Η γκρίνια της συντεχνίας.

Μέσα σε όλα τα "δεινά" της χώρας, ήλθε και να προστεθεί το κλείσιμο του Ελεύθερου Τύπου και του ανάλογου ραδιοφωνικού σταθμού ιδιοκτησίας Αγγελόπουλου.

Το μεγάλο δεινό βέβαια σε αυτή την υπόθεση, δεν είναι ότι κλείνει μιά εφημερίδα από τις...80 που έχει η χώρα και πλήττεται η ελευθεροτυπία, αλλά ότι 400 οικογένειες θα μείνουν στο... δρόμο, εξαιτίας της αναποτελεσματικότητας της Γιάννας Αγγελοπούλου να διαχειριστεί τέτοιου είδους επιχειρήσεις.

Έτσι, όπως γίνεται στη χώρα της φαιδρής πορτοκαλέας είδαμε ανακόλουθες και δυσανάλογες αντιδράσεις από το σύνολο των δημοσιογράφων της χώρας με πρωτοπαλίκαρα τους "μεγάλους" που έσπευσαν να κατηγορήσουν τους επιχειρηματίες ότι είπαν ψέμματα στον κόσμο, αλλά και να σώσουν τους συναδέλφους τους που παίρνουν 3,60 κάνοντας - τι άλλο - απεργία. (Μεγάλο κακό μας έκαναν - λες και χάθηκε το BBC και οι Ν.Υ Times on line).

Αυτό που δεν έχουν καταλάβει οι μεγαλοδημοσιογράφοι κυρίως, είναι πως ο κόσμος σε μερικά θέματα έχει ξυπνήσει: ποσώς τον ενδιαφέρει αν θα έχουμε μία λιγότερη ή μία παραπάνω εφημερίδα, αφού βλέπει όλο τους ίδιους και τους ίδιους δημοσιογράφους να κυριαρχούν στο σκηνικό, συμμετέχοντας μάλιστα σε ύποπτα παιχνίδια. Φυσικά, νοιάζεται στο βαθμό του λογικού για τον -απλό- "στρατιώτη" δημοσιογράφο που του πίνουν το αίμα για ένα μισθουλάκο, αλλά σίγουρα όχι περισσότερο από το... "θνητό" παιδί που χύνει τον ίδιο - ή και παραπάνω- ιδρώτα σε κάποια επιχείρηση για τα ίδια ή λιγότερα χρήματα και χωρίς μάλιστα τη δόξα.

Όταν όμως κλείνει μια εφημερίδα (ή) και ένας σταθμός, πρέπει οι δημοσιογράφοι και οι παρατρεχάμενοί τους να το κάνουν μείζον θέμα, γιατί τα συμφέροντα της συντεχνίας πλήττονται. Τα Μ.Μ.Ε άλλωστε, είναι "δικά τους". Αναδεικνύουν αυτό που θέλουν, όταν το θέλουν.

Άσχετο αν οποιαδήποτε εφημερίδα ή σταθμός είναι στην πραγματικότητα μια επιχείρηση σαν τις άλλες, που ο ιδιοκτήτης τους έχει κάθε δικαίωμα και δυνατότητα να την κλείσει, όπως τα εργοστάσια και τα μαγαζιά που δεν πάνε καλά: αλλά αυτά είναι δυσθεώρητα για την "δημοσιογραφική" οικογένεια. (βλ. Φωσφορικά, Βιαμύλ, Σήμενς κλπ κλπ κλπ).

Ξαφνική ανησυχία...

Όσο η πολιτική και οι πολιτικοί μας θα ενεργούν έτσι, δηλαδή με αντίδραση και όχι με πρόβλεψη, ο τόπος μας δεν έχει καμία ελπίδα. Η διορατικότητα είναι άλλωστε κάτι που σπανίζει γενικότερα σαν ανθρώπινο προσόν.

Είναι βέβαια λογικό να αναρωτηθεί κανείς πόση διορατικότητα πια χρειάζεται κάποιος για να καταλάβει πως έπρεπε να λάβει μέτρα για τη λαθρομετανάστευση και γενικότερα για την οικονομική μετανάστευση στη χώρα μας, πολύ πριν το πρόβλημα φτάσει στο απροχώρητο.

Για την κυβέρνηση, δυστυχώς, το πρόβλημα έφτασε στο σημείο μη επιστροφής και τους προκάλεσε εγρήγορση, όχι επειδή αφουγκράστηκε ξαφνικά την κοινωνία, αλλά βάσει του ποσοστού που πήρε το ΛΑΟΣ το οποίο σηματοδοτεί ελλοχεύοντες εκλογικούς κινδύνους απώλειας της "τούρτας" για ένα θέμα που ταλανίζει την Ελληνική κοινωνία εδώ και πολλά χρόνια.

Πραγματικά, σε τέτοιες περιπτώσεις, ούτε καν διορατικότητα χρειάζεται: μια καλή αντιγραφή του συστήματος άλλων αναπτυγμένων χωρών θα έκανε τη δουλειά, τουλάχιστον καλύτερα από το απόλυτο μπάχαλο που επικρατεί τώρα στη χώρα, δίνοντας τροφή τόσο σε κόμματα όπως του Καρατζαφέρη (στο οποίο πρέπει να αναγνωριστεί πως έχει καθαρές θέσεις) όσο και στους ψευτοπροοδευτικούς του ΣΥΡΙΖΑ κλπ που πιπιλούν ασταμάτητα την καραμέλα κατά του ρατσισμού (με απόσταση ασφαλείας όμως).

Έτσι τελικά, την κυβέρνηση έπιασε ξαφνική ανησυχία να λάβει μέτρα για την λαθρομετανάστευση: κάλλιο αργά, παρά ποτέ, έστω και με "εξωγενείς" αφορμές. Μάλλον όμως τα νέα μέτρα θα είναι και αυτά "ασπιρίνες".

Ψευτοανάλυση.

Ας δούμε λοιπόν τ' αποτελέσματα:

50% περίπου των ψηφοφόρων, δεν πήγαν να ψηφίσουν, ο καθένας για κάποιο λόγο. Ωστόσο, αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Πάντα πίστευα πως για να ψηφίζει κανείς, πρέπει να γράφει εξετάσεις, ή εν πάσει περιπτώσει να ξέρει γιατί ψηφίζει (βλ. μια σύγχρονη εκδοχή της πολιτείας του Πλάτωνα): εν προκειμένω, τι κάνει το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, για ποιόν και τι αποφασίζει, ποιος ο ρόλος του συσχετισμού δυνάμεων που θα προκύψει κλπ κλπ. Επομένως, ανάμεσα σε αυτούς που δεν πήγαν να ψηφίσουν, σίγουρα υπάρχουν πολλοί που και να ψήφιζαν, "τουρίστες" θα ήταν.

Αντιθέτως, οι "ρομαντικοί" που ψηφίσαν, το έκαναν στην πλειοψηφία τους για καθαρά κομματικούς λόγους, σε μια προεκλογική περίοδο που πέρασε σαν αστραπή μπρος από τα μάτια μας, με παλαιοκομματικού τύπου συγκεντρώσεις, με επιχειρήματα που μόνο για Ευρώπη δε μιλούσαν και με έναν αέρα απαξίωσης για την πολιτική και τους πολιτικούς. Ίσως μάλιστα το τελευταίο να είναι και το μόνο κέρδος της εκλογής αυτής. Ωστόσο, η απαξίωση από μόνη της δεν αποτελεί τη λύση για αλλαγή.

Στα αποτελέσματα, όσο αντέχουν αυτά σε κριτική γίναμε μάρτυρες καταρχάς στην πλήρη απαξίωση των εταιριών δημοσκοπήσεων: πραγματικά, ούτε αυτοί μπορούν να είναι πραγματικά επαγγελματίες στη χώρα αυτή. Με πασαλείμματα κύριοι, προβλέψεις δεν γίνονται.

Ξεκινώντας από τον "νικητή" των 800.000 ψήφων λιγότερων, είδαμε τους πασόκους να αρχίζουν να ελπίζουν πως θα "σώσουν" τη χώρα και αυτοί με τη σειρά τους. Ωστόσο δεν είδαμε τον Παπανδρέου να αποβάλλει πραγματικά τα αποστήματα από την παράταξή του.

Ο πρωθυπουργός από την άλλη, "πλήρωσε" την ατολμία του στις μεταρρυθμίσεις, τους ψωμολύσσηδες που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα, τον ερασιτεχνισμό της άσκησης της εξουσίας από αμφιβόλου ποιότητας στελέχη και γενικότερα την κούραση του πολίτη από τις συνεχόμενες αστοχίες της πολιτικής της Ν.Δ. Θέλει κανείς, άραγε να προσπαθήσει να μας ξαναπείσει;

Για το Κ.Κ.Ε τι να πει κανείς: οι γραφικοί διατηρούν τα ποσοστά τους μέσα σε ένα κόσμο που ένα τέτοιο ολοκληρωτικό κόμμα, θα έπρεπε να είναι εκτός νόμου (ξανά).

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι και αν λέγεται, πραγματικά πλήρωσε τη βλακώδη και επικίνδυνη στάση του στην κάλυψη των αναρχοαριστερών που προκαλούν τα επεισόδια αλλά και για άλλες, ψευτοπροοδευτικές πολιτικές στάσεις. Άραγε, κύριοι του Συνασπισμού, τώρα θα το "γυρίσετε" το "παραμύθι";

Ευχάριστη έκπληξη το Καρατζαφέρης: με "καθαρό",τουλάχιστον, πολιτικό λόγο, προτάσεις και επιχειρήματα, "επέπλευσε" των κατηγοριών για φανατισμό (βλέπε ακόμα και Λαζόπουλος), και εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τη δυσαρέσκεια των πολιτών για την απουσία ολοκληρωμένων προτάσεων σε θέματα που "καίνε". 'Αν ο Καρατζαφέρης ήταν και λιγότερο "παλαιοκομματικός" στη νοοτροπία, θα ήταν καλύτερα. Το σίγουρο είναι, πως αυτός στην πραγματικότητα δέχθηκε πόλεμο απο όλους για να κρατηθεί χαμηλά και όχι οι υπόλοιποι που γκρινιάζουν δια κλαιόμενων ανακοινώσεων.

Τελευταίοι στην ευρωβουλή μπήκαν οι επικίνδυνοι και κενοί "οικολόγοι", δια του Τρεμόπουλου ως εκπρόσώπου. Ένα κόμμα, που ανεμομάζεψε ψήφους κυρίως από ανθρώπους που δεν έχουν την παραμικρή ιδέα το τί μπορεί να πρεσβεύει αυτό το κόμμα και φεύ, ο νεοεκλεγείς ευρωβουλευτής του. Η οικολογία στην πλήρη εκμετάλλευση.

Καλή η προσπάθεια του "γίγα" Παπαθεμελή και της "Δράσης"του Μάνου, χωρίς όμως ερείσματα στην κοινωνία. Ίσως μάλιστα να τους ψήφισαν τελικά μόνο οι σκεπτόμενοι πολίτες. Είναι όμως απελπιστικά λίγοι.

Η γενιά των "αποτυχημένων"...γονέων!

Πραγματικά, μερικές φορές, δεν μπορείς να τα πείς καλύτερα από μερικά emails που σου έρχονται στον υπολογιστή σου...ανώνυμα, αλλά τόσο καταπληκτικά. Αναδημοσιεύω λοιπόν:

Στα εκατοντάδες ποστς για την γενιά των

700ευρώ γίνονται αναφορές σε δεκάδες αιτίες που φταινε για την σημερινή τους

κατάσταση.

"Φταίνε οι κυβερνήσεις", "φταίνε οι νεοφιλελεύθερες πρακτικές", "η παγκοσμιοποίηση", "η ακρίβεια" .... τα παντα φταίνε εκτός από τους νέους με τους μισθούς των 700 ευρώ.

Και θα συμφωνήσω

στο τελευταίο.

Δεν φταίει μία νέα γενιά που μόλις

ενηλικιώθηκε.

Αυτή η γενιά εκπαιδεύτηκε από κάποιους

ανθρώπους και κυρίως από τους γονείς τους.

• Εκπαιδεύτηκε να ξοδεύει χωρίς να συγκρίνει
  
  τιμές... γιατί έτσι κάνανε και οι γονείς της.
  
• Εκπαιδεύτηκε να μένει με τους γονείς της ... γιατί
  
  έτσι επιθυμούν οι γονείς της.
  
• Εκπαιδεύτηκε να πετάει το τσιγάρο από το ανοιχτο
  
  παράθυρο στο αμάξι... γιατί έτσι κάνανε και οι γονείς της.
  
  
  
• Εκπαιδεύτηκε να αναζητάει για μια θέση στο Δημόσιο...
  
  γιατί έτσι τους γαλουχήσαν οι γονείς της.
  
• Εκπαιδεύτηκε να παίρνει δάνεια για να αγοράσουν
  
  αυτοκίνητο (και όχι για να ανοίξουν επιχείρηση) ... γιατί έτσι κάνουν και
  
  οι γονείς της.
  
• Εκπαιδεύτηκε να μην αλλάζει εύκολα δουλειές και να
  
  βολεύεται σε μια θεσούλα των 700 ευρώ ... γιατί έτσι την συμβουλεύουν οι γονείς
  
  της.
  
• Εκπαιδεύτηκε να ψηφίζει τρία κόμματα ... γιατί τα ίδια
  
  ψηφίζουν και οι γονείς της.
  
• Εκπαιδεύτηκε να μην δέχεται την αξιολόγηση και τον
  
  ανταγωνισμό ... γιατί το ίδιο δεν δεχονται και οι γονείς της.
  
• Εκπαιδεύτηκε να δέχεται την επετηρίδα σε κάθε της
  
  μορφή... γιατί έτσι την δεχτήκαν και οι γονείς της.
  
• Εκπαιδεύτηκε να εκπαιδεύεται σε βρώμικα δημόσια
  
  σχολεία και πανεπιστήμια με γεμάτους από συνθήματα και αφίσες τοίχους ... γιατί
  
  έτσι της τα παραδώσανε και οι γονείς της.
  
• Εκπαιδεύτηκε να κάνει κοπάνες από την δουλειά ...
  
  γιατί έτσι κάνανε και οι γονείς της.
  
• Εκπαιδεύτηκε να διαδηλώνει με συνθήματα και
  
  ντουντούκες ...γιατί έτσι κάνανε οι γονείς της.
  
• Εκπαιδεύτηκε να συζητάει μόνο για τα δικαιωματά της
  
  και όχι τις υποχρεώσεις της... γιατί έτσι κάνανε οι γονείς της.
  
  
  
• Εκπαιδεύτηκε να γκρινιάζει και όχι να προτείνει
  
  ... γιατί έτσι γκρινιάζαν και δεν προτείναν οι γονείς της.
  

....

Και τώρα οι γονείς της γενιάς αυτής,

που βγάζουν τα πολλαπλάσια από τα παιδιά τους βγαίνουν υποκριτικά στα media και

μιλάνε για την απελπισμένη γενιά των G700.

• Είναι οι ίδιοι οι γονείς, που δεν δέχονται έναν
  
  άνθρωπο 40 ετών να διοικεί μια επιχείρηση ή να κυβερνά γιατί δεν έχει την πείρα
  
  τους και την ωριμότητά τους.
  
• Είναι οι ίδιοι που αρνούνται να πάρουν σύνταξη από τις
  
  κυβερνήσεις και τις διοικήσεις των επιχειρησεών τους αν δεν τους βγάλουν
  
  ξαπλωτους από εκεί μέσα.
  
• Είναι οι ίδιοι οι γονείς τους που δεν παίρνουν στην
  
  δουλειά που προϊστανται μία άτεκνη παντρεμένη κοπέλα 25-35 ετών με τον φόβο ότι
  
  θα μείνει έγκυος και θα λείψει από την εταιρεία.
  
• Είναι οι ίδιοι γονείς που επιμένουν στα φακελάκια για
  
  να κάνουν την δουλειά τους ή να εγχειριστούν γρηγορότερα.
  
• Είναι οι ίδιοι γονείς που παρακαλάνε λυτούς και
  
  δεμένους και ξεροσταλιάζουν ημερες ολόκληρες έξω από πολιτικά γραφεία για ένα
  
  βύσμα στο στρατό, στον ΑΣΕΠ ή και σε μια ιδιωτική εταιρεία.
  
• Είναι οι ίδιοι οι γονείς που δεν αποποιούνται των
  
  προνομίων τους ενάντια στο κοινωνικό σύνολο.
  
• Είναι οι ίδιοι οι γονείς που χτίζουν αυθαιρετα μες τα
  
  δάση.
  
• Είναι οι ίδιοι οι γονείς που δεν αποσύρουν το
  
  μολυσμένο ηλιέλαιο από τις δικές τους επιχειρήσεις εστίασης και αρνούνται να
  
  συμμορφωθουν με τις κρατικές οδηγίες.
  
• Είναι οι ίδιοι που εκλέγουν βουλευτές και τα
  
  παιδιά των παλαιών βουλευτών που ψηφίζαν επί τετραετίες.
  
• Είναι οι ίδιοι γονείς που φοροδιαφεύγουν συστηματικά
  
  αναγκάζοντας το κράτος να δανείζεται.
  

Αν αυτή η γενιά δεν καταλάβει αρχικά ποιος πραγματικά φταίει για την σημερινή τους κατάσταση, και παράλληλα δεν αλλάξει τις συνήθειες που της κληρονομήσαν οι γονείς της, έχω ισχυρή την αίσθηση ότι και οι νέοι αυτής της γενιάς δεν θα εκπαιδεύσουν καλύτερα τις επόμενες γενιές, και η μόνιμη γκρίνια και μοιρολατρία θα συνεχίσει να διαιωνίζεται ως γνήσιο χαρακτηριστικό της φυλής μας.

Και τότε δεν θα φταίνε οι γονείς

τους..."