Ο Φοίβος (αλλά και η Αθηνά) στα σκουπίδια...

Αρνούμαι την περίοδο των γιορτών να καταστώ ευχάριστος. Απλά γιατί μόνο ευχάριστα δεν είναι αυτά που ακούω: οτι ο απολογισμός των Χριστουγέννων στην άσφαλτο έφτασε τους 25 νεκρούς. Ανάμεσά τους και ένα μικρό κοριτσάκι, 6 ετών. Πού αλλού; ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ!

Συγχωρέστε την ιντερνετική μου αγένεια, η οποία συνίσταται στο γράψιμο κεφαλαίων. Τί δουλειά έχει όμως ο Φοίβος και η Αθηνά, αυτές οι γλυκύτατες μασκότ με την πιό πάνω σκέψη; Ο συνειρμός δεν είναι μακριά, το φαντάζεστε. Έχει να κάνει με τις προτεραιότητες του Ελληνικού Κράτους, αλλά ενίοτε και του πληθυσμού του: Ναί, η Ελλάδα έκανε πετυχημένους (στην οργάνωση), δαπανηρούς (οπωσδήποτε) Ολυμπιακούς Αγώνες και ακόμα (και μέχρι τα δισέγγονά μας) θα πληρώνει το κόστος τους, την ίδια στιγμή που τα παιδιά της σκοτώνονται στους - αφρικανικών προδιαγραφών - ελληνικούς δρόμους. Την ίδια στιγμή, που ο κόσμος ψάχνει κρεβάτια στις εντατικές. Δεν θα προχωρήσω σε άλλα παραδείγματα, τα ξέρετε όλοι.

Όταν δε τα έλεγα όλα αυτά, κινδύνευσα να θεωρηθώ τοπικιστής, ανθέλληνας και άλλα όμορφα, ωστόσο κανένας δεν μπόρεσε να μου απαντήσει γιατί με τα μισά λεφτά που χρειάστηκαν αυτοί οι άνευ ουσίας (πλήν φιγούρας) αγώνες για την Ελλάδα, δεν φτιάχτηκαν οι δρόμοι - καρμανιόλες (Μαλιακός, Τέμπη κλπ) σε όλη την Ελλάδα.

Αντιθέτως, για τα ατυχήματα υποτίθεται οτι φταίνε πάντα οι οδηγοί (ίσως, αλλά όχι πάντα) και τώρα η ελληνική πολιτεία "τρέχει" να τελειώσει την κατασκευή αυτών των δρόμων - εκτρωμάτων του '60: έχουμε όμως υπερσύγχρονα (ανεκμετάλλευτα) στάδια και γλυκές αναμνήσεις ενός μηνός αγώνων!

Καλή χρονιά.

Ευχές για όσους...

έχουν την τύχη ή την ατυχία να τους φέρει ο "δρόμος" κατά αυτό το ιστολόγιο:

είθισται την ςποχή αυτή να δίνονται ευχές αφειδώς, σε όλους, για όλα όπως μοιράζονται τα διαφημιστικά φυλλάδια στα φανάρια.

Η ευχή μου είναι μία, για όλους μας: περισσότερη σκέψη αφιερωμένη στο κοινό καλό.

Όλοι το χρειαζόμαστε, χωρίς όμως να βλέπουμε μπροστά.

Έτσι και αλλιώς, οι κοινότυπες ευχές είναι λίγο πολύ στο χέρι μας ή στην τύχη.

Μην ξεχάσετε...

ότι το Σάββατο, 15 Δεκεμβρίου, γίνεται μια κινητοποίηση από το σπίτι μας. Κατεβάζουμε όλοι το γενικό διακόπτη του ρεύματος για 5 λεπτά, στις 12 η ώρα το μεσημέρι ακριβώς, διαμαρτυρόμενοι για τις αυξήσεις στα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος.

Φυσικά, είναι λίγο αισιόδοξο να πιστεύει κανείς πως σε τέτοια κλίμακα αντιδράσεις μπορούν να φέρουν αποτελέσματα, μια και το μήνυμα της κινητοποίησης κυκλοφόρησε κυρίως μέσω του διαδικτύου και η διείσδυση της χώρας μας στο διαδίκτυο (πόσο μάλλον δε και ο λειτουργικός αναλφαβητισμός που "θερίζει") είναι απελπιστικά μικρή. Ωστόσο, σιγά σιγά μπορούν τέτοιες κινήσεις να "πιάσουν", όσο ο κόσμος ξυπνάει και δεν διαμαρτύρεται μόνο για την τιμή της ντομάτας την οποία σημειωτέον αφειδώς αγοράζει χειμωνιάτικα...

Εγώ προσωπικά θα κατεβάσω το γενικό διακόπτη και για έναν ακόμη λόγο: για το γεγονός του ότι η χώρα μου και η δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού της, καίει ακόμα πετρέλαιο και λιγνίτη για να παράγει ενέργεια. Με τέτοια ελλιπή στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, είμαστε καταδικασμένοι να "βήχει" η τιμή του πετρελαίου στις διεθνείς αγορές και να αρρωσταίνουμε εμείς...

Σταύρος Λάλας (η αλλιώς ένας ακόμα αναξιοπαθής Έλληνας)

Μερικές μέρες πρίν, ήμουν έτοιμος να δημοσιεύσω ακόμα ένα αρθράκι, όπου θα περιέγραφα την οδύσσεια ενός ταλαίπωρου γονέα όταν δοκιμάζει να βγάλει το παιδάκι του βόλτα στην πόλη: η ηχορρύπανση των σύγχρονων πόλεων, οι λακούβες στους δρόμους (δε γλιτώνει το παιδί ακόμα και μέσα στο αυτοκίνητο), τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα που σε εμποδίζουν με το καροτσάκι εκτός και άν είσαι ο Γεώργιος Τρομάρας και τα απομακρύνεις κλπ κλπ. Πράγματι, θα αφιερώσω αρκετά άρθρα στο μέλλον "καυτηριάζοντας" τα στραβά και ανάποδα της γεμάτης τραγικές αντιθέσεις χώρας μας.

Υπάρχουν όμως και χειρότερα:

Στη χθεσινή προβολή των "Νέων Φακέλων" στο ΣΚΑΙ. Με την άψογη δημοσιογραφική γλώσσα και παρουσία του, ο Αλέξης Παπαχελάς παρουσίασε εν συνόλω (με τη δεύτερη αφιερωμένη εκπομπή του στο θέμα αυτό) την ιστορία του Σταύρου Λάλα, με την ευκαιρία της επιστροφής του στην Ελλάδα μετά απο 14 χρόνια.

Δεν θα κουράσω με την εξιστόρηση της οδύσσειας αυτού του ανθρώπου. Έγινα όμως έξαλλος, όπως πιστεύω και πολλοί Έλληνες γενικότερα, με τη συμπεριφορά της Ελληνικής πολιτείας στο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου, ο οποίος πλήρωσε με σχεδόν ένα τέταρτο απο τη ζωή του μακριά απο την οικογένειά του, την αγάπη του για την πατρίδα.

Μια αγάπη, που του μεταδόθηκε στο εξωτερικό απο τους γονείς του, μια και την Ελλάδα ως μετανάστης δεύτερης γενιάς την είχε δεί μόνο σε κάρτ ποστάλ...

Μάλιστα συγκινήθηκα όταν ο Λάλας δήλωσε πως θα έκανε το ίδιο πράγμα (σημ. κατασκοπεία υπέρ της Ελλάδας) απο την αρχή, ακόμα και άν ήξερε την κατάληξή του. Δήλωσε μάλιστα με σιγουριά, ο δύστυχος, πως πιστεύει οτι ο κάθε Έλληνας στη θέση του, θα έκανε το ίδιο. Εγώ πάντως δεν είμαι τόσο σίγουρος.

Οι απολαβές του λοιπόν ποιές ήταν (όχι οτι μπήκε σε αυτή την περιπέτεια γι' αυτές): καμία υποστήριξη στην οικογένειά του όσο εξέτειε την ποινή του, καμιά πρόβλεψη για την αποκατάστασή του άμα τη επιστροφή του απο το Ελληνικό κράτος.

Όταν μάλιστα κανείς σκεφτεί πως ο άνθρωπος αυτός δούλεψε σημαντικότερα, αλλά και περίπου τα ίδια χρόνια για τη χώρα του με κάποιους καρεκλοκένταυρους -των Δ.Ε.Κ.Ο ιδίως- οι οποίοι στην ηλικία του τώρα "απολαμβάνουν" τη παχυλή τους πρόωρη σύνταξη, τον πιάνει αναφυλαξία.

Επειδή είμαι άνθρωπος που πιστεύει πως ποτέ δεν είναι αργά, θα πρέπει έστω και τώρα, το κράτος να του απονείμει τιμητική σύνταξη (αξιοπρεπή φυσικά) για τις υπηρεσίες του στη χώρα. Ίσως και στη γυναίκα του!

Απο ότι μου λέει δε το "πολιτικό" μου κριτήριο, ίσως και να γίνει.

Η "τιμή" των βιβλίων.

Εδώ και καιρό, ως ένθερμος αναγνώστης βιβλίων τόσο επιστημονικού, όσο και λογοτεχνικού χαρακτήρα, είχα μια απορία:

Είναι κοινό μυστικό, πως οι Έλληνες δε διαβάζουν αρκετά ή μάλλον και καθόλου. Όλες οι έρευνες συγκλίνουν προς αυτή την παρατήρηση. Η απορία μου έχει να κάνει ακριβώς με αυτό το θέμα.

Το βιβλίο, είναι στην Ελλάδα είδος πολυτελείας. Εδώ σπεύδω να πω αρχικά, πως η "αποστροφή" των Ελλήνων προς τα βιβλία δεν οφείλεται αποκλειστικά σε αυτό, ωστόσο οι τιμές τους σίγουρα είναι ένα αποτρεπτικό στοιχείο. Αν συνυπολογίσει κανείς το λειτουργικό αναλφαβητισμό που πλήττει αυτή τη χώρα, τότε τα βιβλιοπωλεία και οι εκδοτικοί οίκοι, θα έπρεπε (αν δεν το κάνουν ήδη) να φυτοζωούν.

Εξηγώ περαιτέρω τη σκέψη μου, με παραδείγματα:

Ένα "αξιοπρεπές" λογοτεχνικό ή ιστορικό βιβλίο έχει τουλάχιστον τιμή που ξεκινάει από τα 20 €. Το ημερομίσθιο του εργαζομένου δεν ξεπερνά κατά μέσο όρο τα 25€. Άρα, η πνευματική τροφή, αποκλείει την ουσιαστική. Συγκρίνοντας δε τις τιμές διεθνώς, παρατήρησα το εξής: αγοράζοντας ένα βιβλίο πχ το Angels and Demons (Illuminati) του Dan Brown απο ελληνικό βιβλιοπωλείο στην αγγλική γλώσσα, πλήρωσα 7,5€. Φυσικά η έκδοση δεν ήταν με σκληρό εξώφυλλο και πολυτελές χαρτί σε μεγάλη διάσταση, αλλά αυτό δεν με εμπόδισε σε τίποτα να το αναγνώσω. Στην ελληνική του έκδοση, πρέπει κανείς να πληρώσει 25€.

Επίσης, το βιβλίο του Mazower Salonica City of Ghosts, κοστίζει στα αγγλικά μόλις 9 λίρες Αγγλίας, δηλαδή 15€. Η ελληνική του μετάφραση, ξεπερνά τα 32€.

Και ερωτώ: τόσα πολλά πια είναι τα δικαιώματα, οι αμοιβές του μεταφραστή και τα έξοδα έκδοσης ώστε να δικαιολογούν τέτοια απόκλιση στις τιμές των βιβλίων; Ή είναι απλά θέμα προσφοράς και ζήτησης, δηλαδή λίγοι αγοράζουν έτσι και αλλιώς οπότε κοιτάμε να βγάλουμε τα έξοδα με υψηλές τιμές;

Αν μάλιστα, λάβει κανείς υπόψιν του τους ελληνικούς μισθούς όπως προείπα, τότε η δυσαναλογία της τιμής των βιβλίων, είναι πραγματικά απαγορευτική, είτε το βιβλίο είναι ξένου, είτε Έλληνα συγγραφέα.

Κάπως έτσι άλλωστε κυκλοφορούν σε χώρους εργασίας κινητοί βιβλιοπώλες, οι οποίοι καθιστούν πιο προσιτά τα βιβλία πουλώντας τα με "τεφτέρι" και δόσεις που τους δίνουν σιγά σιγά οι -λιγοστοί πλην φανατικοί- βιβλιόφιλοι.

Ποιος θα το περίμενε στην εποχή μας, ιδίως όταν στο εξωτερικό οι πόλεις σφύζουν από μαγαζιά με βιβλία από δεύτερο "χέρι" αλλά και ευκαιρίες στο διαδίκτυο.

Η Ελληνική Τηλεοπτική Κόλαση (Μέρος Δεύτερο)

Για τους λόγους που δημοσίευσα στο προηγούμενο άρθρο λοιπόν, επέλεξα να τοποθετήσω δορυφορικό σύστημα λήψης στο σπίτι μου.

Έτσι, με μιά μικρή σχετικά δαπάνη, άνοιξε ολόκληρος ο κόσμος μπροστά μου. Φυσικά, δεν επέλεξα το δορυφορικό συνδρομητικό πακέτο:

Περί ού και ο λόγος, διότι τα χρήματα της συνδρομής που ζητούν, είναι δυσανάλογα πολλά για το ελληνικό μέσο εισόδημα. Επιπλέον, οι κύριοι ιθύνοντες της NOVA, υποτιμούν και κατά άτι την νοημοσύνη μας, μια και στα καινούργια "πακέτα" συνδρομών που προσφέρουν και μάλιστα με την ελάχιστη συνδρομή των 30€ περίπου, γράφουν στα διαφημιστικά τους οτι υπάρχουν κανάλια, τα οποία στην πραγματικότητα, είναι ελεύθερα!

Με άλλα λόγια, κανάλια όπως το FTV, Al Jazeera, France 24 και άλλα πολλά, διαφημίζονται απο τη Nova πως "προσφέρονται" μέσα στο "πακέτο", ενώ στην ουσία, δεν χρειάζεται κανείς να πληρώσει τη Nova για να τα παρακολουθήσει. Αρκεί να διαθέτει δορυφορική κεραία και αποκωδικοποιητή, χωρίς καμμιά συνδρομή και κάρτα.

Γράφοντας λοιπόν οτι "άνοιξε μπροστά μου ολόκληρος ο κόσμος" εννοώ πως βλέποντας δορυφορική τηλεόραση (δηλαδή τα ελεύθερα δορυφορικά κανάλια που αξίζει να δεί κανείς), κατάλαβα καταρχάς ένα πράγμα: το πόσο στενόμυαλα και πιασμένα στον κυκεώνα των παραθύρων είναι τα ελληνικά δελτία ειδήσεων. Πραγματικά, γίνονται συγκλονιστικά πράγματα στον κόσμο, τα οποία τα ελληνικά δελτία ειδήσεων δεν τα αναφέρουν καθόλου.

Κατά δεύτερο λόγο, με τη δορυφορική τηλεόραση βρίσκει κανείς μια διέξοδο στη τηλεοπτική του καθημερινότητα, όταν πια αρχίζει το φράγμα της απογοήτευσης να σε κυριεύει απο τις ελληνικές αηδίες οι οποίες παίζονται.

Πραγματικά, άν υπήρχε ένα λογικό κοστολόγιο στις παροχές της συνδρομητικής δορυφορικής τηλεόρασης, προσωπικά θα το πλήρωνα, όντας σίγουρος οτι θα "αγοράσω" κάτι που αξίζει. Συγκρινόμενες όμως οι τιμές της ελληνικής συνδρομητικής τηλεόρασης, με αυτές του εξωτερικού (ιδίως άν συγκρίνει κανείς τα εισοδήματα), είναι παράλογα ακριβές, εώς απαγορευτικές. Άν λάβει κανείς υπόψη οτι το πλήρες "πακέτο" κοστίζει περίπου 60€ το μήνα, τότε καταλαβαίνετε γιατί μιλάω.

Το τοπίο της τηλεθέασης έχει σοβαρές ελπίδες να το αλλάξει η καλωδιακή τηλεόραση, η οποία δειλά - δειλά κάνει την εμφάνισή της στην Ελλάδα. Αυτό θα είναι μια θετικότατη εξέλιξη, τουλάχιστον στον τομέα του ανταγωνισμού των παρεχομένων πακέτων τηλεθέασης. Διότι η Nova και κάθε Nova, δεν θα είχε το υπάρχον τιμολόγιο άν στην αγορά υπήρχε κάποιος αξιόλογος ανταγωνιστής.

Η ελληνική τηλεοπτική κόλαση

Το συναίσθημα της απογοήτευσης με καταλαμβάνει -σχεδόν- κάθε απόγευμα. Ιδίως την prime time -ως είθισται να λέγεται απο τις εταιρίες και τα κανάλια- ώρα. Δεν τρέφω αυταπάτες: η τηλεόραση τείνει να δείχνει αυτά που της ζητά το κοινό. Ή μήπως όχι; Το γεγονός πως υπάρχει μία μόνο εταιρία μετρήσεων τηλεθέασης, δε διασφαλίζει και πολύ το αντικειμενικό των μετρήσεων. Εξετάζοντας την υπόθεση βαθύτερα δεν μπορώ να παραβλέψω κάποιες έρευνες που δείχνουν πως τουλάχιστον οι μισοί Έλληνες είναι λειτουργικά αναλφάβητοι,γεγονός που ίσως εξηγεί την επιεικώς χαρακτηριζόμενη σαβούρα που προβάλλουν τα τηλεοπτικά κανάλια: λατινογενείς μεταγλωττισμένες σειρές, κακόγουστες ελληνικές κωμωδίες, κακογυρισμένα "δράματα" και σαπουνόπερες, εκπομπές για το φαιδρό ελληνικό σταρ σύστεμ.

Από πού να αρχίσει, και πού να τελειώσει κανείς. Όχι βέβαια πως η ελληνική τηλεόραση αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία. Ωστόσο ο καθένας τείνει να κρίνει αυτό που έχει...

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις, οι οποίες όμως όταν προβάλλονται ιδίως από κανάλια μεγάλης τηλεθέασης, προβάλλονται απέναντι η μία από την άλλη, "κονταροχτυπούμενες" για τα νούμερα των ολίγων θεατών που σέβονται τον εαυτό τους και την κρίση τους και κάθονται αυτές τις - απαγορευτικές - ώρες για να τις δουν Το ίδιο γίνεται και με τις αξιόλογες ταινίες ή ξένες σειρές όπου και όταν προβάλλονται και αυτές.

Αναρωτιέμαι δηλαδή σε κάποιες περιπτώσεις, αν είναι τόσο φθηνότερη ή απλά αποδοτικότερη η παραγωγή μιας ελληνικής σειράς που απευθύνεται σε "μπούφους" παρά η αγορά κάτι πρόσφατου και αξιολογότερου απο το εξωτερικό. Χωρίς να είμαι τόσο λάτρης των εξωτερικών παραγωγών, το να συκρίνει κανείς την πιο πετυχημένη ελληνική κωμική σειρά με σειρές όπως "τα φιλαράκια" ας πούμε, είναι τουλάχιστον άδικο για την δεύτερη.

Τελικά, το "εύπεπτον" του πράγματος είναι το μοναδικό κριτήριο για τους ιθύνοντες της ελληνικής τηλεόρασης;

Ευχάριστη προσπάθεια στο ελληνικό τηλεοπτικό τοπίο, αποτελεί το σταθμός του ΣΚΑΪ. Με τις επιλογές του, τις πρακτικές του και την πολιτική του δείχνει πως κάτι μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο.

Το θέμα εν πάσει περιπτώσει, έχει πολλές παραμέτρους και εδώ αποπειράθηκα να αποτυπώσω μία μόνο πλευρά του σκεπτικού μου, επιφυλασσόμενος να επιστρέψω με πιο ειδικές παρατηρήσεις.

Σκόπια, μέρος δεύτερο.

Κάποτε, την εποχή που ο Μιλόσεβιτς κυριαρχούσε στη Σερβία, είχε κάνει μιά πρόταση κάτω από το τραπέζι. Μια αιφνιδιαστική συνδυασμένη επίθεση, Ελλάδας και Σερβίας με σκοπό το άμεσο διαμελισμό του κρατιδίου - μωσαϊκού - εκτρώματος. Παρά τα καθαρά μου αντιπολεμικά μου αισθήματα, κάτι τέτοιες ώρες θα ευχόμουν κάποιος πολιτικός να είχε τα κότσια να στείλει μια μεραρχία και εν μισή νυχτί να διαπραγματευόταν η χώρα μας τώρα με τα σύνορα στο Μοναστήρι τουλάχιστον. Μάλλον, δε θα διαπραγματευόταν καθόλου. Ένα κομμάτι στη Σερβία, ένα στην Αλβανία, ένα στη Βουλγαρία και ένα σε μας
Όλα αυτά, φαντάζουν λίγο ακραία, το δέχομαι. Όταν όμως είσαι αναγκασμένος να διαπραγματευτείς σαν χώρα με "τσουτσέκια" και μάλιστα με όρους προαποφασισμένους, ορισμένοι άνθρωποι σαν κι εμένα χάνουν την ψυχραιμία τους, παράλληλα όμως μπορούν να σκεφτούν λύσεις:
Οι σύγχρονοι πόλεμοι δεν είναι με όπλα, αλλά οικονομικοί. Σε αυτό νομίζω πως όλοι συμφωνούν. Κατά τρομερή σύμπτωση, η Ελλάδα είναι ο μεγαλύτερος επενδυτής στα Σκόπια.
Με άλλα λόγια: Θα μπορούσε άραγε το κράτος, να αποδώσει στους Έλληνες επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται εκεί, τα κέρδη τους για ένα χρονικό διάστημα, με αντάλλαγμα το "προσωρινό" κλείσιμο των επιχειρήσεών τους εκεί. Αποτέλεσμα: αύξηση της έτσι και αλλιώς υψηλής ανεργίας του κρατιδίου σε βαθμό αυτοκτονίας, αλλά και οικονομικός μαρασμός. Κόστος: λίγα εκατομμύρια ευρώ! Διαπραγματευτικό όπλο: έξοχο.
Για σκεφτείτε το...

Πολιτικά...(βλ. ΠΑΣΟΚ)

Αναρωτιέται κανείς για την ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων όταν βλέπει τέτοιες δημοσκοπήσεις: (ανατροπή στο Mega, 22/10)
Το ΠΑΣΟΚ με τον Ευ. Βενιζέλο δείχνει (στην πρόθεση ψήφου) ισοδύναμο με τη Ν.Δ, ωστόσο οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, επιθυμούν να εκλέξουν τον Γ. Παπανδρέου ως αρχηγό. Σταθμισμένη ή μη, η δημοσκόπηση αυτή δείχνει μια τάση: αυτή των πασόκων για αυτοκτονία!
Χωρίς φυσικά όλες αυτές οι σκέψεις να μη με αφήνουν να κοιμηθώ τα βράδια, διότι δεν ανήκω στο χώρο, έχω να κάνω ακόμα τις εξής διαπιστώσεις, οι οποίες στη χθεσινή εκπομπή πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες:
1ον : Ο Γ. Παπανδρέου προηγείται στο λεκανοπέδιο, στην Κρήτη (ω, τι έκπληξις), στην Πελοπόννησο, σε άτομα 45 +, στις γυναίκες και στους έχοντες πρωτοβάθμια εκπαίδευση!
Αντίστοιχα ο Βενιζέλος σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, στις (παραγωγικές) ηλικίες 30 - 44 ετών και στους έχοντες τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Ποιοτικά, ακόμα και η πιο αστάθμιστη στατιστική επεξεργασία των παραπάνω δεδομένων, έχει να πεί κάτι νομίζω...
2ον : Μήπως τελικά ενοχλεί κάποιους το να είναι η καταγωγή και των δύο μεγαλύτερων πολιτικών αρχηγών απο τη Β. Ελλάδα; (λέω εγώ τώρα).
3ον : Ή μήπως οι πελάτες του μαγαζιού του μπαμπά σου θα δώσουν κάτι παραπάνω για να σώσουν την "επιχείρηση" απο την πτώχευση;

Η όλη κατάσταση μου θυμίζει την εποχή πρίν τις εκλογές του 2004 όπου οι Έλληνες θέλαν κυβέρνηση της Ν.Δ με καταλληλότερο πρωθυπουργό το Σημίτη.
Δεν είναι λίγο αργά για την Ελλάδα, να αποφασίζει βασισμένη στο συναίσθημα ή τη διαίσθηση;

Blog Action Day

Σήμερα, είναι η μέρα όπου οι Bloggers σε όλο το κόσμο αναλαμβάνουν δράση για το περιβάλλον:

Για μένα, αυτό που μπορούμε να κάνουμε όλοι -αρχικά τουλάχιστον - για να βοηθήσουμε είναι τρία βήματα:

REDUCE - Μειώστε την κατανάλωση: ενέργειας, αγαθών σε συσκευασίες και άλλα.

RECYCLE - Ανακυκλώστε

REUSE - Επαναχρησιμοποιήστε ότι μπορεί να γίνει χρήσιμο στην ίδια ή σε άλλη χρήση.

Οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και της ρύπανσης του περιβάλλοντος ήδη μας αγγίζουν, σε ορισμένες περιπτώσεις δε μας καίνε. Έχουμε υποχρέωση να αφήσουμε στα παιδιά μας έναν καλύτερο κόσμο.

Αναλάβετε δράση:

http://blogactionday.org/

Εξωτερική πολιτική, ολίγα σχόλια:

Σχόλιον πρώτον:

Τι κλωτσιά στα αχαμνά της Τουρκίας! Η μη ελεγχόμενη από τον πρόεδρο Μπους βουλή των αντιπροσώπων, αναγνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων:

Μάθημα δι ημάς: η ακούραστη δουλειά της αρμενικής κοινότητας για αυτό το σκοπό. Ακόμα και καταχώρηση στο ΤΙΜΕ έκαναν (μαζί με CD παρακαλώ πριν από ένα χρόνο περίπου). Τίποτα δεν έρχεται τυχαία. Θα μπορούσαμε και εμείς, έστω και αργά να κάνουμε το ίδιο για τον ποντιακό ελληνισμό;

Σχόλιον δεύτερον:

"Σκοπιανό". Και εδώ πάλι θα μπορούσαμε να λάβουμε μαθήματα. Από τον άσπονδο φίλο μας όμως, την Τουρκία:

Όπως λίγοι ξέρουν, η ελληνική μειονότητα (που στην ουσία ήταν πλειονότητα), αριθμούσε στην περιοχή του Μοναστηρίου (Βίτολα) περίπου 1 εκατομμύριο κατοίκους το 1915 (βλέπε και ιστορία Βακαλόπουλου). Πολλοί από αυτούς, εξακολουθούν να ζουν εκεί (οι εκτιμήσεις μιλούν για 300.000) κάτω από καθεστώς καταπίεσης. Τους θυμηθήκαμε άραγε μόνο όταν ελληνοποιούσαμε παίκτες μπάσκετ και άλλων αθλημάτων; Άραγε, ποιός θα έπρεπε να είχε διεκδικήσεις στην περιοχή;

Εν πάσει περιπτώσει, για το θέμα του ονόματος, λίγα μπορούν να περισωθούν, μια και η σκοπιανή "διπλωματία" μας πρόλαβε: πάνω απο 120 χώρες έχουν αναγνωρίσει τους γείτονες πια, με αποτέλεσμα η ιδέα της "σλαβομακεδονίας" που προτάθηκε παλιά, να φαντάζει πολύ καλή για να γίνει αληθινή. Ένας όρος που ορίζει γεωγραφικά, έναν τόπο που κατοικούν Σλάβοι.

Θα δούμε λοιπόν...

Βλέποντας κάτι τέτοιες εικόνες της Θεσσαλονίκης σε παλιές carte postal, σε κάνει να αναρωτιέσαι τί έφταιξε και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, κοιμάται κάτω απο τα ερείπια πολυκατοικιών - εκτρωμάτων.

Επαγγελματίες Εκπαιδευτικοί

Πρόσφατα, ο Υπουργός Παιδείας είχε συνάντηση με την ομοσπονδία ιδιωτικών εκπαιδευτικών:
Εκεί τέθηκε το θέμα πως οι 940 θέσεις δασκάλων που υπάρχουν στα ιδιωτικά σχολεία, καλύπτονται απο καθηγητές...
Βλέπετε, δεν υπάρχουν δάσκαλοι λόγω των "αθρόων" προσλήψεων που γίνονται στο δημόσιο. Έτσι, οι περισσότερες ιδιωτικές επιχειρήσεις - σχολεία, που κατά την προσφιλή τους τακτική βγάζουν απο τη μύγα ξύγκι, καλούν καθηγητές όλων των ειδικοτήτων για να κάνουν τη δουλειά του δασκάλου, ακόμα και σε "ευαίσθητες" τάξεις (μικρές).
Γιατί; Γιατί είναι "φθηνοί" (τους πληρώνουν με την ώρα), τους απολύουν το καλοκαίρι, γενικότερα δε τους άγουν και τους φέρουν υπο τη σπάθη της ανά πάσα στιγμής απόλυσης και εύρεσης άλλου λόγω της μεγάλης προσφοράς.
Και για την παιδαγωγική κατάρτιση των καθηγητών ούτε λόγος...Μπορεί, δε μπορεί να χειριστεί το παιδί των 6 -12 χρόνων; Απο το υπουργείο, καμία αντίδραση. Άλλωστε, αυτός που πληρώνει στα ιδιωτικά σχολεία, υποτίθεται οτι παίρνει το καλύτερο.
Εν πάσει περιπτώσει το πράγμα έχει πολλές πλευρές και πολλά δίκια απο κάθε πλευρά:
Ωστόσο είναι απο τα λίγα σημεία που δε λειτουργεί ο νόμος της αγοράς στην εκπαίδευση:
Αγαπητοί "επιχειρηματίες" των ιδιωτικών σχολείων: όπως κάθε επιχείρηση παίρνει τα καλύτερα στελέχη για να πάει μπροστά, έτσι και εσείς θα έπρεπε να πληρώνετε αδρά τα στελέχη σας: με λίγα λόγια να δίνατε οικονομικά κίνητρα στους δασκάλους για να μείνουν στα σχολεία σας!
Με λίγα πρόχειρα μαθηματικά, μπορεί κανείς να δεί πως απο τις τάξεις των 30 και πλέον ατόμων στα ιδιωτικά σχολεία, εισπράττετε τουλάχιστον 4000€ το "κεφάλι", ήτοι 120000€ η τάξη!
Ξέρετε κανένα δάσκαλο που δεν θα ερχόταν σε εσάς με 2000€ το μήνα;

Γράμμα στον υπουργό

Προς

Τον Υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών κο Χατζηδάκη Θεσσαλονίκη, 8/10/2007

Κοιν: Υφυπουργό Εσωτερικών κο Χηνοφώτη






Αξιότιμε κύριε υπουργέ,

Σας γράφω αυτή την επιστολή με σκοπό την ευαισθητοποίηση σε ένα θέμα μεγάλης σημασίας, που στην Ελλάδα όμως, δεν τυγχάνει της απαραίτητης προσοχής.
Η αλήθεια είναι πως το έχω χρόνια στο μυαλό μου, ωστόσο τώρα που έκανα οικογένεια, το ζήτημα του περιορισμού της ηχορύπανσης των πόλεων έρχεται να με απασχολήσει επιτακτικά, ιδίως όταν ο 7μηνών γιος μου, ξυπνάει από διάφορους ήχους, σε συντριπτική πλειοψηφία δε, από τις εξατμίσεις των δικύκλων και άλλων τροχοφόρων που θέλουν να διατυμπανίσουν την ύπαρξη του ανεγκέφαλου ιδιοκτήτη τους.
Για να μην σας κουράσω με λεπτομέρειες, αλλά και έχοντας τη κρυφή ελπίδα πως η παρούσα θα φτάσει στα χέρια σας και δε θα «κολλήσει» στα χέρια κάποιου συνεργάτη σας ή στον κάλαθο των αχρήστων θα σας θέσω τις παρακάτω παραμέτρους:
Σας θυμίζω τις πρόσφατες έρευνες που δείχνουν ότι οι μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας, ανάμεσά τους και η Θεσσαλονίκη στην οποία ζούμε, είναι οι θορυβωδέστερες των ευρωπαϊκών.
Επίσης τις ανάλογες μελέτες του Παγκόσμιου Οργανισμού υγείας για τις επιπτώσεις της ηχορύπανσης στον ανθρώπινο οργανισμό.
Γενικότερα, πως το επίπεδο ήχου στις πόλεις, είναι δείγμα πολιτισμού, ανεξαρτήτως των βλακωδών παραδοσιακών αιτιάσεων περί «ταπεραμέντου»: φανταστείτε την οργή ενός 34χρονου οικογενειάρχη τον οποίο με οδήγησε να σας γράψει αυτή την επιστολή, ενώ σε κανονικές συνθήκες αυτό θα το έκανε συνταξιούχος.
Προτείνω: την αυστηρότερη εφαρμογή των νόμων ή και την ψήφιση πιο σύγχρονων.
Αυστηρούς ελέγχους στην πράξη στα οχήματα που εισάγονται (κυρίως στα δίκυκλα).
Πραγματική αστυνόμευση (ο μετρητής ντεσιμπέλ είναι ένα πανεύκολο στη χρήση εργαλείο), παρά να μην εξαντλούνται οι δυνάμεις της τροχαίας στο κυνήγι του κράνους. (σαν δικυκλιστής ο ίδιος μπορώ να σας βεβαιώσω πως εκεί εξαντλούνται).



Με εκτίμηση,

Ιωάννης Παναγιωτόπουλος