Και ο Λάκης, τον Αλέξη του.

Τελικά, ο γράφων νομίζει ό,τι βρίσκεται στη δεινή θέση να βλέπει τον Ι(5) μόνο και μόνο για να έχει να κρίνει τα λογίδρια που λέει και "επηρεάζει" το -σχεδόν- 60% των τηλεθεατών που του δίνει η -μονοπωλιακή- AGB.

Μέσα σε όλα αυτά, σε ένα αντιεξουσιαστικό κρεσέντο, "έκραξε" τον Καρατζαφέρη με ύφος σαν της γιαγιάς μας, για το τρομερό παράπτωμα του   οτι  δεν θυμόταν το όνομα του 16χρονου που σκοτώθηκε πέρσι. Αλλά και τον Πάγκαλο και οποιονδήποτε άλλο δεν του κάνει τη χάρη να συμβαδίζει με την παρανοϊκή του λογική, που ανάμεσα στα γέλια φαντάζει ως πανάκεια για όλα τα δεινά της χώρας.

Αναρωτιέται δε κανείς τί θα πεί ο δεξιά τσέπη - αναρχοαριστερή ιδεολογία για το συμβάν στο αστυνομικό τμήμα και τους 6 τραυματίες: άραγε θα λιβανίζει το περιστατικό όπως το "κουφάρι" της ανάμνησης του Αλέξη για αρκετά χρόνια ακόμα; Θα θυμάται και θα αναφέρει τα άτυχα θύματα - αστυνομικούς - που έχασαν τη ζωή τους ή τραυματίστηκαν από τέτοιες ενέργειες τύπου Αλ Καπόνε;

Δεν είναι μόνο ότι ο εν λόγω παλιάτσος προσπαθεί να διορθώσει τα "κακώς κείμενα" της χώρας μέσα από μελιστάλαχτους μονολόγους, συνοδεία λυπητερής μουσικής, με ύφος ανάμεσα σε αυτό της Κάλας και του Βασιλάκη Καϊλα, αλλά επιπλέον σταθερά -σχεδόν- υποστηρίζει κάθε ευφυϊολογηματική μπαρούφα ξεστομίζουν οι Τσιπροπαπαρηγάδες. 

Έδωσε όμως και τη συμβουλή του: άλλο αστυνόμευση και άλλο αστυνομοκρατία. Ευφυέστατο και πρωτότυπο, ενώ το αποχαυνωθέν ακροατήριο σπεύδει να χειροκροτήσει  όποτε και άν ο Λάκης της καρδιάς τους μιλήσει στην "ψυχή"  του κόσμου με τη γνωστή συμβουλευτική, απόμακρη χαμηλή φωνή, πρίν τους οδηγήσει σε ένα ακόμα κρεσέντο γέλιου με κάποιο άσχετο βιντεάκι που οι ηλεκτρονικά αλφαβητισμένοι έχουν ήδη δεί 15 μέρες πρίν στο διαδίκτυο.

Το βέβαιο πάντως είναι το εξής: άν όλοι οι σκεπτόμενοι είχαν για συμβουλάτορα αυτόν τον παλιάτσο, η χώρα μας μάλλον θα βρισκόταν σε ακόμη χειρότερη κατάσταση. 

Ο νεοαριστερός φασισμός, αλά Γαλατικά.

Αναδημοσιεύω μια ευφάνταστη ανάρτηση, για μια έκφανση ενός φαινομένου που ταλανίζει την Ελλάδα, εδώ και χρόνια τώρα: 
Πραγματικά, ο άνθρωπος που το έγραψε, δεν θα μπορούσε να θέσει το πρόβλημα καλύτερα. Ευχαριστώ και το φίλο (και σειρά) που το μοιράστηκε μαζί μας στο facebook. Απολαύστε:
http://liberalcreta.pblogs.gr/2009/10/530221.html

Βρισκόμαστε στο 2009 μχ σε μία Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα.

Μία πεζή περιπολία αστυνομικών δέχεται επίθεση με πέτρες και τούβλα. Οι αστυνομικοί καταδιώκουν τους δράστες οι οποίοι μπαίνουν σε ένα βιβλιοχώρο όπου γίνεται η παρουσίαση ενός βιβλίου.

Οι αστυνομικοί λογικά θα πρέπει να μπουν στον χώρο αυτό και να συλλάβουν αυτούς που τους επιτέθηκαν, καθώς και όποιον τους εμποδίσει. Εάν δεν το κάνουν θα πρέπει να τιμωρηθούν για παράβαση καθήκοντος.

Σε ολόκληρη της Ευρώπη υπάρχει το κράτος δικαίου που καθορίζει τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται. Οι πολίτες έχουν δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις.

Σε ολόκληρη είπα;

Ψέματα

Μία φυλή ανυπόταχτων ΝοτιοΒαλκάνιων δεν το έβαλε και δεν θα το βάλει ποτέ κάτω.

Είναι το χωριό του Νεοαριστερού Φασισμού. Εδώ τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις χρήζουν ιδιαίτερης νεοαριστερής ερμηνείας από τους ανυπόταχτους νεοαριστεροφασίστες.

Εδώ κάποιοι έχουν το δικαίωμα να πλιατσικολογούν σε καταστήματα, να τραυματίζουν και να σκοτώνουν ΄΄μπάτσους΄΄/΄΄γουρούνια΄΄ επειδή έτσι γουστάρουν.

Και αν οι τελευταίοι κάνουν το λάθος να κυνηγήσουν τους πρώτους επειδή τους χρησιμοποιούν ως κινούμενο στόχο επαναστατικής γυμναστικής, αυτοί θα κρυφτούν ανάμεσα σε άλλους φίλους νεοαριστερούς οι οποίοι θα σπεύσουν να τους υποθάλψουν.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1066738&lngDtrID=244

Κάποιοι όπως ο Παπαχρηστίξ θα προσπαθήσουν μάλιστα να ξεσκεπάσουν το πρόσωπο των ΄΄γουρουνιών΄΄, ώστε να είναι αναγνωρίσιμη λεία για τους ανυπόταχτους νεοαριστερούς στα καρτέρια κυνηγιού που στήνουν στο δάσος των Εξαρχείων.

http://www.youtube.com/watch?v=JI6TkUPIRbQ

Και αν πάλι τα ΄΄γουρούνια΄΄ κάνουν το λάθος να φερθούν Ευρωπαϊκά και συλλάβουν τον Παπαχρηστίξ, ε κακό του κεφαλιού τους. Οι νεοαριστεροί αντιεξουσιαστές και αναρχικοί έχουν τον φίλο τους στην ηγεσία των ΄΄γουρουνιών΄΄, τον Χρυσοχοϊδίξ. Ο οποίος, με τον πιο αυθαίρετο τρόπο θα κάνει κάτι που στην ΄΄υποταγμένη΄΄ Ευρώπη θα ήταν σκάνδαλο. Θα απελευθερώσει τους νεοαριστερούς φασίστες και τους προστάτες τους και θα τιμωρήσει όποιον τόλμησε να τα βάλει μαζί τους. Γιατί οι νεοαριστεροί φασίστες δεν υπακούουν στο νόμο, γιατί αυτοί είναι ο νόμος ...;

Θα βγει και ο αρχηγός των νεαριστερών ο Τσιπρίξ να ΄΄καταγγείλει΄΄ το απαράδεχτο θράσος των ΄΄γουρουνιών΄΄ που διανοήθηκαν να κάνουν αυτό που έπρεπε να κάνουν.

Και στο τέλος τα Νοτιοβαλκανικά ΜΜΕ, του ανυπόταχτου αυτού χωριού, θα κάνουν ατελείωτα πάρτυ, όπου διάφοροι πληρωμένοι Κακοφονίξ θα λένε ποιηματάκια για το πόσο περήφανο πρέπει να είναι το χωριό που αντιστέκεται στον Ευρωπαϊκό ΄΄φασισμό΄΄

Και όσο οι κάτοικοι αυτού του χωριού θα αποδέχονται αυτό το νεοαριστερό φασιστικό ιδεολόγημα, θα συνεχίσουν να ζουν κοινωνικά πολιτικά και οικονομικά υπανάπτυχτοι.

Όσο οι ψευδοπροοδευτικοί, εν κρυφίω λάτρεις της αναρχίας συνεχίζουν να καλύπτουν αυτά τα υποκείμενα, αλλά και όσο "καλλιτέχνες" (βλ Λαζόπουλος) και δημοσιογραφίσκοι τους γλύφουν εν ονόματι της "δημοκρατίας", τόσο ανεγκέφαλοι θα τους δίνουν το 4% για να το παίζουν και καμπόσοι στα έδρανα του κοινοβουλίου. Γιατί τα μόνα έδρανα που τους αρμόζουν με βάση αυτά  που προσφέρουν στον τόπο, είναι αυτά των δικαστηρίων. Γιατί οι Συριζάδες δεν είναι η πρώτη  φορά που "πιάνονται" σε τέτοιου ή χειρότερου είδους "δραστηριότητες"...

Ρεζίλες, και πάλι.

Για ακόμα μιά φορά, οι Ευρωπαίοι επίτροποι εκνευρίστηκαν με την Ψαροκώσταινα και τους εκπροσώπους της. Όχι πως οι σημερινοί ιθύνοντες της οικονομίας έχουν ευθύνη: απλά αυτοί τα άκουσαν για τα χάλια - όχι της οικονομίας μας - αλλά για τη νοοτροπία μας.

Πραγματικά, κάθε Έλληνας που σέβεται τον εαυτό του θα έψαχνε μέρος να κρυφτεί μπροστά στις δηλώσεις των ευρωπαίων επιτρόπων, οι οποίοι μάλιστα έθεσαν το θέμα "ευρωπαϊκά" : δεν καταλάβαιναν δηλαδή, πώς κατάφερε η Ελλάδα να εκτοξεύσει το έλειμμα στο 12%, παρά τις προβλέψεις για το μισό, ενώ κατέστησαν σαφές πως τα στοιχεία που δίνονταν (πάλι) στη Eurostat, ακόμα και μετά την απογραφή ήταν "μαγειρεμένα". 

Με τη φράση "the game is over" οι ευρωπαίοι έδειξαν πως δε θα ανεχθούν άλλα μαγειρέματα και κοροϊδίες, αφού όπως είπαν όλα αυτά τα έχουν δεί και στο παρελθόν, αρκετές φορές. (βλ. μιά του κλέφτη, δυό του κλέφτη).

Το θέμα είναι το πώς η σημερινή κυβέρνηση θα καταφέρει να επαναφέρει - όχι την οικονομία - αλλά την αξιοπιστία στα μάτια των ευρωπαίων εταίρων μας. Ή μάλλον να φέρει ολίγη από βασική αξιοπιστία από την αρχή, μια και μετά τις πρώτες "πατάτες" που σερβίραν οι μέχρι τώρα Ελληνικές  κυβερνήσεις στην Ευρώπη από ένταξης της χώρας μας, η ελληνική οικονομία φαντάζει μάλλον για κουρελού στα μάτια των επιτρόπων και οι υπουργοί μας ως παλιάτσοι  τους οποίους οικτίρουν οι Ευρωπαίοι συνάδελφοί τους στα συμβούλια.

Έτσι, οι μάγκες οι Ελληναράδες, που τους κοροϊδεύουν όλους και είναι οι καλύτεροι "καταφερτζήδες", μάλλον τόσα χρόνια κατάφεραν να βάλουν τρικλοποδιά στο μέλλον των παιδιών μας. Και ευτυχώς που υπάρχουν και οι Ευρωπαίοι επίτροποι για να μας θυμίσουν πως τα "παιχνίδια" με τους αριθμούς έχουν όρια και ανοχές. Είπαν δε ξεκάθαρα, πλήν πολιτισμένα (ακόμα).: "χρειαζόμαστε αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία" (και όχι ό,τι μ...ες κατεβάσει το μυαλό σας για να καλύψετε τις μαύρες τρύπες της αξιοθρήνητής σας οικονομίας) θα συμπλήρωναν μέσα στο μυαλό τους.

Φαντάσου, οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις να μην είχαν και τον κάθε Αλμούνια "μπαμπούλα", έστω για να τον κοροϊδεύουν: θα ζηλεύαμε και την Ουγκάντα.

Μας απειλείτε;

Αυτή ήταν η ερώτηση που απεύθυνε η "κομμουνίστρια" Λιάνα Κανέλλη στον Θ. Πάγκαλο, ο οποίος σε τηλεοπτική εκπομπή, τάχθηκε υπέρ της πλήρους διαφάνειας των οικονομικών των κομμάτων - και επομένως - του αυστηρού ελέγχου τους.

Ενώ η όψιμη κομμουνίστρια συνέχισε λέγοντας πως τα οικονομικά του Κ.Κ.Ε, είναι κάτι παραπάνω από διάφανα, αντιθέτως με τα παλιά τεφτέρια της Χ. Τρικούπη.  

Το καλό της υπόθεσης είναι πως ο Θ.Πάγκαλος μίλούσε μέχρι τότε γενικά για τα κόμματα, και μάλιστα για ένα θέμα που "καίει" την Ελληνική πολιτική ζωή, όταν του επιτέθηκε η δημοσιογράφος - κωλοτούμπα - θαύμα.

Ο ευτραφής (αλλά και οξυδερκής) πολιτικός απλά άδειασε την βουλευτή του Κ.Κ.Ε αυτοσαρκαζόμενος, ενώ πολύ εύστοχα επισήμανε πως μάλλον στο θέμα του ξεκαθαρίσματος της μαύρης τρύπας των οικονομικών των κομμάτων, έχει τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών μαζί του.

Για να "μπαλώσει" δε την άσκοπη επίθεσή της , η κυρία Κανέλλη, εξήγησε πως εξέλαβε ως απειλή τα λόγια του αντιπροέδρου, γιατί το "ύφος" και ο "τόνος" της φωνής του, μάλλον αυτό υποδείκνυαν...

Οι μικροί Στάλιν ξαναχτυπούν: ας φανταστεί κανείς πως θα φέρονταν αυτοί οι μικροί Στάλιν, άν είχαν παραπάνω ποσοστό ή -ακόμα χειρότερα- άν είχαν την ευκαιρία (και είχαμε όλοι εμείς την ατυχία) να τους έχουμε κυβέρνηση. Κατά τα άλλα, είναι στις "δημοκρατικές" και "προοδευτικές" δυνάμεις. Ευτυχώς, κατά δήλωση της γενικής γραμματέως τους (ο πρόεδρος είναι αντιλαϊκός τίτλος), δεν έχουν καμία διάθεση να κυβερνήσουν. 

Για το οικονομικό τους θέμα όμως, οι λαϊκές μάζες (που τους τρέφουν και ιδιαίτερη εκτίμηση) θα έλεγαν: όποιος έχει τη μύγα, να τη φέρει πίσω!

Με τέτοιους "πατριώτες", τί να πεί και ο εγγονός;

Οι γραφικοί δεν παύουν να με ενοχλούν, ακόμα και άν πραγματικά κανείς δεν ασχολείται μαζί τους, εκτός βέβαια από τους κολλημένους με τα ουτοπικά "ιδεώδη" τους. Μιλάω - για ποιούς άλλους - παρά για το Κ.Κ.Ε:

Μή χάνοντας λοιπόν την ευκαιρία, έσπευσαν να βγάλουν ανακοίνωση ΚΑΙ για την επέτειο της ανύψωσης της Ελληνικής σημαίας στο βράχο της ακρόπολης από τον Γεώργιο Παπανδρέου:

"Στον Γ. Παπανδρέου, που είπε ότι σαν σήμερα ο παππούς του ύψωσε την ελληνική σημαία στην Ακρόπολη, χρειάζεται να υπενθυμίσουμε τα εξής:

Όταν απελευθερώθηκε η Αθήνα στις 12 Οκτωβρίου 1944, στους δρόμους βρίσκονταν το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ. Αυτοί ύψωσαν τη σημαία στην Ακρόπολη και όχι ο Γεώργιος Παπανδρέου. Ο τελευταίος ήρθε στην Ελλάδα έξι μέρες αργότερα, καθώς απουσίαζε στην Αίγυπτο κατά τη διάρκεια της Κατοχής, όταν ο λαός έχυνε το αίμα του. Ταυτόχρονα, μαζί με τον βρετανό Σκόμπυ, τον αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό και τα Τάγματα Ασφαλείας των Ράλληδων, προχώρησαν στη σφαγή του λαού της Αθήνας και του Πειραιά, λίγες ημέρες μετά την απελευθέρωση."

Αυτό που ξέχασαν να γράψουν, είναι ότι κυκλοφορούσαν στην Αθήνα το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ, κάνοντας πλιάτσικο, επιθυμώντας να καταλάβουν την εξουσία με το έτσι θέλω για να βάλουν τη χώρα στο δρόμο της Αλβανίας, Γιουγκοσλαβίας, Σοβ. Ένωσης κλπ. Απορεί κανείς δε, πως δεν σήκωσαν, αντί της Ελληνικής, τη σημαία με το σφυροδρέπανο, αφού έχουν αποδείξει για δεκαετίες την προσήλωσή τους στην "ιδεολογία" τους, και όχι στην πατρίδα: να υπενθυμίσω δε και εγώ με τη σειρά μου, πως νόμιμος εκπρόσωπος της κυβέρνησης τότε, ήταν ο γέρος της δημοκρατίας και όχι ο κάθε Βελουχιώτης.

Ούτε προνόμιό τους ήταν να κυκλοφορούν ως αρουραίοι στην Αθήνα όταν έφυγαν οι Γερμανοί, διότι δεν ήταν οι μόνοι αντιστασιακοί στην Ελλάδα της Κατοχής.

Έτσι, για να αποκαθιστούμε την ιστορική αλήθεια πού και πού, μια και  δεν αντιδρά κανείς στις μπαρούφες που εκτοξεύουν οι γραφικοί από το γραφείο τύπου τους.

Άντε τώρα, γυρίστε στις τραγικές ανακοινώσεις σας (που μάθαμε απ' έξω θέλουμε δε θέλουμε) για "επίθεση στα λαϊκά στρώματα" και "μαζική αντίδραση". Γιατί μόνο   αντιπρόσωποι του λαού δεν ήσασταν ποτέ. Αντιπρόσωποι και εκπρόσωποι του Στάλιν, ίσως.

Οι φωνασκούντες.

Η για να το πώ καλύτερα, θα πηγαίνουμε πάντα ένα βήμα μπροστά (ως χώρα) και δύο πίσω. Ιδιαίτερα δε για τη Θεσσαλονίκη, η μίρλα δίνει και παίρνει για τα πάντα: το αθηναϊκό κράτος, τα μεγάλα έργα, το παραγκωνισμό της πόλης, ενώ πια οι γνωστές φράσεις όπως η "μητρόπολη των βαλκανίων" και "ήρθε η ώρα η πόλη να διεκδικήσει το ρόλο που της ανήκει" έχουν καταντήσει ανέκδοτο. Η Θεσσαλονίκη διεκδικεί τη πρωτιά το να μη  δέχεται ακόμα και τα αυτονόητα, χωρίς γκρίνια. Γιατί τα παράπονα σε ορισμένες περιπτώσεις είναι δικαιολογημένα, αλλά η γκρίνια ως αυτοσκοπός ανήκει το λιγότερο σε παιδάκια.

Αυτονόητα  όπως το νέο δημαρχείο, που μετά από 140 χρόνια, πήρε σάρκα και οστά, εν μέσω χειροκροτημάτων αλλά αποδοκιμασιών ορισμένων γραφικών στην απέναντι πλευρά του δρόμου που επέμεναν να διεκδικούν -σωστά πράγματα μεν - άκαιρα και άσχετα με το δημαρχείο δε. Στην προκειμένη περίπτωση, δε θα περιγράψω ή εξετάσω με τόση σπουδή το πόσο, το πού και το πότε, αλλά θα τονίσω το ότι το γεγονός και μόνο της αποπεράτωσης ενός σημαντικότατου - επιτέλους - έργου για την πόλη, αξίζει μάλλον έναν αναστεναγμό ανακούφισης. παρά πολλούς άναρθρους αλαλαγμούς μοιρολατρίας.(με ντουντούκα μάλιστα).

Προφανώς οι διαδηλούντες, μάλλον για εξίσου πολιτικούς λόγους με τους υποστηρικτές του έργου όμως, δεν έτυχε να προσπαθήσουν για "γράψουν" παιδί στους καταλόγους του ληξιαρχείου ή να προσπαθήσουν  κάνουν κάποια δουλειά σχετική με τις υπηρεσίες του δήμου για να τρέχουν από γραφείο σε γραφείο στις δύο άκρες τις πόλης, μιά και το "καραβάν Σαράι" χωρούσε μόνο τα βασικά . Επιπλέον, ως εκ θαύματος, οι αντιρρησίες ήταν κυρίως μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και της δημοτικής παράταξης του Μπουτάρη. Παρά τρίχα να "σώσουν" την πόλη μας, και από αυτό το έργο.

Κανείς δε λέει πως ο δήμαρχος και η παράταξή του τα πάντα εν σοφία εποίησαν. Άλλωστε έχουν να δώσουν λόγο για πολλά στραβοπατήματα, πελατειακές σχέσεις, γκετοποίηση της μικροπολιτικής ζωής του δήμου και πολλά άλλα: το να μηδενίζει κάποιος όμως ένα τέτοιο έργο, αντικειμενικά καλαίσθητο και λειτουργικό από κάθε άποψη, είναι τουλάχιστον κακεντρεχές. Και πραγματικά μόνο τον εαυτό του κοροϊδεύει.

Γι' αυτό, όσο κάθε καλή κίνηση, θα έχει πάντα τους "απέναντι" ντουρντούβαλους να φωνασκούν (μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις ανήκουν και στον ίδιο πολιτικό χώρο, ανάλογα με την περίπτωση), τόσο ο τόπος και ειδικότερα η πόλη θα χάνει τις ευκαιρίες της, την μία μετά την άλλη. Ιδίως όταν αυτοί που φωνασκούν είναι οι ίδιοι που συμφωνούσαν παλιότερα ή τελικά θα συμφωνήσουν στο μέλλον, ως δια μαγείας, όταν αλλάξουν τα πρόσωπα.  

Οι "ξύπνιοι" δεν έχουν χρώμα.

Αφορμή η επιλογή του πρωθυπουργού, να επιλέξει να κρατήσει την έδρα του βουλευτή στο υπόλοιπο Αττικής, με αποτέλεσμα να εκλεγεί βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Α' Θεσσαλονίκης  (μετά από τρείς αποτυχημένες προσπάθειες)  ο κος Θωμάς Ρομπόπουλος. Την τελευταία και "φαρμακερή" φορά όμως, ο κύριος αυτός, δεν άφησε τίποτα στην τύχη:

Ο νέος βουλευτής (πλέον) κατόρθωσε να αναρριχηθεί στο βουλευτικό αξίωμα χρησιμοποιώντας τις επιχειρήσεις του ποικιλοτρόπως: το να έχει κάποιος οικονομική ευμάρεια είναι θεμιτό (ωστόσο όχι αντιπροσωπευτικό για τους πολίτες, αλλά αυτό ισχύει για την πλειοψηφία των βουλευτών), αλλά το να χρησιμοποιεί κανείς τον όμιλο των επιχειρήσεών του ως όχημα για την εκλογή του, είναι τουλάχιστον ανήθικο.

Για την ακρίβεια ο κος Θ. Ρομπόπουλος γέμισε τις τοπικές - και όχι μόνο - εφημερίδες, τόσο με προσωπικές καταχωρήσεις, όσο και με καταχωρήσεις της εταιρίας του, οι οποίες όμως δεν απεικόνιζαν...αυτοκίνητα, αλλά τον ίδιο, με σαφείς τις επιδιώξεις διαφήμισης με σκοπό την ψήφο. Πέρα όμως από αυτό το τέχνασμα, με το οποίο ευστρόφως "μείωσε" τα έξοδα της εκστρατείας του κάτω από το πλαφόν, προχώρησε και σε άλλη κατάπτυστη κίνηση:

Ο εν λόγω νέος βουλευτής χρησιμοποίησε το αρχείο των εταιριών του, έτσι ώστε να εξασφαλίσει διευθύνσεις και ονόματα πελατών του, για να αποστείλει εκλογικό υλικό ονομαστικά στα σπίτια! Κίνηση που δικαιώνει πραγματικά όσους μεγαλοεπιχειρηματίες θελήσουν στο μέλλον να εκλεγούν "εύκολα". Δεν λέει κανείς πως δε χρησιμοποιούνται αθέμιτες μέθοδοι από κάποιους υποψηφίους για να εξασφαλίσουν την ψήφο του κόσμου. Ωστόσο, συνδυασμένες κινήσεις σε πολλά επίπεδα σαν του κου Ρομπόπουλου, όσο εκνευρίζουν, άλλο τόσο υποτιμούν τη νοημοσύνη, τουλάχιστον αυτών που δεν  

"μπήκαν στον πειρασμό" να τον ψηφίσουν. 

Η...Παπακώστα και οι άλλοι.(ή αλλιώς, κλάψ δε βγήκα).

Έχω ξαναγράψει, πως αρχικά θεωρώ κάποιον εξαιρετικά ηλίθιο, ή εξαιρετικά κερδισμένο προκειμένου να ξοδεύει από 30.000 € (οι πληβείοι) ως και 500.000€ προκειμένου να πείσει το εκλογικό σώμα της περιφέρειάς του πως θέλει να τους εκπροσωπήσει "επάξια" στο κοινοβούλιο.(Σύμφωνα μάλιστα με το πρόσφατο ντοκιμαντέρ των "νέων Φακέλων" της 28/10.)

Έτσι, σε κάποιες περιπτώσεις δεν μπορώ παρά να μη βγάλω το καπέλο στον κόσμο που αποφάσισε να στείλει αρκετούς από τους "πρωτοκλασσάτους" πολιτικούς σπίτι τους. Φυσικά, έξω από τη βουλή, έμειναν και αξιόλογα άτομα εκατέρωθεν των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων.

Όμως, παρουσίες σαν της κας Παπακώστα, πιστεύω πως δεν θα λείψουν σε κανέναν, όταν μάλιστα μετά το αποτέλεσμα, η ίδια έσπευσε με τη σειρά της να ξυλεύσει επί πεσούντων, αλλά και ζητώντας περισσότερες παραιτήσεις, δηλώνοντας μάλιστα ευθαρσώς πως η εκείνη δεν έχει ευθύνη για το εκλογικό αποτέλεσμα, μιά και την ψήφισαν 30.000 άνθρωποι: μάλλον πέραν της εξωτερικής της εμφανίσεως, δε θα συμβουλεύεται πολύ καλά τον εσωτερικό καθρέπτη της, ιδίως όταν έπαιρνε κατά τις πολιτικές συζητήσεις το ύφος των χιλίων Ναόμι Κάμπελ αντάμα με τη σιγουριά του ξερόλα, τα οποία της έδιναν την ορμή να διακόπτει τους υπόλοιπους συνομιλητές της πιο πολύ και από τον Γ. Παπαδάκη.

Επίσης δεν θα λείψουν καθόλου, τόσο οι "κομμένοι" από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ, όσο και στην πλειοψηφία τους οι μή - εκλεγμένοι. Κινήσεις δε σαν του Σουφλιά, έρχονται να συμπληρώσουν το τρίγωνο της "απουσίας", για την οποία θα έλεγε κανείς, "κάλλιο αργά, παρά ποτέ": ωστόσο πρέπει να συμπληρώσω πως ο πολιτικός κόσμος έχει πολύ δρόμο για να αποκτήσει αξιοπιστία, αποβάλλοντας ταυτόχρονα τα ζώντα πολιτικά του αποστήματα.

Αντιθέτως, παρουσίες σαν του Θ. Κασσίμη, της Ν. Ράγιου και κυρίως του Α. Σταθάκη, μάλλον θα λείψουν από το κυνοβούλιο. (όχι δεν είναι ορθρογραφικό το λάθος).Ίσως και μερικών εκ των "εκσυγχρονιστών" του ΠΑΣΟΚ που πλήρωσαν το γεγονός ό,τι δε δέχτηκαν το κληρονομικό δικαίωμα του αρχηγού.

Κάνοντας ένα σχόλιο επί του τελευταίου, θα έλεγα πως η αρχή φαντάζει καλή: συμμαζεμένο σχήμα (χρειάζεται περισσότερο ίσως), καλός διαχωρισμός υπουργείων (αρκεί να μη μείνει μόνο στην αλλαγή τίτλων), διάφορες σκέψεις προς τη θετική πλευρά (προώθηση καποδίστρια, μητροπολιτική διακυβέρνηση, ηλεκτρονική διακυβέρνηση, πετρελαιοκίνηση στις πόλεις κλπ), που δίνουν έναν αμυδρό αέρα ελπίδας. Υπό την προϋπόθεση πως τα "σκυλιά" θα μείνουν δεμένα...

Τέλος, έχουμε και τους γραφικούς, οι οποίοι έγιναν και εκλογικοί ψυχολόγοι μάζας: μετά από ενδελεχή σύσκεψη στον Περισσό, αποφάσισαν πως το αποτέλεσμα, δεν εκφράζει αυτά που θέλει να πεί ο λαός. Αντιθέτως, έπρεπε αλλιώς να είναι τα πράγματα. Μάλλον η (έστω ελαφρά) μείωση του ποσοστού τους, δεν κάθησε καλά. Δεν ξέχασαν (ευτυχώς)  επίσης να μας θυμίσουν πως έρχονται αντιλαϊκά μέτρα και να καλέσουν το λαό σε αγώνα. Αντί να ευχαριστούν τον κόσμο που υπάρχουν ακόμα μπαζουκοκέφαλοι που τους ψηφίζουν ή έστω σε αυτό τον τομέα να πάρουν ένα παράδειγμα από το ΣΥΡΙΖΑ, όπου στην ανάλογη σύσκεψη κάθισαν στο τραπέζι ανακουφισμένοι, ευχαριστώντας την τύχη τους που πλήρωσαν τόσο φθηνά την πολιτική τους ανυπαρξία. Νά' ναι καλά ο Αλέξης που έφερε τους νέους...

Η έγκυος μίλησε. Το παδί θα ζήσει;

Η κάλπη εξέπληξε ακόμα και τους πιο αισιόδοξους - απαισιόδοξους, ανάλογα από ποιά πλευρά το βλέπει κανείς. Πραγματικά, κανείς δεν ήξερε τί θα βγάλει, σχετικά με την έκταση της νίκης/ήττας. Γιατί άλλο να κερδίζεις 2 - 0 και άλλο να χάνεις στην έδρα σου με 0 - 10...

Είναι σίγουρο πως η χώρα βρίσκεται προ εξελίξεων  (ή όχι;) σε πολλούς τομείς, ενώ ο γράφων περιμένει κατ' αρχάς τη πραγματοποίηση του ουτοπικού για όλες τις κυβερνήσεις- μέχρι τώρα - ονείρου της αποκέντρωσης, του "ευέλικτου" και "συμμαζεμένου" υπουργικού σχήματος και της ανάληψης σημαντικών τομέων της εξουσίας από - επιτέλους - τεχνοκράτες και όχι επαγγελματίες βουλευτές - πολιτικούς.

Αυτό θα είναι σίγουρα μια ανάσα για τη χώρα: ωστόσο, με την προ-ανακοίνωση της δημιουργίας ακόμη 4 υπουργείων από τον μέλλοντα πρωθυπουργό, δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Οι πολίτες, (τουλάχιστον αυτοί  που σκέφτηκαν σοβαρά) περιμένουν τέτοιες κινήσεις, που θα δείξουν και την έκταση της αλήθειας που μπορεί να διέπουν τα λόγια του Γ.Π.

Από την άλλη πλευρά, η κυβερνητική παράταξη κατάφερε να πέσει στα δυσθεώρητα επίπεδα της εκλογικής ήττας, κάτω ακόμα και από τα ποσοστά Ράλλη. Άραγε,  γιατί ο "κουρασμένος" δεν έκανε το καλό για τον τόπο γλιτώνοντας την παράταξή του από πιό οδυνηρή ήττα, και κάνοντας οικονομία χρημάτων και... νεύρων δεν έκανε εκλογές τον Ιούνιο; Ακόμα και ο λιγότερο "ψιλιασμένος" ψηφοφόρος, έβλεπε τον πρωθυπουργό και το "ασκέρι" του, να σέρνονται τους τελευταίους μήνες, χωρίς κάν να έχουν διάθεση να συμμαζέψουν τα αυτονόητα και να ασκήσουν βασική πολιτική. Αντιθέτως κρύφτηκαν πίσω από τη διεθνή κρίση, διαξιφιζόμενοι για το πότε, και όχι το άν θα παραδώσουν τελικά την εξουσία.

Ενώ λοιπόν οι φιλόδοξοι Οικολόγοι (ευτυχώς κατά τη γνώμη μου) δεν πέρασαν το κατώφλι και η Αριστερά μάζεψε τα κομμάτια της (δυστυχώς) , μοναδικός κερδισμένος μετά το ΠΑΣΟΚ, είναι ο γνωστός - άγνωστος Καρατζαφέρης, ο οποίος κεφαλαιοποίησε ολίγη απογοήτευση μαζί με το πακετάκι της καθ' όλα αξιοπρεπούς στάσης του σε πολλά θέματα που καίνε τον τόπο, αλλά και της παρουσίας του στη βουλή της προηγούμενης περιόδου. Ίσως δε, δεν έχουν άδικο αυτοί που λένε πως θα είναι ο μόνος για αρκετό καιρό θα ασκεί αντιπολίτευση σε πραγματικούς όρους, διότι τα αριστερά κόμματα θα βάλουν την "αντιλαϊκή" κασέτα, ενώ η Ν.Δ θα έχει δουλειά για να ράψει τα σκισμένα ιμάτιά της και να εκλέξει καινούργιο καπετάνιο/ισσα.

Πολύς κόσμος λέει πως οι πολίτες "ξύπνησαν" μετά από αυτή την εκλογή, στέλνοντας μάλιστα πολλούς "πρωτοκλασάτους" σπίτι τους: νομίζω όμως (ιδίως βλέποντας πολλά από τα ιερά τέρατα ακόμα στη βουλή, απ' όλα τα κόμματα) πως χρειάζεται ακόμα ένας κουβάς κρύο νερό στο κεφάλι του πολίτη για να ξυπνήσει για τα καλά και να μπορέσει να κρίνει καλύτερα τους "αντιπροσώπους" του.