Όσο η πολιτική και οι πολιτικοί μας θα ενεργούν έτσι, δηλαδή με αντίδραση και όχι με πρόβλεψη, ο τόπος μας δεν έχει καμία ελπίδα. Η διορατικότητα είναι άλλωστε κάτι που σπανίζει γενικότερα σαν ανθρώπινο προσόν.
Είναι βέβαια λογικό να αναρωτηθεί κανείς πόση διορατικότητα πια χρειάζεται κάποιος για να καταλάβει πως έπρεπε να λάβει μέτρα για τη λαθρομετανάστευση και γενικότερα για την οικονομική μετανάστευση στη χώρα μας, πολύ πριν το πρόβλημα φτάσει στο απροχώρητο.
Για την κυβέρνηση, δυστυχώς, το πρόβλημα έφτασε στο σημείο μη επιστροφής και τους προκάλεσε εγρήγορση, όχι επειδή αφουγκράστηκε ξαφνικά την κοινωνία, αλλά βάσει του ποσοστού που πήρε το ΛΑΟΣ το οποίο σηματοδοτεί ελλοχεύοντες εκλογικούς κινδύνους απώλειας της "τούρτας" για ένα θέμα που ταλανίζει την Ελληνική κοινωνία εδώ και πολλά χρόνια.
Πραγματικά, σε τέτοιες περιπτώσεις, ούτε καν διορατικότητα χρειάζεται: μια καλή αντιγραφή του συστήματος άλλων αναπτυγμένων χωρών θα έκανε τη δουλειά, τουλάχιστον καλύτερα από το απόλυτο μπάχαλο που επικρατεί τώρα στη χώρα, δίνοντας τροφή τόσο σε κόμματα όπως του Καρατζαφέρη (στο οποίο πρέπει να αναγνωριστεί πως έχει καθαρές θέσεις) όσο και στους ψευτοπροοδευτικούς του ΣΥΡΙΖΑ κλπ που πιπιλούν ασταμάτητα την καραμέλα κατά του ρατσισμού (με απόσταση ασφαλείας όμως).
Έτσι τελικά, την κυβέρνηση έπιασε ξαφνική ανησυχία να λάβει μέτρα για την λαθρομετανάστευση: κάλλιο αργά, παρά ποτέ, έστω και με "εξωγενείς" αφορμές. Μάλλον όμως τα νέα μέτρα θα είναι και αυτά "ασπιρίνες".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου