΠΗ και Ολυμπιακούς Αγώνες τη στιγμή που κόσμος σκοτωνόταν (και συνεχίζει να σκοτώνεται) στα Τέμπη.

Επίσης γιατί έφτιαξε τη μεγαλειώδη γέφυρα του Ρίου, όταν συνδέει δύο δρόμους που έχουν προδιαγραφές Αφρικής (Κορίνθου - Πατρών, Αντιρρίου - Ιωαννίνων).

Τουλάχιστον, ο εν λόγω κύριος που φημίζεται για την πολιτική ανυπαρξία και ατολμία του, ειδικά για τη Θεσσαλονίκη, θα έπρεπε να μιλήσει πιο συγκαταβατικά για το σπίτι του κρεμασμένου. Γιατί τουλάχιστον κε Μαγκριώτη, τα τελευταία χρόνια το μετρό ξεκίνησε!

Οι γραφικοί ξαναχτυπούν!

Δανείζομαι το "νέο" απο την ιστοσελίδα της "Καθημερινής" on line:

Απουσία ΚΚΕ η βράβευση Μπαρόζο

Η Κ.Ο. του ΚΚΕ δε θα παραστεί στην τελετή βράβευσης του κ. Χ. Μ. Μπαρόζο, προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της ΕΕ, από την βουλή, σε ένδειξη διαμαρτυρίας και διαφωνίας συνολικά με την πολιτική και τον ρόλο της ΕΕ αναφέρει σχετική ανακοίνωση του ΚΚΕ και προσθέτει:

«Η στάση μας αυτή είναι φυσική απόρροια της γενικότερης πολιτικής μας, γιατί το ΚΚΕ με συνέπεια και σταθερότητα όλα αυτά τα χρόνια αντιπάλεψε την ΕΕ και τις επιλογές της, τις οποίες πιστά υπηρέτησε ο κ. Μπαρόζο. Το ίδιο έκαναν και οι προκάτοχοί τους και δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι τα ίδια θα κάνουν και οι όποιοι τον διαδεχθούν».

Άν είστε τόσο υπεράνω, γραφικοί κύριοι του Κ.Κ.Ε, τότε καλά θα ήταν  ή να παραχωρήσετε τις έδρες σας στην ευρωβουλή μη συμμετέχοντας στις εκλογές ή τουλάχιστον να μη συμμετέχουν οι ευρωβουλευτές σας στην ευρωβουλή, επιστρέφοντας μάλιστα την βουλευτική αποζημίωση τους: ήτοι 27.000€/2= 13.500 € που πηγαίνουν στο κόμμα σας.

Επίσης, χρήσιμο θα ήταν να προτείνατε και μια "αλτερνατίβα" για να μιλήσω στη γλώσσα σας, σε σχέση με την πολιτική που προτείνει η Ε.Ε: ένα μοντέλο ανάπτυξης βιώσιμο: να υποθέσουμε τη Β. Κορέα; την Κούβα;

Υπο την έννοια αυτή, αλλά  και πολλές άλλες, καλύτερα που δε θα βρίσκεστε στη βουλή την ώρα της βράβευσης του Μπαρόσο, γιατί έτσι θα περιφέρατε για ακόμα μια φορά το θλιβερό πολιτικό σας σαρκίο σε μέρη που ούτως ή άλλως πολιτικοί τουρίστες είστε. Παραμένετε γραφικοί, ευτυχώς όχι επικίνδυνοι...

Κατώτερος των προσδοκιών ! (;)

Την άνοιξη του 2004, ο κόσμος κουρασμένος από το απύθμενα αλαζονικό και "σκοτωμένο" ΠΑ.ΣΟ.Κ, επέλεξε τη Νέα Δημοκρατία για να κατευθύνει τις τύχες της χώρας.
Πιο συγκεκριμένα, ο Κ. Καραμανλής ενσάρκωσε την ελπίδα όλων για μια Ελλάδα απαλλαγμένη από σκάνδαλα, με κυβερνήσεις τεχνοκρατών και όχι υπουργών - βουλευτών, ευέλικτες και με ταχύτητα στις αποφάσεις, αλλά και στην εκτέλεσή τους. Με άλλα λόγια, μια κυβέρνηση που θα έκανε τομές και μεταρρυθμίσεις στον δημόσιο βίο, στους θεσμούς και σε πληγές του παρελθόντος...(βλ. έλλειμμα προϋπολογισμών, εξωτερικό χρέος, κλπ κλπ).

Συγκρίνοντας όμως τη δράση του πρωθυπουργού με αυτή του αείμνηστου θείου του και εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, μάλλον η ζυγαριά κλίνει υπέρ του μεγάλου πολιτικού: γιατί εφόσον κάποιος φέρει το όνομα, πρέπει και να συγκριθεί μαζί του, αφού εξαιτίας το ονόματος υπάρχουν οι γόνοι των πολιτικών τζακιών και σταδιοδρομούν στην πολιτική. Βλέποντας αφιερώματα όπως αυτό στους "μεγάλους Έλληνες" του ΣΚΑΊ για τον αείμνηστο εθνάρχη, καταλαβαίνει κανείς πως δικαιολογίες του τύπου "οι εποχές δεν είναι οι ίδιες σήμερα" ή " ο πρωθυπουργός δέχεται πόλεμο και πιέσεις από παντού" δεν είναι αρκετές για να περιγράψουν την ατολμία των σημερινών πολιτικών και ειδικότερα, του Κωνσταντίνου Καραμανλή του νεότερου. Και άν η πολιτική είναι όντως η τέχνη του εφικτού, δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί πως σε αυτό τον τόπο πολλά θα ήταν εφικτά άν οι πολιτικοί μας ήταν λιγότερο αφοσιωμένοι στις καρέκλες τους και περισσότερο διορατικοί.

Οι εποχές ήταν πάντα δύσκολες και μάλιστα εν μέσω άμεσης απειλής πολέμων και καταστροφών. Σε αυτή τη χώρα, βασικά κανείς μπορεί να συμπεράνει το εξής: κανένας πολιτικός (επαγγελματίας μάλιστα) δεν μπορεί να αντέξει το "πολιτικό κόστος", γιατί θέλει να ξανακυβερνήσει σε μια χώρα λειτουργικώς αναλφάβητων ψηφοφόρων, οι οποίοι συντηρούν τις ίδιες καταστάσεις που τους βολεύουν: αγνοούν δε έννοιες όπως σύνταγμα, θεσμοί, ΑΕΠ, χρέος, πολυνομία, δημόσια διοίκηση κ.α...

Έτσι, ο κόσμος (του οποίου το κριτήριο δεν έχω σε καμία εκτίμηση), θα κληθεί να ψηφίσει (πάλι) με τη λογική του λιγότερο χειρότερου, καταλήγοντας στη "λύση" του Γ. Παπανδρέου, ο οποίος αφού πέταξε έξω το διεκδικητή του "θρόνου" λόγω ονόματος πάλι, τείνει μετά από αλλεπάλληλες ήττες να κερδίσει το χρίσμα του μελλοντικού πρωθυπουργού εν μέσω κρίσης, όχι μόνο οικονομικής απ' ότι φαίνεται για την Ελλάδα.

Από την άλλη, οι ευρωεκλογές σήμαναν με τη σειρά τους τους εντός των κομμάτων διαγκωνισμούς για το ποιός θα μπεί στις εκλόγιμες θέσεις για να αποστρατευθεί ή και να "αποζημιωθεί" για την προσφορά του στο κόμμα, ανεξαρτήτως προσόντων, με το ευκαταφρόνητο ποσό των 27.000€ που είναι η αμοιβή του ευρωβουλευτή κατ' ελάχιστον. Για ευρωπαϊκή πολιτική ούτε μυρωδιά, ούτε για τα "μικρά" κόμματα. Μόνο το Κ.Κ.Ε εμμένει στην βλακώδη ευρωπαϊκή του άρνηση (η οποία δε συνιστά φυσικά πολιτική).

Ευχές...

ανάμεσα στην αβεβαιότητα και ανασφάλεια της εποχής, να έχουμε/έχετε ένα ήρεμο, ξεκούραστο και ονειρεμένο Πάσχα.
C u Later!

Το...λογαριασμό παρακαλώ.

Εκεί καταντήσαμε, παρά τη θέλησή μας. Να ζητάμε το λογαριασμό στο καφέ, ο οποίος να προσομοιάζει με αυτόν ψαροταβέρνας, ιδίως όταν τύχει και βρεθεί κανείς με πολλούς φίλους σε κάποιο "ελίτ" καφέ του κέντρου. ΄Ετσι, έρχεται η "λυπητερή", μέσω αποδείξεων ή των σύγχρονων γκάτζετ των σημερινών σερβιτόρων η οποία κυμαίνεται μεταξύ των 3 - 4,5 € ανά καφέ, αναλόγως είδους και τοποθεσίας.

Ωστόσο, τα καφέ του κέντρου, δεν απέχουν και πολύ απο τα συνοικιακά όσον αφορά στις τιμές. Όλοι (πλήν φωτεινών εξαιρέσεων) οι ιδιοκτήτες "πάτησαν" στην "ανάγκη" του Έλληνα για το πικρόν αυτό ποτήριον και μέσα στα τελευταία χρόνια έχουν εκτοξεύσει την τιμή του σε δυσθεώρητα -πλέον- ύψη με αιτιολογικό τα ακριβά ενοίκια, το προσωπικό, το χαράτσι του δήμου για τα τραπεζοκαθίσματα και άλλα γραφικά.

Αφορμή για το αρθράκι αυτό είναι η πρωτοβουλία πολιτών (νομίζω και του ΙΝΚΑ), για μποϊκοτάζ των καφετεριών αύριο Σάββατο 11/4 (όλη μέρα) ως διαμαρτυρία για την τιμή του καφέ, πράξη που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο: δε βλέπω άλλωστε καμιά δικαιολογία (απο τις άνω αναφερόμενες) των Ελλήνων ιδιοκτητών λογική: ούτε το ενοίκιο σε σχέση με άλλα καφέ στις πλατείες του Cartier Latin στο Παρίσι και στο Duomo του Μιλάνο (κλπ κλπ), ούτε για τους μισθούς του προσωπικού (θυμίζω πως στην Ελλάδα οι σερβιτόροι παίρνουν 30 € στην καλύτερη περίπτωση), ούτε στους δημοτικούς φόρους (στο εξωτερικό που υπάρχει και έλεγχος είναι πολύ πιό "δυσβάσταχτοι". Ούτε βλέπω λογική στη βλακώδη αναγωγή του "πίνω καφέ αλλά κάθομαι με τις ώρες" σε σχέση με το γρήγορο καφέ των ξένων: σε ένα απο τα καλύτερα καφέ του Παρισιού (Le deux maggots) δεν ήλθε κανείς να μας διώξει και το καπουτσίνο ήταν φθηνότερο!

Στο τέλος - τέλος νομίζω πως το σωστό θα ήταν να αφήνεται στον καταναλωτή να επιλέξει για το άν θα χρεωθεί (χρυσό) το επιπλέον έδεσμα που είθισται να "προσφέρεται" συνοδευτικά ή το εμφιαλωμένο νερό. Ένας καφές είναι πανάθεμά τον! Για τους λόγους αυτούς εγώ θα επιλέξω να πιώ τον καφέ μου σε ένα απο τα καφέ του κέντρου της Θεσσαλονίκης που εδώ και χρόνια τηρούν το "λόγο" τους και τον τιμούν στα 2 €, το ακριβότερο πρίν τις 11 το πρωί, μια και οι επιχειρηματίες που τα έχουν, πιάσαν το νόημα εδώ και καιρό: είναι η κατανάλωση που κάνει τη διαφορά, όχι η τιμή...

Είναι να μην πάρεις κάποιον με καλό μάτι...

Φυσικά και μιλώ για τον πρόεδρο Ομπάμα. Ο γράφων τον συμπάθησε απο τις πρώτες του εμφανίσεις, όταν και αγωνιζόταν ενάντια στο Κλιντονέϊκο, συνεπάρθη δε, από τους μεστούς, γεμάτους ελπίδα λόγους του.

Σε μιά δύσκολη εποχή, όπου τα κράτη του κόσμου έχουν εισπράξει τις "σφαλιάρες" τους με κάθε τρόπο και σφοδρότητα, ο αφροαμερικανός πρόεδρος, στην επίσκεψή του στην Ευρώπη, έφερε έναν άλλο αέρα, εντελώς αντίθετο από αυτόν που έφερνε ο προκάτοχός του.

Ο πρόεδρος Ομπάμα φαίνεται πως έχει μια έμφυτη "γοητεία" στο να συμβιβάζει απόψεις/θέσεις/ αιτήματα, καταφέρνοντας ταυτόχρονα να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της χώρας του. Δε θα υπερβώ τα εσκαμμένα λέγοντας πως ο Αμερικανός πρόεδρος θα είναι ο μεσσίας των Ελληνικών θεμάτων: δε τρέφω καμία αυταπάτη, αφού εδώ και καιρό είμαι πεπεισμένος για την απύθμενη αναποτελεσματικότητα της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Αφήνοντας δηλαδή έξω τις διαθέσεις των Ελλήνων πολιτικών, κρίνω τα αποτελέσματα της πολιτικής τους (και στο εξωτερικό) διαχρονικά, τουλάχιστον ανεπαρκή.

Είναι αυτή η ίδια εξωτερική πολιτική της χώρας μας που θα πρέπει να "εκμεταλλευθεί" την παρουσία του Μπαράκ στην προεδρία, για να πετύχει κάποιους από τους στόχους που υπάρχουν στο μπλοκάκι της χώρας μας και σε αυτό ακριβώς το θέμα τείνω να είμαι απαισιόδοξος.

Αντιθέτως, η "αύρα" του Αμερικανού προέδρου μου φέρνει μια γενικότερη αισιοδοξία, ιδίως όταν ακούω από τα χείλη του ιδέες για ένα κόσμο απαλλαγμένο από τα ορυκτά καύσιμα, πυρηνικά όπλα και άλλα ρηξικέλευθα για το κολλημένο μυαλό ορισμένων Αμερικάνων και όχι μόνο.

Ιδού λοιπόν η πρόκληση για τους λάτρεις της συνομωσιολογίας: "θα τον αφήσουν;" ή αυτοί που "πραγματικά κυβερνούν" θα σταματήσουν τον πρόεδρο Ομπάμα να προβεί στην πραγματοποίηση των ιδεών του; Είμαι πολύ περίεργος να δω..