Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

Ουδεμία Ελπίδα. Μόνο βρεγμένη σανίδα.

Ένα από τα μαθήματα που υποτίθεται πως θα  έδινε στο μέσο πολίτη η γενικότερη κοινωνικοοικονομική κρίση, ήταν η αλλαγή νοοτροπίας και πρακτικών στην καθημερινότητά του.
Στα Βαλκάνια όμως και στη χώρα των λειτουργικά αναλφάβητων, η τάξη των χαχόλων είναι "παντοδύναμη". Για την ακρίβεια, η βλακεία τους είναι παντοδύναμη. Τρανή απόδειξη η αποτύπωση της ηλιθιότητάς τους στο σύμβολο της Θεσσαλονίκης.
Πράξεις που θα εξόργιζαν και τον πιο φιλήσυχο πολίτη αυτής της χώρας, στο βαθμό που θα τοποθετούσε το σπρέι του γράφοντος στον Πύργο άπειρα  απόκρυφα σημεία.
Η αυτόματη ερώτηση είναι γιατί δεν επενέβη πραγματικά κάποιος ιθύνων τη στιγμή της βεβήλωσης του Λευκού Πύργου, κάποιος δηλαδή από αυτούς τους αστυνομικούς που είθισται να παραβρίσκονται έμπροσθεν του, κουνώντας αδιάφορα το κεφάλι στην - έτσι κι αλλιώς - ρέουσα κυκλοφορία.
Τα αυτονόητα όμως στη φαιδρά πορτοκαλέα είναι τα πιο δύσκολα. Πόσο μάλλον η πρόληψη έναντι της καταστολής. 
Τουλάχιστον ας γίνει να μη χρειαστεί χρονοβόρα διαδικασία μέσω της εφορίας βυζαντινών αρχαιοτήτων για να καθαριστούν οι "επιγραφές". Γιατί ο υπερβάλλων ζήλος των γραφειοκρατών, μπορεί να αφήσει και τον πύργο με τα κουσούρια που απέκτησε για καμιά δεκαετία έτσι. Ικανοί είναι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: