Δεν την ήθελα τη ρημάδα τη συνδικαλιστική άδεια. Αλήθεια. Έστω και αν μας τη δίνουν κάθε δύο χρόνια. Αυτήν που πήραμε όλοι οι εκπαιδευτικοί για να ψηφίσουμε τους εκπροσώπους μας στα υπηρεσιακά μας συμβούλια.
Γιατί αντικρίζουμε ειρωνικά βλέμματα (στην καλύτερη περίπτωση) και ακούμε τα εξ αμάξης από τους γονείς που δεν έχουν τι να κάνουν τα παιδιά τους εκείνη την ημέρα: όσοι από μας διαθέτουν ακόμα κοινή λογική, κατεβάζουν τα μάτια και προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Ότι κλείνουμε το σχολείο για να ασχοληθούμε με τα συνδικαλιστικά μας. (Εκλέγοντας μάλιστα τους ίδιους και τους ίδιους). «Εδώ που τα λέμε, έχουν δίκιο» μουρμουράμε – αρκετοί - μεταξύ μας. Γιατί τα ίδια συναντάμε και εμείς όταν πηγαίνουμε στην εφορία και μας κάνουν τα ανάλογα.
Αλλά αυτή η άδεια είναι και ο λόγος ύπαρξης των ίδιων των δασκαλοπατέρων και των περί αυτών: όποτε γίνεται προσπάθεια σε τοπικό επίπεδο να γίνουν εκλογικές διαδικασίες εκτός ωραρίου εργασίας, οι παρόντες δε γεμίζουν ούτε ταξί.
Γι’ αυτό δεν την ήθελα. Δώσαμε δικαίωμα – και πάλι – στους τριγύρω να μας χαρακτηρίσουν τεμπέληδες (που καθόμαστε το καλοκαίρι) και αργόμισθους (αφού έτσι κι αλλιώς οι κατηγορούντες, ειδικά οι ανήκοντες στον ιδιωτικό τομέα είναι υποδείγματα αφοσίωσης και εργατικότητος). Είναι γνωστό εξάλλου πως έχει καλλιεργηθεί το κλίμα πως είμαστε πολλοί και φταίμε για τη μεγάλη κατρακύλα. Έστω και αν οι περισσότεροι από τους επικριτές και εξάγοντες την χολήν , σε μισή ώρα θα έφευγαν τρέχοντας από την αίθουσα διδασκαλίας, μην αντέχοντας τα ντεσιμπέλ των παιδικών κραυγών. Ήταν όμως μια θαυμάσια ευκαιρία για να μας ρίξουν ακόμα ένα καρφί στο φέρετρο της ανυποληψίας μέσα στο οποίο βρισκόμαστε ως κλάδος. Όχι βέβαια χωρίς τη δική μας συμμετοχή.
Την άλλη φορά λοιπόν θα κάτσω στο σχολείο. Και ας με «φάνε» οι συνάδελφοι και οι λοιποί «συναγωνιστές». Αν και δε φταίω για τις στρεβλώσεις του κράτους και της νομοθεσίας που μου δίνει αυτήν την καταραμένη άδεια, μαθητές μου, συγγνώμη.
2 σχόλια:
Κύριε Παναγιωτόπουλε
Από πού να σας πιάςει κανείς! "Λουλούδι" είστε, φαρισσαϊκής παρρησίας, υποκριτικής ειλικρίνειας και παλληκαρίσιας μυξοκλάψας, κύριε Παναγιωτόπουλε! Να δάσκαλος, να μάλαμα που λένε, γνήσιο προϊόν της παςοκοκουλτούρας(ο Θεός να την κάνει) της "μεταπολίτευσης", άξιος να του εμπιστευθεί ο γονιός την εκπαιδευτική διάπλαση του παιδιού του! Ώστε έτσι έ; "Δεν φταίω ρε παιδιά, συνδικαλιστική άδεια μου δίνουν, να μην την πάρω;". Όπως είπαν πολλοί, "αύξηση μου δίνανε, να μην την πάρω;". Βάζω στοίχημα ότι το είπατε κι εσείς αυτό, αλλά...κατακεραυνώσατε τον Θόδωρος Πάγκαλο, για το "μαζί τα φάγαμε"! Και...ακούτε και τα εξ´ αμάξης, έ; Λοιπόν, αυτό που έχω να σας πω επιγραμματικά, κύριε Παναγιωτόπουλε, είναι: "Σκάσε και κολύμπα", όχι φυςικά στη θάλασσα(του ανταγωνιςμού του ιδιωτικού τομέα) αλλά στην πισίνα των συνδικαλιστικών "δίκαιων και αναφαίρετων" (!!!!!!) προνομίων, που σας έχουν εξασφαλίσει οι (άξιοι των ψήφων σας) "δασκαλοπατέρες"! Εάν(λέω, ΕΑΝ) βρίσκετε κάτι μεμπτό στις προκλητικές συνδικαλιστικές κοπάνες μετ´ αποδοχών, να κάνετε κανονικά τα μαθήματα στους μαθητές σας και πάτε να ψηφίσετε σε μη εργάσιμη ώρα! Αλλά βέβαια, ποιός να τολμήσει, ακόμη και απλώς να προτείνει κάτι τέτοιο, θα πέσουν όλοι να τον φάνε ζωντανό, οπότε...φρονίμως ποιούντες, αρκούμαστε σε ανέξοδες διαμαρτυρίες, ακόμη και καταγγελίες...
Για τις άλλες αρετές σας(των δασκάλων) που αναφέρετε εν παρόδω(π.χ. νευρική αντοχή στην τάξη για περισσότερο από μισή ώρα), θα σας συνιστούσα να μην έχετε τόσο μεγάλη ιδέα γιά τον εαυτό σας(πληθυντικός και πάλι). Πολλοί άλλοι θα μπορούσαν να κάνουν το ίδιο, ίσως και καλύτερα από σας. Όσο για την εργατικότητα και την παραγωγικότητα των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα(οι οποίοι ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ καθημερινά), διερωτώμαι σε ποιούς αφορά το καρφάκι, στο κείμενό σας. Αν έχετε κάποιο παράδειγμα από ιδιωτική επιχείρηση, στην οποία γίνονται κοπάνες, αναρωτιέμαι αν αυτή η επιχείρηση εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα,
Αυτά κύριε Παναγιωτόπουλε. Για πιθανά μελλοντικά άρθρα σας, να θυμάστε ότι η όποια συγγνώμη λαμβάνεται υπ´οψιν μόνον όταν είναι έμπρακτη! Διαφορετικά, αντιμετωπίζεται σαν απόπειρα κοροϊδίας και δημιουργίας εντυπώσεων...
http://panagiotio.blogspot.gr/2014/12/blog-post.html
Δημοσίευση σχολίου