Μερικά πράγματα θέλουμε και τα παθαίνουμε...
Οι ουρές στα ταμεία και τις υπηρεσίες ας πούμε, μπορούν να αποφευχθούν άν χρησιμοποιήσουμε άλλα μέσα, όπως ας πούμε το e banking για να πληρώνουμε τους λογαριασμούς εμείς οι νεότεροι ή οι εξοικειωμένοι με την τεχνολογία, να χρησιμοποιούμε τα πρακτορεία του ΟΠΑΠ για να πληρώσουμε το νερό (αξίζει το να γλυτώσεις την ουρά για 0,50 €) κλπ.
Το δύσκολο είναι όταν πρέπει και δε γίνεται αλλιώς, να πάς σε κάτι τράπεζες όπως η Εθνική. Όχι γιατί το θέλεις, αλλά γιατί σε αναγκάζουν π.χ οι πελάτες σου ή ο ΟΑΕΔ (μια και δεν υπάρχουν άλλες τράπεζες) για να εισπράξεις το - πενιχρό- επίδομα παιδιού ή για άλλους λόγους.
Δεν είναι το χειρότερο πως η ουρά στην εθνική τράπεζα συνήθως είναι πέραν τα όρια της οποιασδήποτε ιώβειας υπομονής: πάρε "χαρτάκι", πιές ένα καφέ, πήγαινε σε όλες τις υπόλοιπες πολιτισμένες τράπεζες (κάποια στιγμή θα πλέξω αναλυτικά το εγκώμιο της Πειραιώς π.χ για τις υπηρεσίες της), να κάνεις τις δουλειές σου και ξαναέλα.
Το χειρότερο είναι πως μετά την οδύσσεια της αναμονής με το χαρτάκι στο χέρι (γιατί οφείλεις να πιστοποιήσεις στους υπαλλήλους πως είσαι ο πραγματικός κάτοχος του τάδε νούμερου προτεραιότητας), έχεις να αντιμετωπίσεις - στην πλειοψηφία τους- τους κακής στραβής και ανάποδης νοοτροπίας (δημόσιους) υπαλλήλους οι οποίοι σε αντιμετωπίζουν όλο "τουπέ", επισύροντας δε επιπροσθέτως κάθε λογής κώλυμα - διαδικασία- της τράπεζας της λίθινης εποχής.
Γι' αυτό και δεν αναρωτιέμαι γιατί η Εθνική τράπεζα αγόρασε την Finazbank στην Τουρκία. Μάλλον καλύτερα θα ήταν να μεταφερόταν ολόκληρη στη γείτονα χώρα, μπάς και γλιτώσουμε εμείς οι ψιλιασμένοι και ξεκολλήσουν οι λατρεύοντες - ερωτευμένοι δίχως αντίκρυσμα με αυτήν την τραπεζική κατάρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου