Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Ποιός είναι ο εχθρός άραγε;

Νυχτερινές βόλτες στον εθνικό κήπο, βαρκάδες, "αρμένικες βίζιτες" σε εκδηλώσεις και προσκλήσεις χωρίς ανταπόκριση έγινε η ζωή των πολιτικών (μας;).
Όλοι το είχαν προβλέψει, αλλά αυτοί ενώ τους έφτυναν, νόμιζαν πως βρέχει.
Αντί να τα μαζέψουν και να απαντήσουν με πράξεις στις εκδηλώσεις περιφρόνησης και απέχθειας, οι περισσότεροι, με πρωτεργάτες μάλιστα κάτι σκύμβαλα όπως ο Πετσάλινκος, ο Πρωτόπαππας κ.α μιλούν για κίνδυνο της δημοκρατίας. (Ποιάς;).
Ως νέοι Παλαιολόγοι, οι έγκλειστοι στο Κυνοβούλιο έχρισαν τον εαυτό τους υπερασπιστές του πολιτεύματος και εχθρούς αυτούς που τους εμπόδιζαν ειρηνικά να φύγουν.
Και πού είμαστε ακόμα: σε λίγο καιρό οι απλές εκδηλώσεις περιφρόνησης και απέχθειας θα γίνουν γιαούρτια και τα γιαούρτια, φάπες τουλάχιστον. Όχι βέβαια μολότωφ, γιατί το κίνημα των αγανακτισμένων ευτυχώς μέχρι τώρα καπελώματα από ιεράρχες και αριστερά απολιθώματα δε δέχτηκε.
Φαίνεται μάλιστα πως ούτε θα δεχθεί πατρονάρισμα από κανέναν, και ας μη βρεί "πολιτική έκφραση" όπως λέει ο Πάγκαλος, αλλά ούτε και θα "εκτονωθεί" εύκολα.
Η εποχή των παχέων αγελάδων, κύριοι, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Οι εχθροί της δημοκρατίας είστε εσείς οι ίδιοι που την καταντήσατε έτσι.
Σειρά τώρα έχουν οι συνδικάλες και οι έτεροι σφουγγοκωλάριοι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: