"Η ανακύκλωση δεν προχωράει στο βασικό της κομμάτι, τα οικιακά απόβλητα. Μόνο το ένα πέμπτο των υλικών συσκευασίας, που γεμίζουν κατά 50% τις χωματερές, ανακυκλώνεται. Η πολιτεία αδρανεί (από το 2001 εκκρεμεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας η σύσταση του αρμόδιου φορέα). Οι δήμοι αδιαφορούν - προσδοκούν οικονομικά οφέλη και αν δεν τα κατοχυρώσουν γυρνούν την πλάτη στο πρόβλημα, με αποτέλεσμα, συχνά το περιεχόμενο των μπλε κάδων να πετιέται στα σκουπίδια, ακυρώνοντας τις προσπάθειες των πολιτών. Δεν υπάρχει σοβαρό σχέδιο, δεν γίνονται ενημερωτικές εκστρατείες, δεν δίνονται κίνητρα και το όλο σύστημα καρκινοβατεί. Καλύτερα πηγαίνει η ανακύκλωση ηλεκτρικών συσκευών (περισυλλέγονται οι 30.000 από τους 44.000 τόνους που υπολογίζεται ότι απορρίπτονται) και η ανακύκλωση μπαταριών (συγκεντρώνονται 400 από 2.000 τόνους που κυκλοφορούν στην αγορά)."
Άρθρο στην ηλεκτρονική έκδοση της "Καθημερινής" σήμερα. Κανονικά αυτό το σχόλιο θα έπρεπε να το εντάξω μόνο στη θεματική "Στραβά και Ανάποδα". Γιατί μόνο ως τέτοιο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Εμείς (αυτοί που πασχίζουν να κάνουν ανακύκλωση δηλαδή) νομίζαμε πως η προσπάθειά μας θα είχε αντίκρυσμα. Ωστόσο το παραπάνω άρθρο μας διαψεύδει, χαστουκίζοντάς μας ακόμα μία φορά με το ροζιασμένο (μαντέψτε απο ποιά δραστηριότητα) χέρι του κράτους που ζούμε.
Άν συνυπολογιστεί και η ανακύκλωση μπαταριών, τότε είμαστε για κλάματα ως κράτος. Αρκεί να συλλογιστεί κανείς πως μια μικρή μπαταρία μολύνει 2 κυβικά μέτρα χώμα. Αυτό είναι ένα γεγονός που δεν έχει φτάσει ακόμα καλά στα αυτιά των πολιτών: έτσι, παρά τους επαρκείς κάδους από διάφορους φορείς για την ανακύκλωσή τους, οι αφειδώς καταναλώνοντες αμαθείς, συνεχίζουν να πετούν τις μπαταρίες τους στα συμβατικά σκουπίδια. Λες και πιάνουν πολύ χώρο στο σπίτι.
Σχετική εκπομπή δε στην ΕΤ1 επισήμανε το περιβαλλοντικό και πραγματικό κόστος των πλαστικών σακουλών των σούπερ μάρκετ: κάνουν 300 χρόνια για να απορροφηθούν από το περιβάλλον, με ανυπολόγιστες συνέπειες. Ακόμα χειρότερα όταν καίγονται. Λύσεις υπάρχουν πολλές: πίεση στις αλυσίδες να τις αποσύρουν και να έχουν άλλες, φιλικές προς το περιβάλλον, χρέωσή τους ώστε να μην τις παίρνουμε με τους τόνους εμείς οι καταναλωτές, αλλά κυρίως να μας γίνει συνήθεια κάτι που θυμόμαστε τα παλαιότερα χρόνια: το διχτάκι που είχαν οι γονείς και οι γιαγιάδες μας!
Η παραπάνω έκθεση της κατάστασης από την "Καθημερινή" δεν αφήνει χώρο για περαιτέρω γκρίνιες. Μάλλον για απογοήτευση, σε ένα ακόμα θέμα που η Ελλάδα και το περιβάλλον της επαφίενται στον κυκεώνα της συναρμοδιότητας των πολιτικάντηδων (ντόπιων και πανελλαδικών).
Ωστόσο, ακόμα και για το ένα πέμπτο της υπόθεσης, αξίζει κανείς να κάνει τον κόπο. Και αυτό κέρδος είναι.
Για να αναφέρω και κάτι καλό: ο σύλλογος φαρμακοποιών Θεσσαλονίκης άν δεν κάνω λάθος, ξεκίνησε πρόβλημα ανακύκλωσης ληγμένων ή άχρηστων φαρμάκων (συσκευασιών), βάζοντας ανάλογους κάδους στα φαρμακεία. Πρίν πάτε λοιπόν στον φαρμακοποιό της γειτονιάς, ζητήστε ανάλογες πρωτοβουλίες και μάλιστα άν έχει τέτοιο κάδο, περάστε από το συρτάρι που έχετε τα φάρμακα και κάντε ένα ξεκαθάρισμα: σίγουρα έχετε (όπως και εγώ) πολλά που δεν χρειάζεστε. Ανακυκλώστε τα και αυτά.
Μήπως τους βάλουμε εμείς μυαλό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου