Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Και γιατί να πληρώσουν;

Μέσα σε όλα τα αισιόδοξα της εποχής μας, απο τις μεγάλες ειδήσεις, όσο και αυτές που περνούν στα ψιλά γράμματα (βλέπε τα καινούργια "ταπεινά" υβριδικά οχήματα των βουλευτών), ήλθε και η είδηση πως 32 μητροπόλεις της επικράτειας αρνούνται να πληρώσουν το Ε.Τ.ΑΚ, για τους δικούς τους λόγους, αλλά κυρίως γιατί ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δήλωσε πως θα φορολογήσει την εκκλησιαστική περιουσία. 
Φυσικά, η εκκλησία λειτουργεί και αυτή με όρους του Ελληνικού κράτους - εκτρώματος. Γι' αυτό και δε γίνεται να διαχωριστούν τελικά. Πώς να φορολογήσει κανείς τελικά τον εαυτό του; ( ή καλύτερα το alter ego του). Μακάρι να υπήρχε η πολιτική βούληση τελικά, όχι να φορολογηθεί, αλλά εν τέλει  να δημευθεί η εκκλησιαστική "περιουσία" η οποία αποκτήθηκε με χρυσόβουλα, αμφίβολες διαθήκες, φωτογραφικές αποφάσεις και άλλα, ενώ οι υπάλληλοι της (ιερείς) συνεχίζουν να πληρώνονται απο το ελληνικό κράτος ως δημόσιοι υπάλληλοι. 
Αλλά έτσι είναι και το (εκκλησιαστικό) κράτος: χρωστάω και δε πληρώνω, ενώ άν μου χρωστάνε, τους πάω στα δικαστήρια. Θέλω όμως και να μου πληρώνουν τους υπαλλήλους και τα αστρονομικά ενοίκια, ανταλλάσσω δε νερό με φιλέτα για να μη χάσω τα δικαιώματά μου: λυπάμαι, αλλά για μένα δε γίνεται διαχωρισμός ούτε για τα μοναστήρια ή την περιουσία του πατριαρχείου. Δε γνωρίζω άλλωστε κανένα φυσικό η νομικό πρόσωπο να κατέχει ένα κομμάτι γής για 600 και πλέον χρόνια, χωρίς μάλιστα να έχει πληρώσει στον οποιοδήποτε ούτε δεκάρα τσακιστή γι' αυτό. 
Γιατί άν πάει να "πειράξει" κανείς την εκκλησιαστική "περιουσία", θα πέσουν οι ίδιοι οι πολιτικοί να φάνε τους εαυτούς τους (βλ. τον ταλαίπωρο - αείμνηστο Τρίτση) αφού φυσικά θα χάσουν τους ιερούς ψήφους  της στρατιάς των "πιστών" και των παρατρεχάμενών τους: θυμίζει κάτι μήπως απο τη πολιτική ζωή μας;
Φαύλος κύκλος με λίγα λόγια, ένας απο τους αναρίθμητους που συναντά κανείς στη Ψαροκώσταινα. Βοήθειά μας.

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

Οι γκρινιάρηδες...



Αναδημοσιεύω απο την ιστοσελίδα του Κ.Κ.Ε, την επιστολή που έφθασε στα χέρια του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, σχετικά με τα λεγόμενα του Θ. Πάγκαλου "εναντίον" του κόμματός τους:
Προς
τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ
κ. Γ. Α. Παπανδρέου
Δευτέρα, 23 Μαρτίου 2009
Κύριε Πρόεδρε,
Εκ μέρους της ΚΕ εκφράζω τη διαμαρτυρία μας για τις επανειλημμένες προκλητικές, ανοίκειες τοποθετήσεις σε βάρος του ΚΚΕ, στις οποίες - πέρα από τα όρια της φυσιολογικής πολεμικής αντιπαράθεσης- προβαίνει συχνά ο κ. Θόδωρος Πάγκαλος, ηγετικό στέλεχός σας. Δεν πρόκειται για συνηθισμένη ή έστω ακραία κριτική, για την οποία βεβαίως δεν θα είχαμε λόγο να απευθυνθούμε σε σας. Άλλωστε και εμείς πολλές φορές χρησιμοποιούμε επιθετική πολιτική κριτική στην κυβέρνηση, σε άλλα κόμματα, όπως και απέναντι στο ΠΑΣΟΚ. Το δικαίωμα σε μια τέτοια αντιπαράθεση δεν το αναγνωρίζουμε μόνο στο δικό μας κόμμα αλλά και σε όλα τα άλλα, στον καθένα και την κάθε μια.Εάν δεν έχετε υπόψη σας, λόγω του φόρτου της απασχόλησής σας, αναφέρομαι συγκεκριμένα σε δύο πρόσφατες, από τις πολλές απαράδεκτες τοποθετήσεις του στελέχους σας. Η πρώτη αφορούσε στην εκτίμηση ή στην υπόνοια ότι ο χώρος του ΚΚΕ του βάζει γκαζάκια, εννοώντας προφανώς την περίπτωση δύο επιθέσεων που δέχθηκε ο ίδιος την ίδια μέρα στο γραφείο του και στο σπίτι της κόρης του. Η δεύτερη περίπτωση αφορά στην ομιλία του σε συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στο Ναύπλιο και ήταν αφιερωμένο στη μνήμη του Γρηγόρη Φαράκου. Στη συγκεκριμένη εκδήλωση ανέφερε ότι αν το ΚΚΕ νικούσε το 1949 τότε θα σκότωνε όλους τους αντιφρονούντες Έλληνες και ένα μέρος μελών και στελεχών του.Βεβαίως κατανοώ πλήρως ότι το κάθε στέλεχος φέρει προσωπικά την ευθύνη των λόγων και των έργων του, όμως ταυτόχρονα για το ακροατήριο, ευρύτερα για τους εργαζόμενους, φέρει και το φορτίο της συλλογικής ευθύνης του κόμματος που ανήκει, μετέχοντας στα ηγετικά του όργανα. Θα περιμέναμε από την πλευρά σας συγκεκριμένη τοποθέτηση στο ζήτημα αυτό.Εκτιμάμε ότι είναι ευθύνη όλων μας να κρατήσουμε ένα ορισμένο επίπεδο ευθύνης στην πολιτική αντιπαράθεση, που βεβαίως δεν έχει καμία σχέση με λογοκρισία ή κάτι σχετικό.Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο όταν η πολεμική προς το ΚΚΕ αντιγράφει, μιμείται ή και οικειοποιείται την πάλαι ποτέ αντικομμουνιστική υστερία, μισαλλοδοξία του παρελθόντος, που χρησιμοποιήθηκε από το ελληνικό κράτος, τις κυβερνήσεις, το θρόνο, για να στείλουν πατριώτες κομμουνιστές στο εκτελεστικό απόσπασμα, στις εξορίες και τα Μακρονήσια, με τις ευλογίες των ηγεσιών και των υπηρεσιών των ΗΠΑ.
Για την ΚΕ του ΚΚΕ
Αλέκα Παπαρήγα


Πρέπει να πώ, πως πάντα θαύμαζα τον Θ. Πάγκαλο, άν και μάλλον διαφορετικών πολιτικών απόψεων ο ίδιος, τουλάχιστον για την παρρησία του, όσο και για το γενικότερο γνωστικό του επίπεδο. Είναι μάλλον απο τους πολιτικούς που τις περισσότερες φορές δε χρησιμοποιεί τη γνωστή ξύλινη γλώσσα των συναδέλφων του που καταπίνουν την κάμηλον και διυλίζουν τον κώνωπα, λέγοντας τα πράγματα με τ' όνομά τους, ακόμα και άν προκαλεί τη μήνιν είτε των πολιτικών του φίλων, είτε των αντιπάλων του.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Θόδωρος Πάγκαλος, είπε τα αυτονόητα: δε θα σταθώ φυσικά στις εικασίες για τις επιθέσεις εναντίον του με γκαζάκια, αλλά στα προφανή: οτι δηλαδή άν το Κ.Κ.Ε κέρδιζε τον εμφύλιο πόλεμο, θα εξόντωνε τους πολιτικούς του αντιπάλους. Μήπως είναι παράλογο να θεωρήσει κανείς πως άν οι "δημοκράτες" της εποχής κέρδιζαν τον πόλεμο φυσικά και δε θα αποστασιοποιούνταν απο τις αντίστοιχες πρακτικές των κρατών του παραπετάσματος, τα οποία έπαιρναν ντιρεκτίβες απο το Κ.Κ.Σ.Ε του Στάλιν; Δεν καταλαβαίνω τί παράλογο είπε ο Πάγκαλος. Πάντως, οι "κατατρεγμένοι" έσπευσαν να κλαφθούν στον Γ. Παπανδρέου.
Αντιθέτως, δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου καμιά αντίδραση των "γκρινιάρηδων" σε ρεπορτάζ για την εποχή του εμφυλίου και των "διωγμών" από ιστορικά στελέχη τους που παραδέχθηκαν με συνεντεύξεις τους πως "ευτυχώς τότε δεν κερδίσαμε", εννοώντας πως η Ελλάδα θα καταντούσε κάτι σαν τη δημοκρατική...Αλβανία του Χότζα.
Είπαμε, το να κατακρίνεις τους "δημοκρατικούς" κομμουνιστές - πατριώτες (ειλικρινά δεν μπορώ να χωνέψω πως αυτοί οι τρείς όροι μπορούν να συνυπάρξουν) είναι κατακριτέο. Ακόμα και να υποθέτεις - στηριζόμενος σε λογικότατες ιστορικές βάσεις -την εξέλιξη μιας χώρας σαν την Ελλάδα, ακόμα χειρότερο. Διέπεσαι απο αντικομμουνιστικό μένος.
Θόδωρε, ντροπή σου. Μην το ξανακάνεις. Άσε εμάς που και να μας κατηγορήσουν, μπορεί να έχουν και δίκιο. Τουλάχιστον ξέρουμε οτι οι ανεμόμυλοι που κυνηγάει -ακόμα- το σημερινό Κ.Κ.Ε είναι κομμάτι του αγγελικά πλασμένου - εκ Περισσού- κόσμου στον οποίο ζούν. Μόνοι τους.

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

Το νέο "ιδιώνυμο".

Κατά τη γνωστή πρακτική των κυβερνήσεων στη χώρα μας: πονάει κεφάλι, κόβω κεφάλι, ήρθε η νέα πρόταση νόμου για τη ποινικοποίηση της απόκρυψης των χαρακτηριστικών του προσώπου των εμπλεκομένων σε επεισόδια ή άλλων αξιόποινων πράξεων. Κάτι σαν ιδιώνυμο.
Αυτό που αναρωτιέται κανείς είναι για πόσο πιά θα κρύβονται οι ιθύνοντες πίσω από το δάκτυλό τους. Γιατί τουλάχιστον οι κουκουλοφόροι/γνωστοί άγνωστοι όπως θέλετε πείτε τους, καλά κάνουν και κρύβονται. Αφού μπορούν και το κάνουν, δε θα τους σταματήσει κανένας νόμος φυσικά. Αλλά αυτό δε το σκέφτεται κανείς. Άν ρωτήσει δε κανείς κάποιον γνωστό του αστυνομικό (όλο και κάποιος υπάρχει), θα του πεί πως "τους ξέρουμε ποιοί είναι".
Αντιθέτως σε σχέση πάλι με το πολιτικό κόστος τα κόμματα πράττουν ως εξής:
Η κυβέρνηση προτείνει άχρηστα νομοσχέδια, ξανασυζητάει το "άσυλο" και όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, αναδιοργανώνει την αστυνομία η οποία σε περιπτώσεις όπως το θάνατο του 15χρονου μένει στο κλουβί της συμψηφίζοντας τις ακρότητες με την απραξία της. "Αμυντική αστυνόμευση" σου λέει. Ανύπαρκτη αστυνόμευση.
Το ΠΑΣΟΚ κάνει ότι θα έκανε και η ΝΔ στην περίπτωση που ο ένας ήταν στη θέση του άλλου. Απλά. Πόντοι είναι και πρέπει να τους κερδίσει.
Οι Αριστεροί ζούν στον κόσμο τους, ως είθισται: "προασπίζουν" τα δικαιώματα της "ελευθερίας" και του ασύλου, χωρίς βέβαια να καταδικάζουν τα επεισόδια. Μη ξεχνάτε, πως οι καταστροφές και ο κλεφτοπόλεμος με τα ΜΑΤ γίνονται κανόνα από τα "παιδιά" ή τους "ψυχογιούς" τους, δηλαδή από μέλη/υποστηρικτές των κομμάτων της ευρύτερης αριστεράς. Όλοι όμως κοιτούν τη "Χρυσή Αυγή", όταν τύχει και βγούν έξω καμιά 10ριά απο αυτούς. Είμαστε βλέπετε χώρα προοδευτικών αντιλήψεων.
Ο Καρατζαφέρης τέλος, κάτι πάει να πεί, αλλά φοβάται μην τον πούν ακροδεξιό.
Μέσα σε όλα αυτά, επανέρχεται η συζήτηση για το άσυλο των πανεπιστημίων, λες και δεν υπάρχουν νόμοι, που απλά θα πρέπει να εφαρμοστούν. Όχι για χάρη των συλλήψεων, αλλά για χάρη της πλειοψηφίας επιτέλους (αυτό δεν είναι η δημοκρατία;) , η οποία πληρώνει για τις χίλιες μύριες καταστροφές της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας!
Οι "προοδευτικοί" θα πούν πως θα πρέπει το όλο φαινόμενο να αντιμετωπιστεί στη βάση του, δηλαδή στο να αρθούν οι λόγοι που οδηγούν τον καθένα να βγαίνει στο δρόμο και να τα σπάει. Καμία αντίρρηση. Τί χαριτωμένο. Συμφωνώντας θα μπορούσε να αντιτάξει κανείς πως αυτό θα είναι αποτελεσματικό σε καμιά 15αριά χρόνια, όσα δηλαδή χρειάζονται κατ' ελάχιστον στην Ελλάδα για να ακολουθήσει τις ευρωπαϊκές πεπατημένες. Να αποκτήσει δηλαδή ένα αξιοπρεπές σύστημα παιδείας, υγείας, δημόσιας διοίκησης κλπ.
Στην Ελλάδα, τελικά δεν αξίζουμε (τέτοια) δημοκρατία. Ίσως θα πρέπει να αρχίσει κανείς από τα βασικά, ξεχνώντας την φαντασίωση του "αστυνομίκού κράτους". Τα βασικά είναι και απλά, εφαρμόζονται δε σε όλες τις "αστυνομοκρατούμενες" (προηγμένες όμως) δυτικές χώρες κατά περίπτωση: κατάργηση του ασύλου (δε βλέπω τί προστατεύει τελικά σε μια ευνομούμενη δημοκρατία, με ελευθερία λόγου), πλαστικές σφαίρες (αδιάψευστος μάρτυρας συμμετοχής και καταδίκης), έφιππη αστυνομία (οι καναδοί και όχι μόνο κάτι ξέρουν), οχήματα με μάνικες νερού (κάτι ακούστηκε πως θα ενταχθούν) κλπ κλπ. Καταστολή; ΝΑΙ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

Παρελάσεις και μεταναστευτική...πολιτική.


Πως δένουν τα δύο αυτά θέματα; Δράττομαι της ευκαιρίας από τα...γραφικά που συνέβησαν (πάλι) σε χωριό της Χαλκιδικής για την ενδεχόμενη παρέλαση αλλοδαπού στη μαθητική παρέλαση του χωριού.
Οι παρελάσεις σαν έθιμο - πρακτική πραγματικά με αφήνουν πλέον αδιάφορο. Ιδίως οι μαθητικές, οι οποίες δεν καταλαβαίνω - επιτέλους- τί σκοπό έχουν. Θα προτιμούσα πολύ περισσότερο τις ουσιαστικότερες μαθητικές γιορτές (όχι στον κλασσικό τους τύπο με απαγγελίες κλπ), με συζητήσεις, ιστορικές αναδρομές, αναλύσεις ιστορικών χαρακτήρων και άλλες δραστηριότητες που πραγματικά θα συνέβαλαν στην ανάδειξη της ιστορικής μνήμης και στην τίμηση των προγόνων μας.
Για να δούμε και την άλλη πλευρά, είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως ο ελληνικός πολιτισμός είναι ακόμα αρκετά ισχυρός (παρά τις προσπάθειές μας να τον υποβαθμίσουμε) ώστε να ισχύει η ρήση πως Έλληνας είναι αυτός που που μετέχει της Ελληνικής παιδείας. Έτσι, αργά η γρήγορα, οι οικονομικοί και πάσης φύσεως μετανάστες και τα παιδιά τους θα ενσωματωθούν (άν δεν το έχουν κάνει ήδη) στην ελληνική κοινωνία. Αφού επέλεξαν να μείνουν εδώ, καλά να πάθουν! Επίσης είμαι φανατικός οπαδός της άποψης πως οι Έλληνες στη συντριπτική τους πλειοψηφία και στο "πετσί" τους, δεν είναι ρατσιστές. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.
Η ουσία είναι πως όλα αυτά τα έξοδα, ακόμα και για τις στρατιωτικές παρελάσεις (οι οποίες θα μπορούσαν ενδεχομένως να γίνονται σε μικρότερη έκταση, συμβολικά, άν όχι και να καταργηθούν), θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν για να δοθούν σε ουσιαστικότερες δράσεις. Όπως και γενικότερα τα χρήματα των εξοπλισμών που πέφτουν στη μαύρη τρύπα της "εξ ανατολών απειλής", τα οποία γενικότερα αποτελούν και λόγος του να γίνεται η Ελλάδα έρμαιο των χωρών που σπεύδουν να εξοπλίσουν τη χώρα, οδηγώντας στις λοιπές γνωστές εκ των έσω και των έξω προεκτάσεις.
Το μεγάλο κρίμα είναι πως στην Ελλάδα, λείπει η πολιτική βούληση: υπάρχει πάντα ο φόβος του πολιτικού κόστους, μιά και όλοι θέλουν να ξανακυβερνήσουν, για να "σώσουν" τη χώρα. Λες και τους το ζητήσαμε...
Όσο περί μεταναστευτικής πολιτικής στη χώρα μας...αφήνω το άρθράκι της "καθημερινής" να μιλήσει σε σύγκριση με την Αυστραλία, το οποίο μόλις διάβασα άρχισα να βράζω στο ζουμί μου:
Η Αυστραλία θα μειώσει τον αριθμό των μεταναστών που δέχεται, για πρώτη φορά εδώ και μια δεκαετία, καθώς η ύφεση κλιμακώνεται και τα ποσοστά της ανεργίας αυξάνονται δραματικά, σύμφωνα με τον υπουργό Μετανάστευσης, Κρις Έβανς.
«Θα μειώσουμε (τον αριθμό των μεταναστών) από 133.500 σε 115.000 άτομα, δηλαδή περίπου κατά 14%. Δεν θέλουμε οι άνθρωποι που έρχονται να συναγωνίζονται με τους Αυστραλούς για τις περιορισμένες θέσεις εργασίας», δήλωσε ο Κρις Έβανς στην κρατική ραδιοφωνία της Αυστραλίας.
Το ποσοστό της ανεργίας στην Αυστραλία ανήλθε στο 5,2% -από 4,8%- τον περασμένο μήνα, ενώ εκτιμάται ότι στα μέσα του 2010 η ανεργία θα φτάσει στο 7%.
Αυτό λέγεται μεταναστευτική πολιτική, αλλά και σχέδιο για την αντιμετώπιση της ύφεσης. Ουδέν άλλο σχόλιο.

Τρίτη 10 Μαρτίου 2009

Ολυμπιακή (ταλαιπωρία): η αρχή του τέλους ή το τέλος της αρχής;

Ήρθε η ώρα, η κυβέρνηση έλαβε λένε το "ΟΚ" απο την κομισιόν και έτσι η πληγή, μαύρη τρύπα, καμάρι για άλλους, ρουσφετότοπος των κομμάτων σίγουρα, αλλάζει "χέρια" και πάει στη MIG.
Όχι μόνο αυτό, αλλά η νέα ιδιοκτήτρια έσπευσε να ανακοινώσει 4000 προσλήψεις και μάλιστα σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς.
Η καχυποψία μου ως Έλληνα από τη μιά λέει πως ίσως η αλλαγή ιδιοκτησίας να είναι προσωρινή για να τελειώνουν τα ατελείωτα πρόστιμα που πληρώνει ο λαός και στη συνέχεια η εταιρία να επανακρατικοποιηθεί: για τα μάτια του κόσμου δηλαδή. Τί είχαμε, τί χάσαμε.
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά που λέει πως γενικώς ό,τι ανέλαβε η "παντοδύναμη" MIG (πλήν του ΟΤΕ που δεν την άφησαν), ήλθε εις πέρας και κάνει άλματα. Ακόμα και σε αυτούς τους καιρούς, επαναλαμβάνω, όπου η εταιρία έχει τα αποθεματικά για να κάνει τέτοια αγορά. Φυσικά, υπάρχουν και οι γραφικοί που ισχυρίζονται πως ο Βγενόπουλος ψώνισε σε τιμή ευκαιρίας, πως ξεπουλήθηκε η Ολυμπιακή κλπ κλπ. (Με μπροστάρηδες τους γνωστούς καραγκιόζηδες του Κ.Κ.Ε). Εγώ λέω από την άλλη: δε δίνετε μαζί και τον ΟΣΕ σε τιμή ευκαιρίας...
Όχι πως οι "πανάξιοι" πολιτικοί μας δεν έχουν τη δυνατότητα να υπερκαλύψουν το κέρδος από την πώληση της Ολυμπιακής και να δημιουργήσουν τριπλή χασούρα απο άλλα. Τουλάχιστον όμως θα έχουμε την ευχαρίστηση πως δεν πληρώνουμε πλέον την ταλαιπωρία και τους αεροσυνδικάλες.
Άν πετύχει αυτή η κίνηση, θα ζητήσω από το Βγενόπουλο να αναλάβει τις τύχες της χώρας. Θα έχω άδικο;

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Συναίνεση στη βλακεία...

Μέσα στα πλαίσια της αντιμετώπισης της παγκόσμιας κρίσης λοιπόν, αναζητήθηκε συναίνεση απο τον πρωθυπουργό με τους αρχηγούς των άλλων κομμάτων.
Μετά απο τέσσερις συναντήσεις σε μία ημέρα, για τα μάτια του κόσμου, έσπευσαν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί να μας πείσουν απο τη μεριά τους πως είναι άχρηστοι!
Πράγματι: ο πρωθυπουργός "ανακάλυψε" πως πρέπει πρώτο μέλημα της κυβέρνησης να είναι η εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους, ο έτερος καππαδόκης Γιώργος Παπανδρέου είπε πως η χώρα θέλει καινούργια κατεύθυνση και πρότεινε βαθυστόχαστα ενίσχυση των ασθενέστερων τάξεων και έκτακτο επίδομα 1350 ευρώ (τί δύσκολο). Το Κ.Κ.Ε στον κόσμο του, δε θα σχολιάσω (πάλι) τη βλακεία που ξεχειλίζει στα λεγόμενά τους, ο ΣΥΡΙΖΑ τα γνωστά και ο Καρατζαφέρης συναίνεσε διαφωνώντας.
Η ουσία είναι πως οι πολιτικοί μας δυστυχώς είναι τουλάχιστον ανίκανοι να διαχειριστούν κρίσεις: οποιουδήποτε μεγέθους και φύσεως. Είναι επαγγελματίες πολιτικοί επικοινωνιολόγοι, μπούφοι και υπουργοί που συνήθως δεν ξέρουν τίποτα για τη φύση της δουλειάς του υπουργείου τους. Επιπλέον δε λένε πραγματικά αυτά που πρέπει να πούν. Ότι π.χ η παραοικονομία είναι αυτή που κρατάει πραγματικά τη χώρα και "επιπλέει" για την ώρα στην κρίση. Όπως και πολλά άλλα δε λένε. Αντιθέτως, αρκούνται σε γενικολογίες και λόγια για τα αυτιά του κόσμου που -ακόμα- τους ακούει.
Οι υπόλοιποι έχοντες νούν, είτε απέχουν, είτε εύχονται να κυβερνήσει κάποιος επαγγελματίας, όχι πολιτικός, αλλά μάλλον επιχειρηματίας που να έχει διαχειριστεί και να έχει νοιώσει την κρίση στο πετσί του. Να έχει ξενυχτήσει σκεπτόμενος πως θα πληρώσει τις επιταγές του τέλους του μήνα και άλλα τέτοια, άγνωστα στους "πρίγκηπες" πολιτικούς μας (στη συντριπτική τους πλειοψηφία δικηγόρους - παράσιτα).

Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

180 Χρόνια Φαγούρας...

Δεν μπορώ παρά να σχολιάσω το χθεσινό επεισόδιο των "Μεγάλων Ελλήνων", που παρουσίασαν τον πρώτο (και μοναδικό) κυβερνήτη της Ελλάδας, Ι. Καποδίστρια.
Η παραγωγή του ντοκιμαντέρ ήταν καταπληκτική και ο παρουσιαστής Θάνος Βερέμης, μια ευχάριστη έκπληξη. 
Όπως και ο παρουσιαστής της σειράς, δεν μπόρεσα να μήν κάνω αναδρομή στα χρόνια που ακολούθησαν τον κυβερνήτη βλέποντας μέχρι και σήμερα τα ίδια δεινά να ταλαιπωρούν την κοινωνία και το ελληνικό κράτος: η ίδια η νοοτροπία του Έλληνα δηλαδή. Η απερίγραπτη γαϊδουριά που μας διακρίνει σαν λαό, η οποία συνθέτει και το "οργανωμένο"  κράτος που ζούμε... 
Ιδιοτέλεια, πελατειακές σχέσεις, δεινή οικονομική κατάσταση, φθόνος κκπ κλπ προς αυτούς που θέλουν να αλλάξουν προς το καλύτερο τους εαυτούς τους ή τον κόσμο: η Ελλάδα όπως είναι σήμερα. Βαμμένη με τα ίδια, μελανά χρώματα. Οι Αμερικανοί λένε πως σε κάθε σύννεφο, υπάρχει και μια ασημί λάμψη (Every cloud has a silver lining). Ίσως εγώ αυτή τη στιγμή δεν τη βλέπω, φθάνοντας μάλιστα να πώ, πως τελικά ίσως να μήν αξίζαμε την απελευθέρωση (απο τους Τούρκους;;;) ...Μια και θα είμαστε για πάντα δέσμιοι του κακού μας εαυτού.