Η ελληνική τηλεοπτική κόλαση

Το συναίσθημα της απογοήτευσης με καταλαμβάνει -σχεδόν- κάθε απόγευμα. Ιδίως την prime time -ως είθισται να λέγεται απο τις εταιρίες και τα κανάλια- ώρα. Δεν τρέφω αυταπάτες: η τηλεόραση τείνει να δείχνει αυτά που της ζητά το κοινό. Ή μήπως όχι; Το γεγονός πως υπάρχει μία μόνο εταιρία μετρήσεων τηλεθέασης, δε διασφαλίζει και πολύ το αντικειμενικό των μετρήσεων. Εξετάζοντας την υπόθεση βαθύτερα δεν μπορώ να παραβλέψω κάποιες έρευνες που δείχνουν πως τουλάχιστον οι μισοί Έλληνες είναι λειτουργικά αναλφάβητοι,γεγονός που ίσως εξηγεί την επιεικώς χαρακτηριζόμενη σαβούρα που προβάλλουν τα τηλεοπτικά κανάλια: λατινογενείς μεταγλωττισμένες σειρές, κακόγουστες ελληνικές κωμωδίες, κακογυρισμένα "δράματα" και σαπουνόπερες, εκπομπές για το φαιδρό ελληνικό σταρ σύστεμ.

Από πού να αρχίσει, και πού να τελειώσει κανείς. Όχι βέβαια πως η ελληνική τηλεόραση αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία. Ωστόσο ο καθένας τείνει να κρίνει αυτό που έχει...

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις, οι οποίες όμως όταν προβάλλονται ιδίως από κανάλια μεγάλης τηλεθέασης, προβάλλονται απέναντι η μία από την άλλη, "κονταροχτυπούμενες" για τα νούμερα των ολίγων θεατών που σέβονται τον εαυτό τους και την κρίση τους και κάθονται αυτές τις - απαγορευτικές - ώρες για να τις δουν Το ίδιο γίνεται και με τις αξιόλογες ταινίες ή ξένες σειρές όπου και όταν προβάλλονται και αυτές.

Αναρωτιέμαι δηλαδή σε κάποιες περιπτώσεις, αν είναι τόσο φθηνότερη ή απλά αποδοτικότερη η παραγωγή μιας ελληνικής σειράς που απευθύνεται σε "μπούφους" παρά η αγορά κάτι πρόσφατου και αξιολογότερου απο το εξωτερικό. Χωρίς να είμαι τόσο λάτρης των εξωτερικών παραγωγών, το να συκρίνει κανείς την πιο πετυχημένη ελληνική κωμική σειρά με σειρές όπως "τα φιλαράκια" ας πούμε, είναι τουλάχιστον άδικο για την δεύτερη.

Τελικά, το "εύπεπτον" του πράγματος είναι το μοναδικό κριτήριο για τους ιθύνοντες της ελληνικής τηλεόρασης;

Ευχάριστη προσπάθεια στο ελληνικό τηλεοπτικό τοπίο, αποτελεί το σταθμός του ΣΚΑΪ. Με τις επιλογές του, τις πρακτικές του και την πολιτική του δείχνει πως κάτι μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο.

Το θέμα εν πάσει περιπτώσει, έχει πολλές παραμέτρους και εδώ αποπειράθηκα να αποτυπώσω μία μόνο πλευρά του σκεπτικού μου, επιφυλασσόμενος να επιστρέψω με πιο ειδικές παρατηρήσεις.