Οι αλαλάζοντες αλαζόνες του 5%.

Τα πολιτικά μορμολύκεια του Κ.Κ.Ε, φαίνεται πως έχουν μια περίεργη άποψη για την κριτική: θεωρούν πως οι ίδιοι μπορούν να επικρίνουν και να κατακρίνουν τον οποιονδήποτε και οτιδήποτε, ενώ όταν η κριτική ασκείται σε αυτούς και την επιχείρηση που αποκαλούν "κόμμα", σπεύδουν να χαρακτηρίσουν αυτούς που τόλμησαν να τους πιάσουν στο στόμα τους με διάφορους, πρωτόγνωρους χαρακτηρισμούς, όπως "ουρακοτάγκους" και "γκέμπελς".

Το Κ.Κ.Ε απολάμβανε μέχρι τώρα μια ιδιότυπη ασυλία στις πρακτικές και τα αστεία λεγόμενά τους, καθώς ουδείς νοήμων  ασχολείτο με τις θέσεις τους. Ακόμα και όταν δήλωσαν πέρσι, μετά από ενδελεχείς εργασίες στο συνέδριό τους, πως η βάση για το σοσιαλιστικό σύστημα της Σοβιετικής Ένωσης, δηλαδή "η καλή αρχή" συντελέστηκε μετά το θάνατο του Λένιν και την ανάληψη της εξουσίας από τον "πατερούλη" Στάλιν και μέχρι τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η ασυλία αυτή τελείωσε μόλις τα πολιτικά ραμολιμέντα του Περισσού αποφάσισαν να στείλουν τους αφισοκολλητές του ΠΑ.Μ.Ε και τους σφουγγοκολάριούς τους ανάμικτους με τους αναρχοκομμούνες του Τσίπρα, να κάνουν επεισόδια στις πορείες (με τραγικά αποτελέσματα), αλλά και να ζημιώσουν σε πραγματική βάση τη χώρα με αψυχολόγητες ενέργειες όπως αυτές του κλεισίματος των λιμανιών από καμιά 10αριά πιθήκους (όχι ουρακοτάγκους).

Εκεί, αντίθετα με τις ελπίδες τους πως ο κόσμος θα σιχαθεί τον "καπιταλισμό", οι πολίτες εξέφρασαν και συνεχίζουν να εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους για τις πρακτικές της γιάφκας του Περισσού, βλέποντας μάλιστα την άρνησή τους να δεχθούν  οποιονδήποτε έλεγχο στις επιχειρήσεις και τα οικονομικά τους. Με μπροστάρηδες όψιμους αριστερόφρονες γυρολόγους όπως η Λιάνα (που δημοκρατικά δεν αφήνει ποτέ τους άλλους να μιλήσουν), το Κ.Κ.Ε επιβεβαιώνει διαχρονικά τις ρήσεις των μεγάλων πολιτικών ηγετών όπως ο Ε.Βενιζέλος και ο Γ.Παπανδρέου (ο γέρος φυσικά) εναντίον τους: άλλωστε η πλάστιγγα της πατρίδας και του κόμματος - σκοτεινής οργάνωσης για αυτούς έκλινε πάντα προς το δεύτερο.

Καλό θα ήταν, ακόμα και αυτοί που -ελαφρώς σκεπτόμενοι- τους ψηφίζουν έστω για αντίδραση, να τους στείλουν μια και καλή εκεί που ανήκουν, μαζί με τα σφυροδρέπανά τους: στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.