Αν δεν υπήρχαν οι διαφημίσεις των κομμάτων, αλλά και αυτές που χρηματοδοτούνται από την Ε.Ε για να μας θυμίσουν πως "πρέπει" να ψηφίσουμε, τότε οι ευρωεκλογές πραγματικά θα περνούσαν εντελώς στα ψιλά γράμματα της καθημερινότητάς μας.
Όχι πως δεν περνούν τώρα στους υπότιτλους της ζωής μας, αλλά πέρα από τις πληρωμένες (με δικά μας λεφτά) διαφημίσεις οι οποίες προσπαθούν να μας πείσουν για το απόλυτο τίποτα, είναι να αναρωτιέται κανείς πως καταφέρνουν οι πολιτικοί "μας" να ασχολούνται με βλακοειδέστατες ρήσεις και να προβάλλουν ακόμα πιο άσχετα επιχειρήματα, απλά για να "συσπειρώσουν" τους κομματικούς τους μηχανισμούς ή και για να κερδίσουν τις εντυπώσεις. Για ευρωπαϊκή πολιτική ούτε λόγος. Μάλλον για πολιτική στην ουσία των πράξεων ούτε λόγος.
Αναλυτικότερα: Το κυβερνών (λέμε τώρα) κόμμα αναλώνεται στο να διαφημίζει στο τι έχει πράξει αγκομαχώντας, ενώ προσεβλήθη τόσο πολύ από τη ρήση του Παπανδρέου για "σοσιαλισμό ή βαρβαρότητα", ώστε ετέθει ως μέγα θέμα "μπούμεραγκ" για την πολιτική τους στάση. Λες και γνωρίζει ο λειτουργικά αναλφάβητος Έλληνας τι σημαίνει το ένα (σοσιαλισμός) ή το άλλο (βαρβαρότητα).
Αντιθέτως το ΠΑΣΟΚ δια του αρχηγού του, με το συγκεκριμένο "σλόγκαν" προσπαθεί να αποδείξει πως είναι η ιδανική λύση (εφόσον κερδίσει) για το μέλλον της χώρας: άραγε ο Γιώργος ονειρεύεται σοσιαλισμό τύπου Σουηδίας; Στην Ελλάδα; ή μήπως σοσιαλισμό τύπου Τσάβες; Δεν μας εξήγησε ποτέ. Ούτε και πώς, με όλα αυτά που ονειρεύεται, δε θα ανεβάσει και άλλο τον πήχυ του δημόσιου χρέους, όπως έκαναν και οι άχρηστοι στο σύνολό τους προκάτοχοί του.
Τα υπόλοιπα μικρά κόμματα δε, λιμνάζουν στις ελπίδες τους για "χαλαρή ψήφο", όχι άδικα ίσως, βλέποντας την ιδανική ευκαιρία να αναδείξουν εκπρόσωπο και να δουν τα ταμεία τους να γεμίζουν με τις κρατικές επιχορηγήσεις λόγω εκλογής ευρωβουλευτή. Αυτή είναι η αλήθεια. Άλλωστε, το πάλαι ποτέ ΔΗΚΚΙ, έτσι συντήρησε το πολιτικό του πτώμα για αρκετά χρόνια, έξω από το κυρίως πολιτικό σκηνικό. Ομοίως, λοιπόν, τα μικρά κόμματα για ευρωπαϊκή κουβέντα, ελάχιστα. Ο ένας ασχολούμενος με τα όνειρα των μεταναστών και του περιβάλλοντος για συμπλήρωμα μια ολίγη από πατάτες (ΣΥΡΙΖΑ), ο άλλος με άστοχες εθνικές διεκδικήσεις και φανφάρες (ΛΑΟΣ), οι γραφικοί "κομμουνιστές" κολλημένοι με την μη - κουβέντα για την Ε.Ε (κάντε μας τη χάρη άν δε θέλετε, ας μη κατεβείτε στις εκλογές ή ας παραχωρήσετε την επιδότηση του κόμματός σας), ενώ ο Τρεμόπουλος (οικολόγοι) με τη δίχρονη βέσπα και τον μπλέ καπνό της στην Τσιμισκή, προβάλλοντας την περιβαλλοντική (αριστερή και αυτή) ευαισθησία προσμένει με χαρά τη χαλαρότατη των ψήφων των πολιτών. Τέλος, έχουμε τους υπόλοιπους αριβίστες της - από σπόντα - εκλογής που προσμένουν την ακόμα χαλαρότερη (σχεδόν ασύδοτη) των ψήφων μπας και εμφανιστούν κάπως στο ταμπλό των πρώτων 5 κομμάτων.
Η αλήθεια είναι πως για ευρωπαϊκή πολιτική, ελάχιστα θα ειπωθούν και μάλλον ασήμαντα μπροστά στα συμφέροντα των εμπλεκομένων, σε ένα σύστημα μάλιστα που δεν αφήνει τον πολίτη ούτε καν να επιλέξει τους υποψηφίους του, έστω και ενδοκομματικά.
Η κατάρτιση των ευρωψηφοδελτίων γίνεται στο παρασκήνιο βάσει πολιτικής "αποκατάστασης", προσώπων αμφιβόλου αξίας και ποιότητας, επικοινωνιακών παιχνιδιών του στύλ "τιμητικής θέσης" που θα είχε νόημα εκλογής μόνο αν το κόμμα που συμμετέχει ο υποψήφιος της, θα έπαιρνε το 150% των ψήφων!
Κατά τα άλλα, οι εν δυνάμει σίγουροι εκλεγμένοι, αφήνουν υποσχέσεις πως θα "υπηρετήσουν" τη χώρα από την Ευρωπαϊκή θέση χωρίς να ακούσουν τις "σειρήνες" του Ελληνικού κοινοβουλίου και θα μείνουν εκεί (ω, τι δυσμενής μετάθεση) ή αφήνουν με λύπη τη θέση τους στη βουλή... Σε άλλους μάλιστα χρειάστηκε και μεγάλη προσπάθεια για να πεισθούν πως θα πρέπει να ηγηθούν του ψηφοδελτίου.
Αφού λοιπόν μας αξίζει(;) καλά κάνουν και μας κοροϊδεύουν: ας μην έχουν όμως την αυταπάτη πως θα πάμε να ψηφίσουμε ντε και καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου