Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Ού μπλέξεις, με τον Αλέξη.


Μετά από την επέτειο του Πολυτεχνείου, η οποία φυσικά κατάντησε θέατρο ανούσιων καταστροφών στο χώρο του πανεπιστημίου και όχι μόνο, η Ελλάδα, μια και στερούνταν επετείων, απέκτησε εσχάτως και την 6η Δεκεμβρίου ως ημέρα μνήμης του αδικοχαμένου - τω όντι - 15χρονου μαθητή.
Έτσι, τις ημέρες αυτές, έσπευσαν όλοι οι εκ του προχείρου κοινωνιολόγοι και αμπελοφιλόσοφοι να προτρέψουν τον κόσμο να σκεφθεί για τα αίτια της περσινής "εξέγερσης", ενώ αντιεξουσιαστές σε εκπομπές όπως αυτή του Σταύρου Θεοδωράκη δήλωναν πως νοιώθουν άτομα κατώτερης τάξης και αδικημένοι κλπ κλπ γι' αυτό σπάνε βιτρίνες και πανεπιστήμια, έχοντας μάλιστα  backup ιδεολογία.

Μετά λοιπόν το Πολυτεχνείο, οι γνωστοί (όχι άγνωστοι) έκαναν πάλι το θαύμα τους: έδειραν τον Πρύτανη, έκαψαν, έσπασαν, ευτυχώς αυτή τη φορά χωρίς την ανοχή της Αστυνομίας. Ο Υπουργός προστασίας του Πολίτη όμως κατάλαβε πως ο κόσμος είναι αγανακτισμένος με την  όλη κατάσταση. Πλήν βέβαια των συνασπιστών του άλλου Αλέξη. Οι εν λόγω συγκαλυμμένοι αναρχοαριστεροί επιμένουν να υποθάλπουν και να στηρίζουν τους υπαιτίους των επεισοδίων, μπας και πάρουν κανένα ψήφο από τους έτσι και αλλιώς "χαμένους" του χώρου. Δεν έχουν καταλάβει όμως κάτι: πως οι πολίτες, αν συνεχίσουν έτσι, την άλλη φορά δεν θα τους στείλει ούτε στο προαύλιο της βουλής. 
Αντιθέτως, η κοινή λογική και πρακτική ζωής διδάσκει άλλα: μπροστά και πριν τον κάθε Αλέξη, με χωριστές (βλέπε τους φτωχούς συγγενείς του ΠΑΜΕ) ή μαζικές συγκεντρώσεις, οι πολίτες έχουν πολύ σημαντικότερα θέματα να διαμαρτυρηθούν έντονα: π.χ τις ελλείψεις στις κλίνες εντατικής θεραπείας, τους κακοτράχαλους δρόμους χωρίς φωτισμούς και προστατευτικά στους οποίους σκοτώνονται εκατοντάδες Αλέξηδες κάθε χρόνο με την ανοχή της πολιτείας, και πολλά άλλα, "πεζά". 

Γιατί, ποιός αναρχοαριστερός που "αισθάνεται" την αδικία μπορεί να πείσει τον νεαρό από το χωριό για το δίκαιο των "αιτημάτων" του; Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά χωρίς τις "υψηλές ανησυχίες" των "αδικημένων" παιδιών των γκέτο της πόλης, κοιτούν μπροστά και με σκληρή δουλειά από το χωράφι μέχρι το σχολείο (και χωρίς φροντιστήριο), καταφέρνουν κάθε χρόνο να περάσουν στο πανεπιστήμιο που οι βλαμμένοι θεωρούν σκόπιμο κάθε χρόνο να καίνε. Γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο και αυτό το σκοπό μπορούν να το πλησιάσουν. Η άδικη κοινωνία τους "εμπόδισε" για οτιδήποτε άλλο. Α! και οι τράπεζες, η αστυνομία, το εκπαιδευτικό σύστημα κλπ κλπ.
Μέχρι τώρα όμως, κανείς στα βιολάγνα κανάλια δεν έσπευσε να πεί τα πράγματα με το όνομά τους και να αναδείξει το άσκοπο και το κενό του πράγματος που περιστρέφεται γύρω από επετείους τέτοιου είδους: Ού μπλέξεις με τον Αλέξη. Καίει (νομίζουν). 

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Να συμπληρώσω στο εξαιρετικό σου άρθρο Γιάννη, τις ευχαριστίες μου προς: τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κο Αλέξη Τσίπρα, την γραμματέα του ΚΚΕ Ελλάδος κυρία Αλέκα Παπαρήγα, την βουλευτή του ΚΚΕ κυρία Λιάνα Καννέλη, τους εκπροσώπους των αριστεριστών - αναρχικών - αντιεξουσιαστών - απίθανων ερυθρόμαυρων χρωματισμών, ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΚΟΜΑ ΩΡΕΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ ΠΟΥ ΕΝΙΩΣΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΑΝΕΞΙΧΝΙΑΣΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΧΘΡΩΝ. Ευχαριστώ για την περίσσεια ασφάλεια που με έκαναν να νιώσω για άλλη μία φορά στους δρόμους της πόλης που γεννήθηκα και μεγάλωσα, όταν βρέθηκα εντός εμπόλεμης ζώνης (ΜΑΤ με ΑΝΑΡΧΕΣ) περνώντας με το αυτοκίνητο και έχοντας μέσα τα παιδιά και την γυναίκα μου. Ευχαριστώ για τα δακρυγόνα που αναπνέω τέτοιες ημέρες, για τις εικόνες καταστροφής που αντικρίζω, για τα πολεμικά δρομολόγια που πρέπει να ακολουθήσω για να αποφύγω πιθανούς μπελάδες, για το αίσθημα τρόμου που μας προσφέρουν απλόχερα. Ευχαριστώ για τα παραπάνω, γιατί με υποχρεώνετε να κυκλοφορώ με τα πόδια χωρίς συγκοινωνία στο κέντρο της πόλης, να ψάχνω χιλιόμετρα να βρω διαθέσιμο ΑΤΜ να αντλήσω 50 € αφού δεν έχουν αφήσει όρθιο τραπεζικό υποκατάστημα στο πέρασμα τους οι ορδές των αντιεξουσιαστών ή οι τράπεζες έχουν κατεβάσει ρολά. Η προσφορά σας στο κοινωνικό σύνολο είναι ανεκτίμητη...

born 22/3