Ακόμα ένα άχρηστο έπος!

Αναφέρομαι στα πρόσφατα στοιχεία που βγαίνουν στο φώς σχετικά με την υπόθεση Ζαχόπουλου, τις εξελίξεις στο "πρώτο θέμα" και τα συνεπακόλουθά τους. Ακόμα δηλαδή μια ευκαιρία στα Μ.Μ.Ε να διυλίσουν τον κώνωπα και να αφιερώσουν ολόκληρα δελτία ειδήσεων σε λεπτομέρειες των οποίων την αξία δε θα μάθουμε ποτέ, όπως άλλωστε δε θα μάθουμε και ολόκληρη την αλήθεια. Άλλωστε, σοβαρές αποδείξεις του γεγονότος ότι τα τηλεοπτικά - παραθυρόπληκτα δελτία αυτού του τύπου δεν προσφέρουν τίποτα, έχουν παρουσιαστεί κάθε φορά που προκύπτει ένα τέτοιο θέμα: ζωνιανά, άλεξ κλπ κλπ.

Προσωπικά δεν έχω τέτοιες απαιτήσεις (το να μάθω όλη την αλήθεια δηλαδή). Γνωρίζω πολύ καλά πως ότι θέλουν θα "ανακαλύψουν" και ότι θέλουν θα κουκουλώσουν. Γι αυτό και δεν ασχολούμαι. Θα απαιτούσα ωστόσο να μπορούσα να μαθαίνω απο τα δελτία ειδήσεων και κάποιες ουσιώδεις ειδήσεις. π.χ: τη συμφωνία του ελληνικού δημοσίου με την Microsoft μαζί με τα συνεπακόλουθά της ή κάποιες ειδήσεις απο το εξωτερικό δελτίο για να μαθαίνουμε και τι γίνεται στον κόσμο. Ακόμα, ακόμα, προτιμώ να μάθω πότε θα γίνει διακοπή νερού στην περιοχή μου. Τουλάχιστον αυτό χρησιμεύει. Ίσως γι' αυτό το λόγο πολύς κόσμος παρακολουθεί αποκλειστικά δελτία ειδήσεων τοπικού χαρακτήρα απο τα ανάλογα κανάλια: και άριστα πράττει.

Φρούδες ελπίδες. Η ελληνική -τηλεοπτική- δημοσιογραφία (ευτυχώς υπάρχουν οι εφημερίδες και το διαδίκτυο) αναλώνεται σε επαναλήψεις και ειδήσεις - υποθέσεις τις οποίες αναρωτιέμαι άν κάποιος πραγματικά σκεπτόμενος τις παρακολουθεί, έστω και σαν υπόκρουση τινών έτερων ασχολιών του.

και εμείς νομίζαμε...

"Η ανακύκλωση δεν προχωράει στο βασικό της κομμάτι, τα οικιακά απόβλητα. Μόνο το ένα πέμπτο των υλικών συσκευασίας, που γεμίζουν κατά 50% τις χωματερές, ανακυκλώνεται. Η πολιτεία αδρανεί (από το 2001 εκκρεμεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας η σύσταση του αρμόδιου φορέα). Οι δήμοι αδιαφορούν - προσδοκούν οικονομικά οφέλη και αν δεν τα κατοχυρώσουν γυρνούν την πλάτη στο πρόβλημα, με αποτέλεσμα, συχνά το περιεχόμενο των μπλε κάδων να πετιέται στα σκουπίδια, ακυρώνοντας τις προσπάθειες των πολιτών. Δεν υπάρχει σοβαρό σχέδιο, δεν γίνονται ενημερωτικές εκστρατείες, δεν δίνονται κίνητρα και το όλο σύστημα καρκινοβατεί. Καλύτερα πηγαίνει η ανακύκλωση ηλεκτρικών συσκευών (περισυλλέγονται οι 30.000 από τους 44.000 τόνους που υπολογίζεται ότι απορρίπτονται) και η ανακύκλωση μπαταριών (συγκεντρώνονται 400 από 2.000 τόνους που κυκλοφορούν στην αγορά)."

Άρθρο στην ηλεκτρονική έκδοση της "Καθημερινής" σήμερα. Κανονικά αυτό το σχόλιο θα έπρεπε να το εντάξω μόνο στη θεματική "Στραβά και Ανάποδα". Γιατί μόνο ως τέτοιο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Εμείς (αυτοί που πασχίζουν να κάνουν ανακύκλωση δηλαδή) νομίζαμε πως η προσπάθειά μας θα είχε αντίκρυσμα. Ωστόσο το παραπάνω άρθρο μας διαψεύδει, χαστουκίζοντάς μας ακόμα μία φορά με το ροζιασμένο (μαντέψτε απο ποιά δραστηριότητα) χέρι του κράτους που ζούμε.

Άν συνυπολογιστεί και η ανακύκλωση μπαταριών, τότε είμαστε για κλάματα ως κράτος. Αρκεί να συλλογιστεί κανείς πως μια μικρή μπαταρία μολύνει 2 κυβικά μέτρα χώμα. Αυτό είναι ένα γεγονός που δεν έχει φτάσει ακόμα καλά στα αυτιά των πολιτών: έτσι, παρά τους επαρκείς κάδους από διάφορους φορείς για την ανακύκλωσή τους, οι αφειδώς καταναλώνοντες αμαθείς, συνεχίζουν να πετούν τις μπαταρίες τους στα συμβατικά σκουπίδια. Λες και πιάνουν πολύ χώρο στο σπίτι.

Σχετική εκπομπή δε στην ΕΤ1 επισήμανε το περιβαλλοντικό και πραγματικό κόστος των πλαστικών σακουλών των σούπερ μάρκετ: κάνουν 300 χρόνια για να απορροφηθούν από το περιβάλλον, με ανυπολόγιστες συνέπειες. Ακόμα χειρότερα όταν καίγονται. Λύσεις υπάρχουν πολλές: πίεση στις αλυσίδες να τις αποσύρουν και να έχουν άλλες, φιλικές προς το περιβάλλον, χρέωσή τους ώστε να μην τις παίρνουμε με τους τόνους εμείς οι καταναλωτές, αλλά κυρίως να μας γίνει συνήθεια κάτι που θυμόμαστε τα παλαιότερα χρόνια: το διχτάκι που είχαν οι γονείς και οι γιαγιάδες μας!

Η παραπάνω έκθεση της κατάστασης από την "Καθημερινή" δεν αφήνει χώρο για περαιτέρω γκρίνιες. Μάλλον για απογοήτευση, σε ένα ακόμα θέμα που η Ελλάδα και το περιβάλλον της επαφίενται στον κυκεώνα της συναρμοδιότητας των πολιτικάντηδων (ντόπιων και πανελλαδικών).

Ωστόσο, ακόμα και για το ένα πέμπτο της υπόθεσης, αξίζει κανείς να κάνει τον κόπο. Και αυτό κέρδος είναι.

Για να αναφέρω και κάτι καλό: ο σύλλογος φαρμακοποιών Θεσσαλονίκης άν δεν κάνω λάθος, ξεκίνησε πρόβλημα ανακύκλωσης ληγμένων ή άχρηστων φαρμάκων (συσκευασιών), βάζοντας ανάλογους κάδους στα φαρμακεία. Πρίν πάτε λοιπόν στον φαρμακοποιό της γειτονιάς, ζητήστε ανάλογες πρωτοβουλίες και μάλιστα άν έχει τέτοιο κάδο, περάστε από το συρτάρι που έχετε τα φάρμακα και κάντε ένα ξεκαθάρισμα: σίγουρα έχετε (όπως και εγώ) πολλά που δεν χρειάζεστε. Ανακυκλώστε τα και αυτά.

Μήπως τους βάλουμε εμείς μυαλό...

Ακριβό μου αργό!

Ήταν θέμα χρόνου και μόνον, οι τιμές του αργού πετρελαίου να φτάσουν τα 100 δολάρια. Το μυριστήκαμε εδώ και καιρό άλλωστε. Μας προετοίμασαν. Μιά τα αποθέματα των Η.Π.Α, μια η μείωση της παραγωγής, μια η κρίση στη Νιγηρία, κλπ κλπ

Για όποιον παρακολουθεί τις διεθνείς εξελίξεις και πάει το μυαλό του λίγο παραπάνω, τα πράγματα είναι απλά: το πετρέλαιο πεθαίνει σιγά - σιγά σαν καύσιμο (όχι στην Ελλάδα φυσικά) και οι διεθνείς παράγοντες κάνουν εδώ και δύο χρόνια τη μεγάλη "μπάζα".

Το πετρέλαιο πεθαίνει γιατί η "αφρόκρεμα" των χωρών που έχουν συνείδηση του τί συμβαίνει, στρέφονται ολοένα στην απεξάρτηση από τα αδηφάγα ένστικτα των πετρελαιοπαραγωγικών χωρών και κυβερνητικών - χρηματιστηριακών παραγόντων. Θές να το πείς πυρηνική ενέργεια, θες φυσικό αέριο, θές ανανεώσιμες πηγές, υδρογόνο, η αρχή έχει γίνει.

Τί μπορεί όμως ο καθένας απο μάς να κάνει για να αντιμετωπίσει μια κατάσταση που πληρώνει καθημερινά γεμίζοντας το αυτοκίνητο ή τη δεξαμενή του; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα, το οποίο ξεφεύγει απο τις δυνάμεις του. Δεν βρίσκεται κάν στα χέρια της κυβέρνησής του. Το λυπηρό είναι πως ο μέσος πολίτης βρίσκεται αναγκαστικά κάτω απο τις ορέξεις των διεθνών κερδοσκόπων.

Αυτό που μπορεί όμως να κάνει είναι τουλάχιστον να μην ευνοεί τους "ντόπιους" κερδοσκόπους. Προσωπικά έχω δεί πρατήρια να απέχουν 100 μέτρα μεταξύ τους και να έχουν διαφορά τιμής 20 λεπτών στο λίτρο της βενζίνης. Όταν δε είναι Κυριακή ή αργία, είθισται κάποια πρατήρια να έχουν μόνο από την ακριβή, "υψηλών" οκτανίων βενζίνη, μιά και η απλή αμόλυβδη τους τελειώνει με "μαγικό" τρόπο. Αυτά μπορεί ο καθένας απο μας να τα "μυριστεί" και να πράξει ανάλογα.

Επίσης, ο καθένας μας μπορεί με τον τρόπο του να πιέσει την πολιτεία να στραφεί σε άλλες -σοβαρές- επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Είναι καιρός ενεργειακά να έχουμε πρότυπο χώρες όπως τη Σουηδία και όχι την κάθε Μπανανία. Γιατί το φυσικό αέριο απο μόνο του δεν φτάνει. Ας μην ξεχνάμε πως και σε αυτό, κάποιος έχει τα δικαιώματα παραγωγής και η τιμή του συνδέεται άμεσα με αυτή του πετρελαίου.

Ας ελπίσουμε τουλάχιστον πως σε μερικές δεκαετίες θα εξιστορούμε στα εγγόνια μας πως οδηγούσαμε αυτοκίνητα με ορυκτά καύσιμα ενώ τώρα δεν τα χρειαζόμαστε και δεν θα κοιτάμε με πόνο το - καινούριο - συμβατικό μας αυτοκίνητο για το οποίο δεν θα έχουμε αρκετά λεφτά να το κινήσουμε μερικά μέτρα ως την παιδική χαρά...