Αφορμή το άρθρο του Φίλιου Στάγκου στην Καθημερινή της Κυριακής, όπου υπάρχει ένα εκτενές αφιέρωμα στη μοίρα της πόλης μας: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100089_20/09/2009_330104
Η ουσία είναι πως η Θεσσαλονίκη έχει χάσει τα κρίσιμα σταυροδρόμια για την ανάπτυξή της χάριν πολλών παραγόντων,εσωγενών και εξωγενών.
Μέσα σε όλα αυτά, έρχονται και οι αλλαγές κυβερνήσεων για να πάρουν πίσω ή να παραπέμψουν στις καλένδες έργα τα οποία τείνουν να φέρουν την πόλη σε μια καλύτερη μοίρα.
Ωστόσο, ο δρόμος στον οποίο κινείται η Θεσσαλονίκη πάντα χαρακτηριζόταν από λακούβες κάθε είδους: πάντοτε οι αυτόκλητοι πολιτικοί της εσωκομματικά και εξωκομματικά διαγκωνίζονταν για το ποιός θα αναδείξει τη μικρή συμβολή του, βάζοντας ταυτόχρονα τρικλοποδιά στους ανταγωνιστές του, ακυρώνοντας οποιαδήποτε σοβαρή προσπάθεια. Αναλόγως, αυτό που ο καθένας αποκαλεί "αθηναϊκό κράτος" πάντοτε διασφάλιζε τη λήψη των αποφάσεων που αφορούν άλλους στο "κέντρο", αδιαφορώντας για τα τοπικά προβλήματα μικρού και μεγάλου μεγέθους, τα οποία συνήθως κρύβονται πίσω από ένα παραβάν μεγάλου έργου, ανεκπλήρωτου ή μή.
Άν κάτι για το οποίο μπορεί να περηφανεύεται η πόλη, είναι για τη στοίβα χαρτιών - σχεδίων που υπάρχουν στα αζήτητα διαφόρων γραφείων, για τα οποία μάλιστα το "αθηναϊκό" κράτος πλήρωσε αδρά: βλ.π.χ σχέδια Καλατράβα για την ολική ανάπλαση του κέντρου στο ύψος της ροτόντα ως το παραλιακό μέτωπο...μέχρι και τελεφερίκ προέβλεπαν!
Ένα ανάλογο "έργο" βλέπουμε και τώρα: παραπομπή στις καλένδες της υποθαλάσσιας, ξανά συζήτηση για τη μετεγκατάσταση της ΔΕΘ, μεγαλόπνοες ιδέες αλλά και δεύτερες σκέψεις εν μέσω εκλογών για επαναπροσδιορισμούς αρμοδιοτήτων. Όλα αυτά βέβαια, στις ημέρες της έκθεσης. Μετά, αρχίζει η δικαιολογημένη αλλά και η αδικαιολόγητη γκρίνια: για τη μεταφορά του αεροδρομίου, την εξωτερική περιφερειακή, τα ανιπλημμυρικά, ακόμα και για τις "ταπεινές" βυθίσεις βασικών κόμβων...
Το χειρότερο είναι πως σε ένα τόσο συγκεντρωτικό κράτος (σύμφωνα με τελευταίες έρευνες το πιο συγκεντρωτικό της Ευρώπης), ελπίδα για την περιφέρεια πραγματικά δεν υπάρχει. Γιατί αυτό που ζεί η πόλη μας τα τελευταία χρόνια (με τεράστια υπαιτιότητα και του κόσμου της και των εκπροσώπων του), είναι το ίδιο με αυτό που ζούν και οι υπόλοιποι εκτός λεκανοπεδίου: την εγκατάλειψη και το "κρέμασμα" από αυτούς που υποτίθεται πως έχουν τη διάθεση να γλείψουν στα υπουργεία και να βοηθήσουν, για να προβληθούν με τη σειρά τους ως όψιμοι σωτήρες...
Εν τέλει, είναι διατεθειμένος κανένας πρωθυπουργός να κάνει πράξη την αποκέντρωση και τα ευέλικτα σχήματα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου