Ψήφοι αναλφάβητων, ερμηνείες ανόητων.

Και σε αυτές τις εκλογές, ο λειτουργικά αναλφάβητος Έλλην πολίτης, έδωσε το μήνυμα: το κακό είναι πως αυτό είναι τόσο διφορούμενο, που δεν το αποκωδικοποίησε κανένας. Τουλάχιστον κανένας από τους πολιτικούς αρχηγούς, ακολουθούμενους από την πλειοψηφία των δημοσιογράφων.

Έτσι, έσπευσαν όλοι να επιχαίρουν των αποτελεσμάτων.

Ο μεν πρωθυπουργός πήρες πίσω τις δηλώσεις του περί πρόωρων εκλογών χάνοντας ακόμα ένα τεράστιο κομμάτι της (έτσι κι αλλιώς ελάχιστης) αξιοπιστίας του. Είχε πραγματικά δεμένο το χαρταετό του στο συρματόπλεγμα μέχρι να γυρίσει και να συνεχίσει το θεάρεστο έργο της κυβέρνησής του, η οποία βγήκε αλώβητη -κατά τα λεγόμενά του- από την εκλογική διαδικασία.

Ο Σαμαράς επιχαίρει με τη σειρά του διότι είδε τη θητεία του να παίρνει μια μικρή ανάσα: το κόμμα του θα συνεχίσει να υπάρχει και να πείθει τους απελπιστικά ανόητους πως άλλαξε. 

Τελευταίο το πολιτικό μορμολύκειο και το κόμμα της: ερμήνευσε φυσικά την ψήφο  σαν σαρωτική νίκη και "αντεπίθεση" (πού άραγε;) των πολιτών στο πολιτικό σύστημα. Μόνο που το ίδιο το κόμμα της είναι το χειρότερο κομμάτι του. 

Οι δημοσιογράφοι, αφού με αυτά τα αποτελέσματα θα πορευθούν για να έχουν αν λένε, αφού προσπέρασαν με δύο κουβέντες παραπάνω τη συγκλονιστική αποχή και τα λευκά, κάνουν τη δουλειά τους σαν να μη συνέβη τίποτα.

Για όλα αυτά φυσικά και είναι υπεύθυνοι οι πολίτες: όχι όλοι, αλλά αυτοί που ψήφισαν έναν από όλους αυτούς.Ακόμα και τους μικρότερους. Γιατί τους έδωσαν δικαίωμα να ελπίζουν στη διατήρηση του  αποσαθρωμένου πολιτικού συστήματος το οποίο φυτοζωεί χάρη σε αυτούς που πήγαν να ψηφίσουν με οποιοδήποτε κριτήριο, πόσο μάλλον πολιτικό.

Όσο γι' αυτούς που έκαναν αυτό που έπρεπε (αποχή): είναι καιρός να πείσουν και τους υπόλοιπους να κάνουν το ίδιο. Γιατί, ακόμα και τώρα που οι μισοί πολίτες τουλάχιστον έφτυσαν  τους πολιτικούς,  αυτοί νομίζουν πως βρέχει.Εως ότου να αρχίσει να βρέχει φάπες...