(Ανα)θεματίζοντας (για) τα μπλόκα.

Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας (όπως έχω ξαναγράψει), έμεινε να (ξανα)δούμε και αυτό.

Οι "διαμαρτυρόμενοι" αγρότες, αφού τελείωσαν οι γιορτές, αντί να πηγαίνουν στο καφενείο του χωριού, είπαν να κλείσουν τους δρόμους για αλλαγή. Έτσι κι αλλιώς, τώρα (για όσους ξέρουν) δουλειές στα χωράφια δεν γίνονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία.

Απο την άλλη πλευρά, σπεύδουν οι πολιτικοί αρχηγοί, με μπροστάρηδες τους γελοίους του ΣΥΡΙΖΑ και του Κ.Κ.Ε, να "στηρίξουν" τους "δίκαιους" αγώνες των αγροτών, πηγαίνοντας μάλιστα στα οδοφράγματα. Φυσικά, οι ίδιοι είτε μετακινούνται με αεροπλάνο, είτε δεν έχουν κανένα πρόβλημα διέλευσης όταν αποφασίσουν να πάν κάπου. Γι' αυτό και δεν καταδικάζουν ανοικτά τις πρακτικές αυτές και την ταλαιπωρία πο υφίσταται ο κόσμος: όχι και άν τις καταδίκαζαν θα τους έπαιρνε και κανείς σκεπτόμενος σοβαρά. Κινητοποιήσεις να'ναι και ό,τι νά' ναι είναι το μυστικό για τους Αριστερούς της χώρας μας...

Αποτέλεσμα: την "πληρώνει" , όπως πάντα ο απλός πολίτης, ο οποίος κατα τη γνώμη των αγροτοσυνδικαλιστών (που έχουν καμιά 10αριά αλβανούς στα χωράφια τους), "καταλαβαίνει" το άγχος και τα αιτήματα των αγροτών...κάνοντας ευχάριστα το δρομολόγιο Αθήνα - Θεσσαλονίκη σε χρόνους του 1960.

Όπως και με το πανεπιστημιακό άσυλο, έτσι και οι ακρότητες αυτές, μόνο γελοίους μας καθιστούν ως χώρα, κράτος και έθνος. Αυτό όμως μας αξίζει.

Μπαράκ Ομπάμα: Η ορκωμοσία.

Το να βλέπει κανείς τον πρώτο αφροαμερικανό πρόεδρο να ορκίζεται μπροστά σε ένα πρωτοφανές πλήθος 2 τουλάχιστον εκατομμυρίων ανθρώπων, σίγουρα δεν είναι καθημερινό φαινόμενο.

Ο πρόεδρος Ομπάμα αντιπροσωπεύει τις ελπίδες πολλών ανθρώπων απο πολλές πλευρές. Ο γράφων και το ιστολόγιό του, τόσο αυτό, όσο και το αγγλόγλωσσο (http://panagiotioeng.blogspot.com) τον στήριξαν απο την αρχή, όχι έχοντας αναγκασικά την ψευδαίσθηση πως θα βοηθήσει αποφασιστικά τα ελληνικά θέματα ενδιαφέροντος, αλλά "μαγεύτηκε" απο την αύρα αυτού του ανθρώπου που είχε να φανεί στη διεθνή πολιτική σκηνή πολλά χρόνια. Μια "μαγεία" που ίσως δεν χαρακτήριζε και τον πολυσυζητημένο -μακαρίτη- Κένεντι.

Απομένει μόνο να δούμε, κατά πόσο οι ελπίδες του κόσμου θα βρούν την έκφραση - πραγματοποίηση και σε ποιό ποσοστό στο πρόσωπο και τις πράξεις του ανθρώπου αυτού. Όλα πάντως τα δεδομένα και οι ενδείξεις συνηγορούν πως η προεδρία του θα αφήσει ιστορία, όπως έγινε και με την εκλογή του.

Παππούδες και γιαγιάδες: στο απυρόβλητο;

Καλή χρονιά. Παρά το γεγονός οτι η επικαιρότητα σφύζει ειδήσεων, εγώ θα ασχοληθώ με άλλο θέμα. Το δούλευα για αρκετό καιρό αυτό το θεματάκι στο μυαλό μου, έκανα δε αρκετές συζητήσεις με φίλους, οι οποίες καταλήξαν στο ίδιο συμπέρασμα: απο αυτούς μάθαμε να είμαστε γαϊδούρια στις καθημερινές μας εκδηλώσεις!

Φυσικά δε μιλάω για τους ίδιους μας τους παππούδες ως συγγενείς, αλλά για την παλαιότερη γενιά η οποία μας παρέδωσε μαθήματα συμπεριφοράς, κοινωνικής, πολιτικής, οικονομικής, θρησκευτικής και δε συμμαζεύεται...

Δε φαντάζεστε πόσες φορές την έχω "πατήσει" σε ουρές, σε συζητήσεις, σε κοινωνικές εκδηλώσεις όπου παραχώρησα γήν και ύδωρ σε κάποιο παππού ή γιαγιά άνω των 70 και βρήκα το μπελά μου: είτε με έβρισαν (αγρότης με αποκάλεσε "πουσ...παιδο" (άν και έφταιγε σε παράβαση του Κ.Ο.Κ) έχω "φάει" σπρωξίδι που θα ζήλευε και ο Λεμπρόν Τζέιμς για την ουρά στο λεωφορείο απο γιαγιά, ενώ η καχυποψία που τους διακρίνει με έχει κάνει άπειρες φορές να δίνω εξηγήσεις εις μάτην οτι το χαρτάκι που κατέχω (σε τράπεζα π.χ) κρατάει απο μόνο του τη σειρά, άσχετα άν εγώ είμαι έξω για τσιγάρο. Θα έχετε προσέξει δε, πως και μούσκεμα να είστε, είναι αδύνατο να "εκτοπίσεις" έξω απο υπόστεγο γιαγιά με ομπρέλα...

Είναι οι ίδιοι, που ξυπνώντας στις 5 και δεν έχουν τι να κάνουν δημιουργούν συμφόρηση στις υπηρεσίες (τράπεζες κλπ), ακόμα και στο κουρείο της γειτονιάς... οι ίδιοι που κάνουν σε πολλές περιπτώσεις τη ζωή μας δύσκολη (όλοι έχουν απο μια ανάλογη ιστορία): τους "αγαπάμε", αλλά είναι βέβαιο πλέον πως για τη σημερινή πολύπλευρη γαϊδουριά του έλληνα, αυτοί είναι οι "δάσκαλοι"!