1821

Τελευταία τείνει να γίνει μόδα η συζήτηση για την εθνική παλιγγενεσία. Πρώτα ο Πάγκαλος και οι απόψεις του για τους "αναλφάβητους" που δεν ήξεραν τι έκαναν, μετά η καταπληκτική σειρά του ΣΚΑϊ, και μια μεγάλη μερίδα Ελλήνων που κάνει συζήτηση για το θέμα, με καθυστέρηση 200 χρόνων.

Μέχρι τώρα άλλωστε, οι περισσότεροι ζούσαν στην ψευδαίσθηση πως όλα τότε έγιναν καλά και άγια, στη δίνη των μύθων του κρυφού σχολείου και της Αγίας Λαύρας. Ενδεικτικά  τα σχόλια του συμπαθή πλην άσχετου εν προκειμένω θείου Τράγκα που ωρύεται πως η σειρά του ΣΚΑΙ είναι κατάπτυστη γιατί του καταρρίπτει όλα όσα ήξερε ως τώρα.(βλ:http://www.youtube.com/watch?v=xudkqaZORFs&feature=player_embedded#)

Η χώρα αυτή είχε πάντα μια τάση να ακολουθεί τις εξελίξεις - πόσο μάλλον να κάνει αυτοκριτική - πολλά χρόνια αργότερα: και εδώ λοιπόν, το θέμα είναι  πως ακόμα δεν μπορεί να χειριστεί ιστορικές αλήθειες/διαπιστώσεις μολονότι έχουν περάσει τόσα χρόνια και η ιστορική έρευνα έχει προχωρήσει πολύ περισσότερο. 

Κάθε προσπάθεια σαν αυτήν του ΣΚΑΙ είναι όμως καλοδεχούμενη και χρήσιμη. Ιδίως όταν οι πολίτες κάνουν την έκπληξη και της δίνουν αναπάντεχα ποσοστά τηλεθέασης. 

Έμπαινε Γιούτσο (φυσικά και στη Νομική).

Θέμα χρόνου ήταν. Ίσως και της κατάλληλης πολιτικής υποκίνησης από τα γνωστά υποχείρια της Αριστεράς. Πάντως, το σίγουρο είναι πως όποιος θέλει να δημιουργήσει ακόμα μια χαβούζα  στην Μπανανία που ζούμε, παίζει με τον χώρο του πανεπιστημίου (και με τα νεύρα μας).

Όχι φυσικά με το ίδιο το πανεπιστήμιο σε βάθος, αλλά βάζει τους θεσμούς και τους ανευθυνο - υπεύθυνους να ερίζουν για άλλη μια φορά σχετικά με το άσυλο.

Γι' αυτό και - τι καλύτερο - για τους μουλάδες από τις Αφρικανικές χώρες ή όπου αλλού, παρά να την αράξουν στη Νομική, αιτούμενοι μάλιστα   νομιμοποίηση όλων των λαθρομεταναστών που η μοίρα (και οι κατάλληλες κλωτσιές) τους έφεραν στην Ψαροκώσταινα.

Το έχουν πιάσει το νόημα: εν μέσω διαφωνιών και αντεγκλήσεων, πατριδολάγνων και ψευτουποστηρικτών της "ανθρώπινης αξιοπρέπειας", οι καταληψίες του ελέους κάνουν τη δουλειά τους μια χαρά. Γιατί για να παρέμβει κάποιος απλά, πρέπει να αντιμετωπίσει στο σύνολό της τη λαθεμένη νοοτροπία και νομικό πλαίσιο που κρατάει το δημόσιο πανεπιστήμιο εκεί που είναι: στον πάτο. Για να μην αναφέρουμε τη συνεπικουρία των φοιτητικών παρατάξεων στην κατηφόρα .

Μ' αυτά και μ' αυτά ο απλός (ακόμα και ο λειτουργικά αναλφάβητος) πολίτης φρίττει: ακόμα και ο βοσκός με το απλό μυαλό που έχει, θα έβαζε τα σκυλιά του να πετάξουν έξω τους παρείσακτους. Τουλάχιστον ας τους έστελναν στη Βουλή ή στην Εκάλη.

Ίσως έτσι, αμα αρχίσουν να λύνονται έτσι τα πιο απλά των θεμάτων δηλαδή, προχωρήσει και μια πιο ουσιαστική συζήτηση για τα υπόλοιπα δεινά που μαστίζουν το δημόσιο πανεπιστήμιο. Για να καλλωπίσεις την κώμη σου όμως, πρώτα πρέπει να ξεφορτωθείς τις ψείρες.

Η ελεεινή συντεχνιακή τεχνική της συγκάλυψης.

Οι Έλληνες πολιτικοί προσέφυγαν και πάλι σε αυτό που μας έχουν συνηθίσει να κάνουν: με άχρηστα πορίσματα, υπεκφυγές, συντεχνιακές λογικές μη άρσης ασυλιών, παραγραφές και τυπολατρικές ανούσιες διαδικασίες,  κουκούλωσαν τις ευθύνες τους και ετοιμάζονται για νέες περιπέτειες.

Έτσι έγινε καταφανέστατα και με την περίπτωση της Siemens, με τη συνεννόηση μάλιστα των δύο μεγαλύτερων κομμάτων. Αυτά που έλαβαν κατά γενική ομολογία γενναιόδωρες "προσφορές" από τα μαύρα ταμεία του Γερμανικού κολοσσού.

Άραγε αυτοί που μας κυβερνούν, δεν έχουν καταλάβει τελικά πως το μόνο που καταφέρνουν είναι να προκαλούν όλο και μεγαλύτερη οργή; 

Είναι αδύνατον να φανταστεί κανείς πως θα αντιδράσουν οι πολίτες, προτού μάλιστα να προκηρυχθούν οι επόμενες εκλογές. Το σίγουρο είναι πως οι πολιτικοί στο εγγύς χρονικό διάστημα, δύσκολα  θα τολμούν να κάνουν "εξόδους", ακόμα και αν αυτές θα είναι σε φαινομενικά ήρεμες γειτονιές...πόσο μάλλον δε θα σκέφτονται  ούτε κατά διάνοια περιπάτους σαν του Χατζηδάκη εν μέσω διαδηλώσεων.

Γιατί οι προπηλακισμοί θα είναι μάλλον το λιγότερο που θα δεχθούν. Και μάλλον όχι άδικα.

Τα κοπριτοχρυσόψαρα.

Οι παρεξηγιάρηδες συμπολίτες μας τα έβαλαν πάλι με τον Θόδωρο. Τα Μ.Μ.Ε βέβαια συνετέλεσαν στο να κρατήσουν μόνο το κομμάτι των δηλώσεών του που "έβγαζε" μάτια και έτσι το όλο πράγμα έγινε μύλος. 

Μετά το "τα φάγαμε μαζί", ήλθαν οι "κοπρίτες" που διορίστηκαν με πολιτικό μέσο: πιο συγκεκριμένα, οι οσφυοκάμπτες που τριγυρίζουν στα πολιτικά γραφεία και κάνουν deals με τους πολιτικούς της περιοχής τους προκειμένου οι μεν να εξασφαλίσουν θέση στο δημόσιο και οι δε την ψήφο των οικογενειών και των φίλων τους.

Και πράγματι ποιος θα είχε αντίρρηση γι' αυτή τη συνομοταξία των πολιτών πως πρόκειται για κοπρίτες. Είναι μάλιστα αυτοί οι ίδιοι που βρίσκονται πίσω από τα γκισέ των διάφορων οργανισμών και κοιτούν τους υπόλοιπους ταλαίπωρους με ύφος χιλίων καρδιναλίων. Είναι οι ίδιοι που μεταχειρίστηκαν οποιονδήποτε και οτιδήποτε προκειμένου να λουφάξουν σε κάποιο υπολειτουργών τομέα του δημοσίου που να αμείβεται μάλιστα και πλουσιοπάροχα ει δυνατόν.

Απλά όλα αυτά τα χρυσόψαρα (οι υπόλοιποι λειτουργικά αναλφάβητοι Έλληνες) τα έχουν ξεχάσει. Ας έχουν και κάποιον που αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα στο ευρύτερο ή στενότερο περιβάλλον τους. 

Τα χρυσόψαρα επίσης ξέχασαν τις υπόλοιπες αθρόες προσλήψεις στο δημόσιο, το "τσοβόλα δώστα όλα" , τις ασύλληπτες νόμιμες ρεμούλες των αγροτών κλπ, τις υπέρογκες αυξήσεις μισθών στις ΔΕΚΟ, ενώ παράλληλα έψεγαν τον Μητσοτάκη όταν ήταν ο μόνος που κατά την περίοδο διακυβέρνησής του είχε μηδενικό έλλειμμα στους προϋπολογισμούς του. Χωρίς  σε καμία περίπτωση να πλέκει κανείς το εγκώμιο του γκαντέμη, πρέπει να ειπωθεί πως ήταν και ο πρώτος που προσπάθησε να βάλει χέρι στις δημόσιες συγκοινωνίες των Αθηνών, βρίσκοντας το τοίχος των τότε γραφικών εργατοπατέρων. Για να μην αναφερθεί πως τώρα παρακαλούμε να είχαμε τη λύση του για τα Σκόπια.

Αυτά και πολλά άλλα θα ήταν χρήσιμο να θυμηθούν τα κοπριτοχρυσόψαρα. Γιατί και όλοι μαζί τα φάγαμε (ίσως όχι δίκαια μοιρασμένα) και ποιούσαμε την νήσσαν όταν διακεκριμένοι οικονομολόγοι όπως ο Μαρίνος έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου 10ετίες πριν για την εθνική κατρακύλα της οικονομίας.

Πρέπει να θυμηθεί και να πράξει πολλά ο κάθε Έλλην κοπρίτης: κυρίως να σταματήσει τις βόλτες από τα γραφεία αυτών που εκλέγει. Γιατί το πολιτικό σύστημα χάρη στους κοπρίτες αυτούς επιβιώνει. Όχι μόνο να ζητά να μπουν οι υπαίτιοι στη φυλακή.

Η απλή λογική της (περί)φραξης.

Η καινούργια χρονιά ξεκίνησε με μία απόφαση - θρίαμβο- της απλής λογικής: 

Ο κάθε χωριάτης (κυριολεκτικά και μεταφορικά) ξέρει πως για να εμποδίσει τη φυγή των ζώων του και την κλοπή της σοδειάς του, πρέπει να κάνει μια απλή κίνηση:  περιφράσσει το κτήμα του. 

Αν δεχτεί λοιπόν κάποιος το γεγονός πως η Ελλάς τα τελευταία χρόνια είναι ξέφραγο αμπέλι, με κύρια πληγή τους τελευταίους μήνες τα μήκους περίπου 12 χλμ χερσαία σύνορα της στον Έβρο, τότε πολύ καλά έκανε ο αρμόδιος υπουργός και πήρε την απόφαση να τα φράξει.

Από το σημείο αυτό περνούν περί τους 250 κακομοίρηδες κάθε μέρα, υπό το βλέμμα των Τούρκων που σφυρίζουν αδιάφορα, συνοδεύοντας τη μελωδία των υπόλοιπων Ευρωπαίων που λειτουργούν με τη λογική "μακριά απ΄τον κώλο μας κι όπου θέλει  ας μπει".

Οι 250 κακομοίρηδες μας κάνουν περίπου 125.000 το χρόνο στην Ελλάδα, χωρίς δημιουργική λογιστική. Ακόμα και αν ο φράκτης (προτείνεται ο ηλεκτροφόρος) "κόψει" τους μισούς, κέρδος θα είναι για τη χώρα που έτσι κι αλλιώς καρκινοβατεί στο μεταναστευτικό.

Κανείς δεν λέει πως με ασπιρίνες καταπολεμάται η αιμορραγία: ωστόσο τα - έστω και προσωρινά- μέτρα, είναι καλύτερα από το τίποτα, ιδίως όταν συμβαδίζουν με την κοινή λογική.

Οι δε  αριστερόστροφοι γραφικοί πολέμιοι τέτοιων μεθόδων και κίνσορες της ηθικής και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καλά θα ήταν να πρότειναν και καμιά δραστικότερη λύση ανάμεσα στις φωνασκίες τους. Όχι φανφάρες ιδεολογικοπολιτικού τύπου που είναι για λαϊκή κατανάλωση...