Η λαϊκή ρήση δε θα ταίριαζε όσο τίποτα άλλο αναφορικά σε αυτά που καλείται να κάνει η κυβέρνηση, αλλά και ο ίδιος ο Έλλην πολίτης μέσα σε λίγους μήνες. Όσα δηλαδή δεν έγιναν μέσα σε πολλά - πολλά χρόνια, προκειμένου η χώρα να αποκτήσει την έξωθεν καλή μαρτυρία και επομένως, αναπτυξιακή προοπτική χωρίς - επιτέλους - να βασίζεται σε δανεικά. Η έστω, τα δανεικά για μια φορά να πηγαίνουν εκεί που πρέπει για όσο χρειάζονται.
Όλα αυτά που έπρεπε να κάνουν οι πεφωτισμένες κυβερνήσεις των ένδοξων ολυμπιακών αγώνων τόσα χρόνια, τώρα πρέπει να γίνουν άρδην, μήπως και σωθεί την παρτίδα. Μιλάμε για αρτηριοσκληρωτικές ρυθμίσεις που πρέπει να καταργηθούν (π.χ κλειστά επαγγέλματα), κρατικές επιχειρήσεις που ρουφάν το αίμα του πολίτη και πρέπει να πουληθούν ή να κλείσουν (βλ. ΟΣΕ) και πολλά άλλα.
Η κυβέρνηση αυτή όμως, παρά το γεγονός πως έχει τη στήριξη του μέσου Έλληνα , ελλείψει μάλιστα και άλλης εναλλακτικής, ήδη κάνει σημαντικά λάθη και καθυστερήσεις: το πρώτο και σημαντικότερο ήταν πως προσπάθησε να κάνει το ίδιο "λάθος" που έκανε και ο Αλογοσκούφης με την απογραφή, μόνο που τα αποτελέσματά της ήταν μη αναμενόμενα και μας έβαλαν στον κυκεώνα των κερδοσκόπων: η προσαρμογή έτσι απέκτησε βίαιο χαρακτήρα, με τα γνωστά μέτρα να επακολουθούν.
Σε δεύτερη ανάγνωση, η κυβέρνηση δεν δείχνει να αντιγράφει, έστω και στο ελάχιστο πετυχημένα παραδείγματα εξόδου από την κρίση από άλλες χώρες (βλ. Τουρκία). Αντιθέτως, στην κυβέρνηση αυτή κατά το Ελληνικό έθος, μιλούν πολλοί και πολύ, χωρίς μάλιστα την ανάλογη συνεννόηση. Το χθεσινό παράδειγμα "υψηλού αξιωματούχου" που εκτόξευσε το spread, είναι άριστο δείγμα της έλλειψης συντονισμού. Εδώ πλέον δεν τίθεται θέμα πολιτικού κόστους, αλλά ταχύτητας και κοινού μετώπου.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε όλοι, πως δια της μεθόδου "πονάει κεφάλι" - "κόβω κεφάλι" πρέπει να γίνουν όλα από εδώ και πέρα. Οι διαρθρωτικές αλλαγές, τόσο στη νομοθεσία, όσο και στη κουτοπονηρίστικη νοοτροπία μας πρέπει αν γίνουν τόσο γρήγορα, όσο ποτέ. Αν θέλουμε να λέμε και στο μέλλον πως "Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει".
2 σχόλια:
http://www.ft.com/cms/s/0/372886dc-400d-11df-8d23-00144feabdc0,dwp_uuid=2b8f1fea-e570-11de-81b4-00144feab49a.html
Προτάσεις:
1 - Μεταφορά της πρωτεύουσας του ελληνικού κράτους στην ιστορική του Πρωτεύουσα το Ναύπλιο και μεταφορά των βασικότερων υπουργείων, υπηρεσιών εκεί.
2- Μεταφορά του 50% των υπουργείων εκτός Αθηνών, σε διάφορες περιοχές ανάλογα με την περίπτωση
3- Αύξηση κρατικού παρεμβατισμού και με ανάπτυξη νέων κρατικών επιχειρήσεων, όπου η διαχείριση θα γίνεται απο ιδιώτες manager και όχι απο διορισμένους δημοσίους υπαλλήλους, με σκοπό το κέρδος και όχι την κοινή ωφέλεια.
4- Πλήρης φορολόγηση της αμύθητης ακίνητης Εκκλησιαστικής περιουσίας, που απο μόνη της είναι ικανή να συντηρήσει το ελληνικό έθνος όχι σε περίοδο κρίσης αλλά σε περίοδο μακρού πολέμου.
5- Κίνητρα για ανάπτυξη της δευτερογενούς παραγωγής εκτός λεκανοπεδίου, μακριά απο τα υπόλοιπα πολεοδομικά κέντρα, με επιδότηση για τις προσλήψεις που θα κάνουν και σχετικές φοροαπαλλαγές.
6- Δραματική μείωση της φορολογίας σε επιχειρήσεις που επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν στην Ελλάδα, ώστε να δοθεί κίνητρο για ξένες επενδύσεις, αλλά με κλειστά συμβόλαια υποχρεωτικής παραμονής στη χώρα για μία 20ετία.
7- Δημιουργία σώματος ελεγκτών που θα ελέγχουν όλους αυτούς που σήμερα κρατάνε μία στρόγγυλη σφραγίδα που γράφει Ελληνική Δημοκρατία και δίνουν εγκρίσεις.
8- Άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών όλων των πολιτικών την τελευταία 20ετία και έλεγχος του πόθεν έσχες. Όποιος δεν δεχθεί πάει σπίτι του και τελειώνουμε μια για πάντα.
9- Κατάργηση επιτέλους του νόμου περι ευθύνης υπουργών.
Αυτα είναι μερικά απο όσα μου ήρθαν στο μυαλό σε 2-3 λεπτά, χωρίς να το σκεφτώ και πολύ. Επειδή τα παραπάνω ξέρω ότι θα ακουστούν εξαιρετικά ανατρεπτικά σε ορισμένους, όπως γνωρίζω, και ότι δεν εφαρμοστεί τίποτα απο τα παραπάνω, συνεχίζω να ελπίζω ότι τα παιδιά μου θα αναπτύξουν τις ικανότητες και δεξιότητες τους στο εξωτερικό και όχι σε αυτή τη χώρα. Δυστυχώς σε αυτή τη χώρα παρα ήμαστε έξυπνοι και δεν μπορούμε να ανταγωνιζόμαστε τους ίδιους τους εαυτούς μας.
Bron 22/3
Δημοσίευση σχολίου