Μέχρι τον πρόεδρο της Δημοκρατίας έφτασε το φλέγον θέμα: η κρίση στα εργασιακά και γενικότερα στα Μ.Μ.Ε.
Οι δημοσιογράφοι απήργησαν για να διεκδικήσουν τις ρεαλιστικές συμβάσεις τους (κατώτερος μισθός 1900 €), εφημερίδες και μέσα ενημέρωσης κλείνουν.
Έτσι οι κολλητοί τους (ακόμα και ο πρόεδρος) πολιτικοί, έσκυψαν βαθιά να συζητήσουν το ζήτημα.
Μερικά από αυτά που δεν μας είπαν τόσο καιρό, τόσο οι μεν εξαρτώμενοι πολιτικοί, όσο και οι εξαρτηθέντες δημοσιογράφοι μαζί τη θλιβερή τους συντεχνία είναι τα εξής:
Χωράνε άραγε στην Μπανανία οι τριπλάσιες και βάλε εφημερίδες από τις αντίστοιχες στη Γαλλία; Ή μήπως η Ελλάδα, όπως υποστηρίζουν "προστατεύει" όπως καμία άλλη χώρα το "αγαθό της ενημέρωσης" συντηρώντας στρατούς ατάλαντων;
Γιατί το ταμείο των δημοσιογράφων πέρασε εξ απαλών ονύχων από την ασφαλιστική μεταρρύθμιση;
Οι δημοσιογράφοι είναι μια ειδική κάστα εργαζομένων που απολαμβάνουν την εύνοια όλων, έναντι των υπόλοιπων εργαζομένων που απολύονται ή υφίστανται μειώσεις αποδοχών;
Τελικά πόσα λεφτά χρωστούν στο δημόσιο και τα ταμεία τα Μ.Μ.Ε;
Είναι τουλάχιστον προκλητικό να βομβαρδίζεται η χώρα με οδυρμούς από τους πρίγκιπες των εργαζομένων (ακόμα και τους "μικρούς" δημοσιογράφους) τη στιγμή που η αγορά τους είναι εδώ και χρόνια τουλάχιστον φυτοζωούσα, υπερπλήρης και γεμάτη σκοτεινές σχέσεις με πολιτικούς και οικονομικά συμφέροντα. Ακόμα και εν μέσω μνημονίου βλέπουμε νέες εφημερίδες και σταθμούς να φυτρώνουν, τη στιγμή που μια τέτοια επένδυση και από τον πιο τρελό επιχειρηματία θα φάνταζε ισοδύναμη με χρεωκοπία με μαθηματική ακρίβεια.
Ο λαός έβγαλε τυχαία το σύνθημα "αλήτες- ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι" άραγε; Ή θα πρέπει να προσθέσει μαζί και το "καναλάρχες";
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου