Κατά γενική ομολογία, με τις επερχόμενες εκλογές ασχολείται (εκ του asshole - ασχολούμαι) ελάχιστος κόσμος, τόσο μάλιστα ορισμένες φορές αισθάνομαι... τύψεις που γράφω κάτω από την ετικέτα "πολιτική".Ωστόσο, κάτι πρέπει να πει κανείς και γι' αυτούς, ίσως για να αναδείξει τη γενικότερη έκταση της απείθειας του κόσμου ως προς το πολιτικό σκηνικό και όχι για την πολιτική σαν έννοια γενικότερα, αφού ο καθένας μας έχει κάτι "πολιτικό" στο μυαλό του.
Αν εξαιρέσει λοιπόν κανείς το τραγικό/χιλιοδοκιμασμένο δίπολο των μεγάλων κομμάτων, ίσως για πρώτη φορά ο σκεπτόμενος ψηφοφόρος έρχεται μπροστά στην περαιτέρω απόδειξη του πολιτικού γκρεμού που υπάρχει στη χώρα: πραγματικά, δεν υπάρχει κάτι από τα μικρότερα κόμματα που να αξίζει καθαρά την ψήφο του, γεγονός που επιτείνει το αδιέξοδο όσων θελήσουν να πάνε να κάνουν το απονενοημένο διάβημα: να ψηφίσουν δηλαδή κάτι και να είναι καλά με τη συνείδησή τους, πέρα από τον κανόνα του "λιγότερο χειρότερου" ή της "χαλαρής" ψήφου.
Και εξηγούμαι: Αρχίζοντας δημοσκοπικά από το Κ.Κ.Ε, τείνω να γίνω πιο γραφικός και από τους ίδιους (μια και έχω ασχοληθεί αρκετές φορές με τις μπαρούφες τους σε αυτό το blog). Αρτηριοσκληρωτικοί και αιθεροβάμονες, μιλούν ακόμη για "κομμουνισμό". Δεν θα έπρεπε να βρίσκονται κάν στη βουλή.
Ο ΛΑΟΣ εξέπληξε αρκετούς που έσπευσαν να του προσκολλήσουν πολλές ετικέτες, όμως αυτό το συνονθύλευμα παλιών στελεχών απο διάφορα κόμματα,γραφικών, εκκλησιολάτρων και αρχαιολάτρων με ελάχιστες εξαιρέσεις τελικά έχει πολύ δρόμο για να αποκτήσει αξιοπιστία. Ακόμα και αν με κάποιες από τις -σωστές- προτάσεις τους, κουνάει κρυφά το κεφάλι και ο χειρότερος πολέμιός τους.
Ο Σύριζα από την άλλη, παραπαίει ως έρμαιο της σύνθεσής του και των επιλογών τους σε κοινωνικό αλλά και πολιτικό επίπεδο: χωρίς προτάσεις και επίπεδο, ακροβατούν ακόμα χαϊδεύοντας τους αντιεξουσιαστές μήπως και πάρουν τους κρίσιμους ψήφους για να εισέλθουν και αυτοί στο κοινοβούλιο για να μπορούν να "τρώγονται" με κρατική επιχορήγηση.
Τέλος, το νέο "αστέρι" της πολιτικής μας ζωής ακούει στο όνομα των οικολόγων πράσινων: η Ελλάδα άλλωστε τείνει να ακολουθεί τις εξελίξεις στις πολιτισμένες Ευρωπαϊκές χώρες 20 χρόνια αργότερα. Το οικολογικό κίνημα της Ευρώπης τώρα φυσικά έχει ξεφουσκώσει, αφού οι κυβερνήσεις έτσι κι αλλιώς τείνουν να υιοθετούν φιλικά προς το περιβάλλον μέτρα. Η θέση της οικολογίας είναι σε Μ.Κ.Ο και όχι στο κοινοβούλιο, γιατί απλά το παράδειγμα της παρουσίας τους σε άλλα κράτη ήταν παταγωδώς αποτυχημένο. Λαμβάνοντας έτσι υπόψη και την Ελληνική πραγματικότητα, μπορεί να φανταστεί κανείς σε τι μπορούν να βοηθήσουν οι "οικολόγοι" στη βουλή.
Έτσι, κατά την ταπεινή μου γνώμη απομένουν οι επιλογές της αποχής, του άκυρου, του λευκού και του κόμματος ανέκδοτου (όπως συνηθίζω να αποκαλώ κόμματα σαν του Λεβέντη, κυνηγών κλπ κλπ: όχι και άσχημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου