Εκεί που μιά πόλη σαν την Άμφισσα καθόταν στην αφάνεια, ταλανιζόμενη (όπως οι περισσότερες πόλεις της περιφέρειας άλλωστε) με τα προβλήματά της, ήλθε η τρομερή απόφαση να γίνει εκεί η δίκη της υπόθεσης Γρηγορόπουλου.
Έτσι κατάφεραν, μια ήσυχη πόλη σαν την Άμφισσα, η οποία σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε τέτοιου είδους δημοσιότητα, να γίνει πρωτοσέλιδο και επίκεντρο της προσοχής - παγκοσμίως μάλιστα - λόγω της οχύρωσης που υπέστη εξαιτίας φόβου επεισοδίων από τους όψιμους υπερασπιστές της μνήμης του Αλέξη. Και της δικαιοσύνης επιπροσθέτως. Μόνο που αυτοί που θα σπεύσουν να "δούν τα αξιοθέατα" θυμούνται τη δικαιοσύνη μόνο σε κάτι τέτοιες δίκες και όχι όταν σπάνε τις περιουσίες του κόσμου και του δημοσίου.
Από την άλλη, χρειάστηκε να μεταφερθούν καμιά χιλιάδα αστυνομικοί για να προασπίσουν την τάξη. Η τακτική όμως, παραμένει η ίδια: η υδροκέφαλη πρωτεύουσα για ακόμα μία φορά κάνει τα ίδια: αντί να επιλύει ή να αφήσει την περιφέρεια στη μοίρα της τουλάχιστον, τη φορτώνει με επιπλέον προβλήματα και ανησυχίες. Εν προκειμένω να αντιμετωπίσει κάτι που είναι έξω από τη φύση της: τις ορδές των "αδικημένων", των "ανησυχούντων" και των αντιεξουσιαστών που έρχονται στην πόλη τους να πιέσουν τους δικαστές και την κοινή γνώμη. Ενώ ο μεγαλύτερος προβληματισμός δεν ήταν το ξεσήκωμα μιας ολόκληρης τοπικής κοινωνίας, αλλά μόνο τα προβλήματα μετακίνησης των ενδιαφερομένων και η απόσταση από την Αθήνα.
Μια και το "κλεινόν άστυ" είναι συνηθισμένο σε τέτοιες παρωδίες, καλό θα ήταν να γινόταν η πολύσημη δίκη στην Ευελπίδων. Ας μην καταστραφεί και η Άμφισσα για ένα βίτσιο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου