Άλλα δύο κόμματα, έρχονται στο ταλαιπωρημένο πολιτικό σκηνικό της χώρας μας. Και μάλιστα, από αγαπημένα παιδιά της παράταξής τους, οι οποίοι διαφώνησαν, όρθωσαν το ανάστημά τους και αποφάσισαν πως ήλθε η ώρα να δώσουν το δικό τους πολιτικό στίγμα, με το οποίο θα βοηθήσουν και αυτοί με τη σειρά τους να σωθεί το πολιτικό σύστημα. Επομένως και η χώρα.Σειρά είχαν οι εταιρίες δημοσκοπήσεων, που έσπευσαν να δώσουν και ποσοστά στα νεογέννητα: γύρω στο 5% στον Φώτη και στο 10% για την Ντόρα.
Κι όμως, υπάρχουν ακόμα πολίτες που σπεύδουν σε συνέδρια και πιστεύουν πως με μονολόγους και πηγαδάκια στα φουαγιέ γίνεται πολιτική και παίρνονται συλλογικές αποφάσεις, πως με αλλαγές ονομάτων και συμβόλων λύνονται τα εσωκομματικά προβλήματα και τέλος, πως τα αποτυχημένα διαφωνούντα στελέχη των μεγαλύτερων (πόσο μάλλον των μικρότερων) κομμάτων, αποτελούν ενδεδειγμένες λύσεις για τη χώρα. Έτσι, ερωτώμενοι, απαντούν πως θα ψήφιζαν τα εν λόγω κόμματα, ακόμα και αν δεν άκουσαν ποτέ την ιδρυτική τους διακήρυξη. Η φενάκη της προσωπολαγνείας σε όλο της το μεγαλείο.
Με λίγα λόγια, το πρόβλημα της κοροϊδίας και της αναξιοπιστίας (με τις γνωστές συνέπειες) της πολιτικής ζωής, έγκειται στην ίδια του τη βάση: τον πολίτη που πιστεύει πως ο λύκος που φεύγει από την αγέλη, γίνεται πρόβατο. Αυτό αρχικά. Στη συνέχεια, (όπως έχουν δείξει άπειρα παραδείγματα) ο Έλλην ψηφοφόρος όταν έρθει η ώρα της κάλπης αποφασίζει πως είναι καλύτερα να μην υπερβεί τα εσκαμμένα και να ψηφίσει κάποιο κόμμα που έχει "σίγουρες" πιθανότητες να κυβερνήσει ή να εισέλθει στο κυνοβούλιο. Τελικά, είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς ποιο από τα δύο σκεπτικά είναι το χειρότερο...
Ο φαύλος κύκλος του πολιτικοκοινωνικού συστήματος της φαιδράς πορτοκαλέας έτσι, ακόμα και σε αυτή την περίοδο κρίσης καλά κρατεί. Με τη συνδρομή μάλιστα των πολιτικοδίαιτων διαπλεκόμενων εκδοτών και δημοσιογράφων. Όσο οι επίδοξοι νέοι και παλιοί μεσσίες βρίσκουν χειροκροτητές σε συνέδρια και διακηρύξεις, η χώρα δεν θα έχει καμία ελπίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου