Οι φωνασκούντες.

Η για να το πώ καλύτερα, θα πηγαίνουμε πάντα ένα βήμα μπροστά (ως χώρα) και δύο πίσω. Ιδιαίτερα δε για τη Θεσσαλονίκη, η μίρλα δίνει και παίρνει για τα πάντα: το αθηναϊκό κράτος, τα μεγάλα έργα, το παραγκωνισμό της πόλης, ενώ πια οι γνωστές φράσεις όπως η "μητρόπολη των βαλκανίων" και "ήρθε η ώρα η πόλη να διεκδικήσει το ρόλο που της ανήκει" έχουν καταντήσει ανέκδοτο. Η Θεσσαλονίκη διεκδικεί τη πρωτιά το να μη  δέχεται ακόμα και τα αυτονόητα, χωρίς γκρίνια. Γιατί τα παράπονα σε ορισμένες περιπτώσεις είναι δικαιολογημένα, αλλά η γκρίνια ως αυτοσκοπός ανήκει το λιγότερο σε παιδάκια.

Αυτονόητα  όπως το νέο δημαρχείο, που μετά από 140 χρόνια, πήρε σάρκα και οστά, εν μέσω χειροκροτημάτων αλλά αποδοκιμασιών ορισμένων γραφικών στην απέναντι πλευρά του δρόμου που επέμεναν να διεκδικούν -σωστά πράγματα μεν - άκαιρα και άσχετα με το δημαρχείο δε. Στην προκειμένη περίπτωση, δε θα περιγράψω ή εξετάσω με τόση σπουδή το πόσο, το πού και το πότε, αλλά θα τονίσω το ότι το γεγονός και μόνο της αποπεράτωσης ενός σημαντικότατου - επιτέλους - έργου για την πόλη, αξίζει μάλλον έναν αναστεναγμό ανακούφισης. παρά πολλούς άναρθρους αλαλαγμούς μοιρολατρίας.(με ντουντούκα μάλιστα).

Προφανώς οι διαδηλούντες, μάλλον για εξίσου πολιτικούς λόγους με τους υποστηρικτές του έργου όμως, δεν έτυχε να προσπαθήσουν για "γράψουν" παιδί στους καταλόγους του ληξιαρχείου ή να προσπαθήσουν  κάνουν κάποια δουλειά σχετική με τις υπηρεσίες του δήμου για να τρέχουν από γραφείο σε γραφείο στις δύο άκρες τις πόλης, μιά και το "καραβάν Σαράι" χωρούσε μόνο τα βασικά . Επιπλέον, ως εκ θαύματος, οι αντιρρησίες ήταν κυρίως μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και της δημοτικής παράταξης του Μπουτάρη. Παρά τρίχα να "σώσουν" την πόλη μας, και από αυτό το έργο.

Κανείς δε λέει πως ο δήμαρχος και η παράταξή του τα πάντα εν σοφία εποίησαν. Άλλωστε έχουν να δώσουν λόγο για πολλά στραβοπατήματα, πελατειακές σχέσεις, γκετοποίηση της μικροπολιτικής ζωής του δήμου και πολλά άλλα: το να μηδενίζει κάποιος όμως ένα τέτοιο έργο, αντικειμενικά καλαίσθητο και λειτουργικό από κάθε άποψη, είναι τουλάχιστον κακεντρεχές. Και πραγματικά μόνο τον εαυτό του κοροϊδεύει.

Γι' αυτό, όσο κάθε καλή κίνηση, θα έχει πάντα τους "απέναντι" ντουρντούβαλους να φωνασκούν (μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις ανήκουν και στον ίδιο πολιτικό χώρο, ανάλογα με την περίπτωση), τόσο ο τόπος και ειδικότερα η πόλη θα χάνει τις ευκαιρίες της, την μία μετά την άλλη. Ιδίως όταν αυτοί που φωνασκούν είναι οι ίδιοι που συμφωνούσαν παλιότερα ή τελικά θα συμφωνήσουν στο μέλλον, ως δια μαγείας, όταν αλλάξουν τα πρόσωπα.