Τα αγαπημένα παιδιά του πρωθυπουργού και του "κινήματος" σήκωσαν μπαϊράκι. Άλλωστε, όσο η σημερινή κυβέρνηση ήταν στην αντιπολίτευση, οι δηλώσεις περί του "δημοσίου χαρακτήρα της Δ.Ε.Η" και του "φθηνού ρεύματος για το λαό", έδιναν και έπαιρναν, βρίθοντας δε συνδικαλιστικής αγανακτήσεως εναντίον των σχεδίων ιδιωτικοποίησης της εταιρίας.
Τώρα όμως, το παιδί στρέφεται εναντίον του κηδεμόνα που θώπευε για τόσο καιρό, αλιεύοντας ψήφους και κατά παραγγελίαν αγανάκτηση: για να θέσει και πάλι τα ίδια διλήμματα. Δυστυχώς όμως τους πρόλαβε το γενικό ξεβράκωμα του συνδικαλιστικού τους οργάνου: ταξιδάκια, υπεργολαβίες, ρεμούλες, επιχορηγήσεις κλπ κλπ, με αυτονόητο αποτέλεσμα: ακόμα και ο πλέον ανυποψίαστος πολίτης που θα πίστευε τους ηλεκτροεργατοπατέρες πως μάχονται για το δημόσιο συμφέρον, τώρα τους φτύνει στα μούτρα, τοποθετώντας τους στην ίδια (αν όχι χειρότερη) κλίμακα εκτίμησης με αυτή των πολιτικών.
Το μόνο που έμεινε στους Φωτοπουλαίους της Δ.Ε.Η πλέον είναι η διεκδίκηση του "κεφαλαίου" (τους!) που έχει επενδύσει το σωματείο στην εταιρία...εκτιμηθέν κάπου στα 12 δις € μόνο. Και πατώντας σε αυτές τις "χρωστούμενες" εισφορές του δημοσίου στο αμαρτωλό συνδικάτο τους, τώρα επισείουν την κλασσική και δοκιμασμένη απειλή του blackout επάνω στους υπόλοιπους - μη προνομιούχους - πολίτες που δεν είχαν την τύχη να έχουν δίπλωμα δημοτικού και καλή γνωριμία για να χωθούν στα σπλάχνα της ηλεκτρικής εταιρίας και να αμείβονται με μισθούς και παροχές που ακόμα και καθηγητές πανεπιστημίου θα ζήλευαν. Πόσο μάλλον ένας δασκαλάκος.
Τελικά, μήπως θα πρέπει η μπάλα, μαζί με τους πολιτικούς να πάρει και καμιά δεκαριά χιλιάδες συνδικάλες για να έχουμε ποικιλία; Ίσως ένας νόμος που να όριζε τη συνδικαλιστική θητεία του οποιουδήποτε οπουδήποτε για μία διετία μόνον, θα ήταν άριστη αρχή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου