Μάθανε που γ...στε, πλακώσαν κι οι μυλωνάδες.

Δεν έχασαν την ευκαρία να  μας το καταστήσουν  σαφές πως θα έπρεπε να το περιμένουμε. Το "ζωντανό" κομμάτι της χώρας, οι αγρότες, αποφάσισαν να βάλουν την ταφόπλακα στις συγκοινωνίες, αλλά και στην οποιαδήποτε επίφαση ομαλής λειτουργίας του τόπου. Την κλασσική μάλιστα εποχή, που δεν υπάρχουν αγροτικές εργασίες για να τους "απασχολήσουν".

Είναι άλλωστε παραδοσιακή κακοήθης πρακτική, εφαρμοσμένη ακόμα και από ομάδες των 10 ατόμων, να κλείνουν τους δρόμους προκειμένου να κάνουν γνωστά ή να διεκδικήσουν τα "αιτήματά" τους. Πόσο μάλλον, όταν οι αγρότες που "μοχθούν" αποφασίζουν να αφαιρέσουν τα κλειδιά των τρακτέρ από τους Αλβανούς που τους οργώνουν τα χωράφια: οπλισμένοι με δίκαιη οργή και μπόλικη αλλαζονεία (αυτή του μεγάλου οχήματος), καταρχάς επιδεικνύουν στις παρυφές και στη συνέχεια μπλοκάρουν τους δρόμους αφαιρώντας το δικαίωμα της αυτοκίνησης από κάθε ανυποψίαστο πολίτη. Κυρίως όμως, αφαιρώντας του την αξιοπρέπεια.

Όλα αυτά μάλιστα σε μία περίοδο που το κράτος δοκιμάζεται τόσο στον οικονομικό τομέα, όσο και στις "υποδομές", μιά και ο σύγχρονος αυτοκινητόδρομος της κοιλάδας των Τεμπών παραμένει κλειστός, χάρη στη διορατικότητα των εκάστοτε κυβερνώντων.

Το δε τραγικό της υπόθεσης για ακόμα μία φορά, θα είναι πως οι αντιπολιτευόμενοι ως κόμμα ή ως άτομα θα σπεύσουν με τη σειρά τους, φανερά ή κρυφά, να στηρίξουν τον "δίκαιο αγώνα" των αγροτοπατεράδων (τους), ενώ η συλλογική συνείδηση στην Ελλάδα από ανέκδοτο που έτσι και αλλιώς ήταν, καταντά κακόγουστο αστείο. Άλλωστε, τέτοιες πρακτικές βρίσκουν πάντα  στήριξη στους πιό κοντινούς εκπροσώπους του λαού: το Κ.Κ.Ε και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρουν αυτοί, μια και τα χέρια τους από την τσάπα είναι ακόμα ροζιασμένα.