Οι δύο αρχηγοί μας έκαναν για λίγο να πιστέψουμε πως ίσως τους έχει μείνει λίγη τσίπα, λίγο αίσθημα ευθύνης για την κατάσταση της χώρας.
Όχι πως μια ευρύτερη κυβέρνηση θα έλυνε όλα τα προβλήματα. Τουλάχιστον όμως θα έδινε στον κόσμο την εντύπωση πως κανένας δε θα σκεφτεί την καρέκλα του προκειμένου να κάνει ένα βήμα παραπάνω για τη χώρα.
Η ανάλυση των ευθυνών για το τις πταίει που δεν έγινε η συμφωνία απλά δεν απασχολεί κανέναν πια: το δια ταύτα είναι πως καταλήξαμε σε ένα ακόμα ναυάγιο της πολιτικής ζωής.
Οι εκλογές φαίνεται πως δεν είναι μακριά: σίγουρα τότε και οι δύο πολιτικοί αρχηγοί που θα ψάχνουν την ψήφο τους (αφαιρώ την ψήφο των κομματόσκυλων και των μπαζουκοκέφαλων πολιτών), θα εύχονταν να είχαν συνεννοηθεί τώρα. Ίσως έτσι θα είχαν σώσει ένα μίνιμουμ αξιοπιστίας.
Ούτε φυσικά τα υπόλοιπα κόμματα βοηθούν: η Μπακογιάννη μετά Χριστόν προφήτης, ο Καρατζαφέρης παρά το direct λόγο του παίζει επικοινωνιακά παιχνίδια, ενώ τα κόμματα της αριστεράς αποδεικνύουν για ακόμα μία φορά γιατί θα έπρεπε να επιστρέψουν πάλι στην εκτός νόμου κατάστασή τους.
Το κίνημα των αγανακτισμένων δεν είπε σε κανέναν από τους πολιτικούς τελικά τίποτα αξιοποιήσιμο. Καταλήξαμε πάλι σε ανακατέματα τράπουλας με τους υπουργούς και φανφαρονισμούς της αντιπολίτευσης χωρίς τη παραμικρή ένδειξη βιώσιμης λύσης. Χωρίς πολιτική βούληση να ληφθούν αποφάσεις που έπρεπε να έχουν ληφθεί χρόνια τώρα.
Ίσως τελικά θα πρέπει να επισπεύσουν την έλευση των Ευρωπαίων επιτρόπων στα υπουργεία: μήπως εν μια νυκτί γίνουμε Βέλγιο και λειτουργήσουμε ρολόι χωρίς κυβέρνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου