Παρελάσεις και μεταναστευτική...πολιτική.

Πως δένουν τα δύο αυτά θέματα; Δράττομαι της ευκαιρίας από τα...γραφικά που συνέβησαν (πάλι) σε χωριό της Χαλκιδικής για την ενδεχόμενη παρέλαση αλλοδαπού στη μαθητική παρέλαση του χωριού.

Οι παρελάσεις σαν έθιμο - πρακτική πραγματικά με αφήνουν πλέον αδιάφορο. Ιδίως οι μαθητικές, οι οποίες δεν καταλαβαίνω - επιτέλους- τί σκοπό έχουν. Θα προτιμούσα πολύ περισσότερο τις ουσιαστικότερες μαθητικές γιορτές (όχι στον κλασσικό τους τύπο με απαγγελίες κλπ), με συζητήσεις, ιστορικές αναδρομές, αναλύσεις ιστορικών χαρακτήρων και άλλες δραστηριότητες που πραγματικά θα συνέβαλαν στην ανάδειξη της ιστορικής μνήμης και στην τίμηση των προγόνων μας.

Για να δούμε και την άλλη πλευρά, είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως ο ελληνικός πολιτισμός είναι ακόμα αρκετά ισχυρός (παρά τις προσπάθειές μας να τον υποβαθμίσουμε) ώστε να ισχύει η ρήση πως Έλληνας είναι αυτός που που μετέχει της Ελληνικής παιδείας. Έτσι, αργά η γρήγορα, οι οικονομικοί και πάσης φύσεως μετανάστες και τα παιδιά τους θα ενσωματωθούν (άν δεν το έχουν κάνει ήδη) στην ελληνική κοινωνία. Αφού επέλεξαν να μείνουν εδώ, καλά να πάθουν! Επίσης είμαι φανατικός οπαδός της άποψης πως οι Έλληνες στη συντριπτική τους πλειοψηφία και στο "πετσί" τους, δεν είναι ρατσιστές. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.

Η ουσία είναι πως όλα αυτά τα έξοδα, ακόμα και για τις στρατιωτικές παρελάσεις (οι οποίες θα μπορούσαν ενδεχομένως να γίνονται σε μικρότερη έκταση, συμβολικά, άν όχι και να καταργηθούν), θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν για να δοθούν σε ουσιαστικότερες δράσεις. Όπως και γενικότερα τα χρήματα των εξοπλισμών που πέφτουν στη μαύρη τρύπα της "εξ ανατολών απειλής", τα οποία γενικότερα αποτελούν και λόγος του να γίνεται η Ελλάδα έρμαιο των χωρών που σπεύδουν να εξοπλίσουν τη χώρα, οδηγώντας στις λοιπές γνωστές εκ των έσω και των έξω προεκτάσεις.

Το μεγάλο κρίμα είναι πως στην Ελλάδα, λείπει η πολιτική βούληση: υπάρχει πάντα ο φόβος του πολιτικού κόστους, μιά και όλοι θέλουν να ξανακυβερνήσουν, για να "σώσουν" τη χώρα. Λες και τους το ζητήσαμε...

Όσο περί μεταναστευτικής πολιτικής στη χώρα μας...αφήνω το άρθράκι της "καθημερινής" να μιλήσει σε σύγκριση με την Αυστραλία, το οποίο μόλις διάβασα άρχισα να βράζω στο ζουμί μου:

Η Αυστραλία θα μειώσει τον αριθμό των μεταναστών που δέχεται, για πρώτη φορά εδώ και μια δεκαετία, καθώς η ύφεση κλιμακώνεται και τα ποσοστά της ανεργίας αυξάνονται δραματικά, σύμφωνα με τον υπουργό Μετανάστευσης, Κρις Έβανς.
«Θα μειώσουμε (τον αριθμό των μεταναστών) από 133.500 σε 115.000 άτομα, δηλαδή περίπου κατά 14%. Δεν θέλουμε οι άνθρωποι που έρχονται να συναγωνίζονται με τους Αυστραλούς για τις περιορισμένες θέσεις εργασίας», δήλωσε ο Κρις Έβανς στην κρατική ραδιοφωνία της Αυστραλίας.
Το ποσοστό της ανεργίας στην Αυστραλία ανήλθε στο 5,2% -από 4,8%- τον περασμένο μήνα, ενώ εκτιμάται ότι στα μέσα του 2010 η ανεργία θα φτάσει στο 7%.
Αυτό λέγεται μεταναστευτική πολιτική, αλλά και σχέδιο για την αντιμετώπιση της ύφεσης. Ουδέν άλλο σχόλιο.