Τους τα είπαμε.

Χρόνια Πολλά και ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος. Ένα σχόλιο ενός φίλου στο Facebook προέτρεψε τον γράφοντα να ασχοληθεί με το ολοένα και αυξανόμενο κίνημα της άρνησης πληρωμής διοδίων στις εθνικές οδούς.

Παρά το γεγονός ό,τι πολλοί ακόμα φοβούνται και πληρώνουν, μια μεγάλη μερίδα οδηγών, αγανακτισμένη από τις δοσιλογικές συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών οδών, απλά σηκώνει τις μπάρες και προχωρά ακάθεκτος.

Αυτό που επίσης πολύ σωστά επεσήμανε ο φίλος είναι πως στα μεγάλα κανάλια τουλάχιστον, τηρείται σιγή ιχθύος για το όλο και κίνημα που γίνεται κύμα. Άλλωστε είναι γνωστό πως οι ιδιοκτήτες των μεγάλων καναλιών είναι ταυτοχρόνως και μεγαλοεργολάβοι/διαπλεκόμενοι.

Η όλη φάβα της υπόθεσης είναι βέβαια πως το κίνημα αυτό της δικαιολογημένης αγανάκτησης των πολιτών καπελώνεται από τις γνωστές κουφαλίτσες της πολιτικής (βλ. Κ.Κ.Ε, αναρχοαριστεροί και ΠΑ.Μ.Ε). Όλοι αυτοί ερίζουν για να μετουσιώσουν την οργή του οικογενειάρχη σε στήριξη των βλακωδών ιδεών τους.

Όπως και να είναι, η όλη υπόθεση των διοδίων βρωμάει ως το κόκαλο και καλά θα κάνουν οι πολίτες που σέβονται τον εαυτό τους να προβούν στην ανάλογη άρνηση. Μέχρι τουλάχιστον η κατάσταση στις εθνικές οδούς να επανέλθει στη νομιμότητα. 

Για την ώρα, όλοι όσοι δε βαρέθηκαν να βγουν από το αυτοκίνητο, τους τα είπαν...

Τις μάζεψε!

Ακόμα και ο πιο ανυποψίαστος πολίτης (πόσο μάλλον πολιτικός) θα το σκεφτόταν διπλά να εμφανιστεί εμπρός στο πλήθος της συγκέντρωσης της απεργίας.

Μάλλον ο Κ. Χατζηδάκης είχε υπερβολική σιγουριά ή υπερβολική βλακεία για να το κάνει αυτό. Παλαιότερα (χωρίς τα αίματα) συνέβη κάτι ανάλογο στον Α. Κακλαμάνη, ο οποίος κλείστηκε στην τουαλέτα μιας στοάς.

Εδώ και μήνες έχει φανεί η αποστροφή των πολιτών προς τους πολιτικούς στο σύνολό τους. Οπότε μάλλον κανείς δεν σκέφτηκε να δείρει τον πρώην (αποτυχημένο) υπουργό και δελφίνο πρώτο τη τάξει στη Ν.Δ, γιατί την περίοδο της υπουργίας του έδωσε τα κονδύλια που προορίζονταν για την αγορά σε εντελώς άχρηστους τομείς της οικονομίας (βλ. συμβολαιογράφους, τράπεζες και τέτοια ωραία), αλλά στο πρόσωπό του είδε την πολιτική την ίδια.

Οι πολιτικοί έχουν λάβει εδώ και καιρό προειδοποιήσεις, αλλά φαίνεται πως ακόμα και μετά τέτοιο φτύσιμο στις αυτοδιοικητικές εκλογές, νομίζουν πως βρέχει. Το κακό γι' αυτούς είναι πως σε λίγο θα αρχίσει να βρέχει φάπες για τους ίδιους και τους οσφυοκάμπτες τους, αν εξακολουθήσουν να σφυρίζουν ανέμελοι στους διαδρόμους της Βουλής. Έτσι κι αλλιώς μόνο στους διαδρόμους του κωλοχανείου τους θα μπορούν να κυκλοφορούν ανέμελοι πλέον.

Γιατί στο δρόμο δυσκολεύουν συνέχεια τα πράγματα. Ακόμα και ο φιλησυχέστερος των πολιτών τουλάχιστον θα μπει στον πειρασμό να εκστομίσει ένα μπινελίκι στη θέα και του πιο ασήμαντου πολιτικού. Σειρά τώρα έχουν οι εργατοπατέρες και πάει λέγοντας...

Μικροπρεπές τάπωμα.

Ο Γ.Α.Π έχει έναν περίεργο τρόπο μερικές φορές να επισημαίνει αυτό  που θέλει με εύστοχα και πραγματικά  παραδείγματα. Αυτό έπραξε σήμερα απέναντι στην πριγκίπισσα της ουτοπίας σε συζήτηση στη Βουλή.

Ενώ λοιπόν οι χαμέρποντες λαϊκιστές του Κ.Κ.Ε φωνασκούσαν για το καινούριο νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις, απειλούσαν με εκσφενδονισμό των μαριονετών του Π.Α.Μ.Ε προς πάσαν κατεύθυνσιν και τα γνωστά γραφικά, ο πρωθυπουργός τους έφερε μπροστά στο αυτονόητο:

τη διασφάλιση των υπαρχουσών θέσεων εργασίας έναντι του οριστικού χαμού τους λόγω της κρίσης.

Σα να μην έφτανε αυτό όμως, εξαπέλυσε (γλυκά και απαλά όπως συνήθως πράττει) και την παντόφλα: επεσήμανε στους σταλινικούς στην ιδεολογία και δεξιούς στην τσέπη Κ.Κ.Εδες μπρούκληδες πως οι ίδιοι στις επιχειρήσεις τους (τυποεκδοτική και 902) προέβησαν σε μειώσεις μισθών και απολύσεις, ενώ κηρύττουν μετά αληθοφανούς παρρησίας τον αποτροπιασμό τους σε τέτοιες πρακτικές.

Η ταπωμένη Αλέκα σε προφανή σύγχυση απάντησε στον Γιώργο πως όλα αυτά είναι μικροπρέπειες και δεν απαντά. Μάλλον δεν το περίμενε, καθώς μάλλον θα πίστευε πως μια τέτοια αναφορά στις επιχειρηματικές δραστηριότητες του κόμματος θα ήταν χτύπημα κάτω απ' τη ζώνη. Κρίμα βρε. 

Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;

Μέχρι τον πρόεδρο της Δημοκρατίας έφτασε το φλέγον θέμα: η κρίση στα εργασιακά και γενικότερα στα Μ.Μ.Ε.

Οι δημοσιογράφοι απήργησαν για να διεκδικήσουν τις ρεαλιστικές συμβάσεις τους (κατώτερος μισθός 1900 €), εφημερίδες και μέσα ενημέρωσης κλείνουν. 

Έτσι οι κολλητοί τους (ακόμα και ο πρόεδρος) πολιτικοί, έσκυψαν βαθιά να συζητήσουν το ζήτημα.

Μερικά από αυτά  που δεν μας είπαν τόσο καιρό, τόσο οι μεν εξαρτώμενοι πολιτικοί, όσο και οι εξαρτηθέντες δημοσιογράφοι μαζί τη θλιβερή τους συντεχνία είναι τα εξής:

Χωράνε άραγε στην Μπανανία οι τριπλάσιες και βάλε εφημερίδες από τις αντίστοιχες στη Γαλλία; Ή μήπως η Ελλάδα, όπως υποστηρίζουν "προστατεύει" όπως καμία άλλη χώρα το "αγαθό της ενημέρωσης" συντηρώντας στρατούς ατάλαντων;

Γιατί το ταμείο των δημοσιογράφων πέρασε εξ απαλών ονύχων από την ασφαλιστική μεταρρύθμιση;

Οι δημοσιογράφοι είναι μια ειδική κάστα εργαζομένων που απολαμβάνουν την εύνοια όλων, έναντι των υπόλοιπων εργαζομένων που απολύονται ή υφίστανται μειώσεις αποδοχών;

Τελικά πόσα λεφτά χρωστούν στο δημόσιο και τα ταμεία τα Μ.Μ.Ε;

Είναι τουλάχιστον προκλητικό να βομβαρδίζεται η χώρα με οδυρμούς από τους πρίγκιπες των εργαζομένων (ακόμα και τους "μικρούς" δημοσιογράφους) τη στιγμή που η αγορά τους είναι εδώ και χρόνια τουλάχιστον φυτοζωούσα, υπερπλήρης και γεμάτη σκοτεινές σχέσεις με πολιτικούς και οικονομικά συμφέροντα. Ακόμα και εν μέσω μνημονίου βλέπουμε νέες εφημερίδες και σταθμούς να φυτρώνουν, τη στιγμή που μια τέτοια επένδυση και από τον πιο τρελό επιχειρηματία θα φάνταζε ισοδύναμη με χρεωκοπία με μαθηματική ακρίβεια. 

Ο λαός έβγαλε τυχαία το σύνθημα "αλήτες- ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι" άραγε; Ή θα πρέπει να προσθέσει μαζί και το "καναλάρχες";