Τώρα καβαλήστε, το στέγαστρο.

Είναι καιρός τώρα, που ο γράφων γκρινιάζει για την τριτοκοσμική κατάσταση στους Ελληνικούς δρόμους με ακρογωνιαίο λίθο το οδικό τμήμα των Τεμπών, σε συνάρτηση με την ιεράρχηση των επιλογών των πολιτικών μας. 

Αφορμή, για ακόμα μία φορά, ένας θάνατος αθώου ανθρώπου στα Τέμπη από κατολισθήσεις (ναί, εν έτει 2010 και σε "εθνική οδό") και το κόψιμο της χώρας μας στα δύο. Όχι από αγρότες, αλλά από βράχους "εξαιτίας των καιρικών συνθηκών". Σε μιά "Ευρωπαϊκή" χώρα, που επέλεξε να κάνει Ολυμπιακούς Αγώνες, την ίδια ώρα που διατηρεί δρόμους στρατηγικής σημασίας υπό την μορφή των Τεμπών και του Μαλιακού. Κατόπιν εορτής (μάλλον πανηγυριού καλύτερα γιατί μιλάμε για τους Έλληνες πανηγυρτζήδες)  βέβαια, οι δρόμοι φτιάχνονται, με καμιά 30αριά χρόνια καθυστέρηση. Και με διόδια για ένα δρόμο που ΘΑ φτιαχθεί. 

Έχουμε όμως έργα όπως το ταέ κβον ντό και τα στέγαστρα να μας θυμίζουν πόσο άστοχες και ματαιόδοξες επιλογές έχουν γίνει από τους πολιτικούς μας. Αλλά και από μπούφους πολίτες που τους στήριξαν. Πολιτικοί, που εκτός από την ματαιοδοξία τους, επηρεάζονταν πάντα από ντόπιους γραφικούς παράγοντες που επέμεναν οι δρόμοι να περνούν από το κωλοχώρι ή το "αγίασμά" τους.

Με οποιοδήποτε κόστος: ακόμα και  ανθρώπινων ζωών. 

Τώρα, λοιπόν, καβαλήστε το στέγαστρο Καλατράβα  και κάντε το γύρο του θριάμβου μέσω Ελασσόνας - Στομίου κλπ για να ανεβείτε στη Βόρειο Ελλάδα. Ανοίγουμε σε 1 μήνα και σας περιμένουμε.

Ανακαλύψαμε τον τροχό!

Πράγματι. Ήλθε η ώρα μετά την λήθη των προηγούμενων κυβερνήσεων, να λυθεί και το πρόβλημα της διαφθοράς. Οι πολιτικοί μας αρχηγοί μάλιστα, με πρωτεργάτη τον πρωθυπουργό, ανακάλυψαν και πως το πρόβλημα της διαφθοράς, είναι άμεσα συνδεδεμένο με την οικονομική κρίση.

Κάλλιο αργά, παρά ποτέ. Μόνο που στην περίπτωση της Ελλάδας, (που στο σχετικό διεθνή κατάλογο για τη διαφθορά βρίσκεται σε επίπεδα Αφρικανικής "δημοκρατίας"), είμαστε αρκετά μετά το ποτέ, και ότι έπρεπε να γίνει, έπρεπε να γίνει προχτές. Όχι σήμερα.

Αλλά για να μην είμαστε μοιρολάτρες, σίγουρα η κίνηση του ΓΑΠ για συνάντηση ενώπιον του προέδρου της Δημοκρατίας ήταν μια (αργοπορημένη), αλλά σωστή κίνηση.

Μέσα μάλιστα σε ένα τόσο καλό κλίμα, που θα έλεγε κανείς πως ήταν σίγουρο ότι θα εκδοθεί και ένα κοινό ανακοινωθέν, μιά και σύμφωνα με τις δηλώσεις τους, οι πολιτικοί αρχηγοί συμφώνησαν σε πληθώρα τρόπων αντιμετώπισης του εν λόγω προβλήματος.

Ωστόσο, το κοινό ανακοινωθέν δεν βγήκε ποτέ, αλλά και όπως φάνηκε ο καθένας από τους 5 πήγε στη συνάντηση τόσο με δική του ατζέντα, όσο και χωρίς πραγματικά να έχει ξεκαθαρίσει στο μυαλό του για ποιό θέμα και παραμέτρους θα συζητούσαν. Έτσι (μετά και ξεχωριστά) άλλοι μίλησαν για διαπλοκή, άλλοι για κρίση,για πολιτικό σύστημα και ένα σωρό άλλες θεματικές, για τις οποίες όσο αδύνατο είναι κανείς να συζητήσει σε 2 ώρες, άλλο τόσο ουτοπικό να προχωρήσει σε άμεσα μέτρα. 

Με λίγα λόγια και σε αυτό το θέμα που ταλανίζει, ανασκολοπεύει και εξοντώνει το μέσο πολίτη, οι πράξεις - επιτέλους - είναι επιβεβλημένες. 

Και το πρώτο που περιμένει να δει ο μέσος πολίτης, είναι ένας πρώην υπουργός να παίρνει την άγουσα για τη φυλακή. Αγκαζέ με τον εφοριακό της ΔΟΥ του, ο οποίος ζήτησε μερικά χιλιάρικα για να του κλείσει τη χρήση των τελευταίων ετών. Το ίδιο είναι.

Τώρα μας φταίει και η...Fitch.

Το μυστικό που οι κυβερνήσεις μας ως τώρα είχαν...καλά κρυμμένο, βγήκε στη φόρα ελέω (και της) οικονομικής κρίσης. Τα κορόιδα μας κατάλαβαν και τώρα η χώρα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής.  Αυτό που δεν έχει καταλάβει καλά όμως ο - έτσι και αλλιώς - οικονομικά (και όχι μόνο) λειτουργικά  αναλφάβητος Έλλην πολίτης, είναι πως οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης και οι γκουρού της οικονομίας, μας είχαν προειδοποιήσει από καιρό.

Η Ελληνική οικονομική πολιτική ωστόσο, από τα τέλη της δεκαετίας του '70, έμεινε προσκολλημένη στην ίδια τραγική οδό του ακατάσχετου δανεισμού και των ψευδών προϋπολογισμών. Όταν τα υπόλοιπα κράτη επένδυαν στις υποδομές και στη παιδεία, η Ελλάς έδινε αυξήσεις στους μισθούς και έκανε άχρηστους ολυμπιακούς αγώνες.

Η ουσία εδώ που φτάσαμε, είναι να βρισκόμαστε σε μια διελκυστίνδα δικαιολογημένης αμφισβήτησης από τη μία και σωσίβιων δηλώσεων από τους εταίρους μας στην ένωση από την άλλη. Και άν κάτι μας "σώζει" είναι η διάθεση των υπολοίπων να διασώσουν - όχι την Ελλάδα - αλλά το κύρος της Ε.Ε, απομακρύνοντας το Δ.Ν.Τ και τις υποψίες από τα ελληνικά ομόλογα που σε λίγο καιρό και άν δεν γίνουν οι σωστές κινήσεις, θα έχουν την ίδια αξία με αυτά της Αϊτής.

Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση, ήλθαν και οι αριστερογκουρού της κομμουνιστικής οικονομίας, να κατακεραυνώσουν τους διεθνείς οίκους και τους εταίρους, λέγοντας πως όλα αυτά είναι σχέδια των καπιταλιστών για να περάσουν τα "αντιλαϊκά μέτρα" που είχαν "προαποφασιστεί". Εμπνευσμένο. Όπως και η πρόταση του Τσίπρα για τα λαϊκά ομόλογα. 

Το κακό είναι, πως δυστυχώς τα σωστά μέτρα και οι σωστές κινήσεις για να μην βρεθεί η οικονομία στο σημείο που είναι τώρα θα έπρεπε να έχουν προαποφασιστεί πρίν 30 χρόνια.

Όταν δηλαδή το "φάντασμα" του μονοπωλίου κατοικούσε ακόμα στα σπίρτα, για να μας θυμίζει τί θα επέλθει. 

Αλλά είναι ίδιον του φτωχού συγγενή της Ευρώπης, του εξυπνάκια Έλληνα πολίτη να τα ρίχνει όλα στην καμπούρα των άλλων. Μας πολεμούν από παντού, όπως πάντα άδικα. Γιατί οι άλλοι είναι χειρότεροι από την χώρα μας, χρωστούν πιο πολλά αλλά δεν τους "πειράζουν" ενώ είναι μικρότερες (ή μεγαλύτερες) χώρες κλπ. Φταίνε οι Άγγλοι που δε μας χωνεύουν, οι Αμερικάνοι που  αγοράζουμε όπλα, οι Γερμανοί που μας "θάβουν", οι κερδοσκόποι κλπ. Δικαιολογίες άπειρες, σε τέτοιο βαθμό, που μέχρι τώρα τις χρησιμοποιούσαν κατά  βούληση και συνθήκη  οι πολιτικοί μας. 

Θα υπάρξει άραγε σοβαρή οικονομική πολιτική ποτέ σε αυτή τη χώρα; Ή θα πρέπει - επιτέλους - να προσλάβουμε Γερμανό διαχειριστή και στο υπουργείο για να γλιτώσει  στα σίγουρα το κατακρεουργημένο - μισοπεθαμένο - κορμί της Ελληνικής οικονομίας από τα όρνεα;

Ού μπλέξεις, με τον Αλέξη.

Μετά από την επέτειο του Πολυτεχνείου, η οποία φυσικά κατάντησε θέατρο ανούσιων καταστροφών στο χώρο του πανεπιστημίου και όχι μόνο, η Ελλάδα, μια και στερούνταν επετείων, απέκτησε εσχάτως και την 6η Δεκεμβρίου ως ημέρα μνήμης του αδικοχαμένου - τω όντι - 15χρονου μαθητή.

Έτσι, τις ημέρες αυτές, έσπευσαν όλοι οι εκ του προχείρου κοινωνιολόγοι και αμπελοφιλόσοφοι να προτρέψουν τον κόσμο να σκεφθεί για τα αίτια της περσινής "εξέγερσης", ενώ αντιεξουσιαστές σε εκπομπές όπως αυτή του Σταύρου Θεοδωράκη δήλωναν πως νοιώθουν άτομα κατώτερης τάξης και αδικημένοι κλπ κλπ γι' αυτό σπάνε βιτρίνες και πανεπιστήμια, έχοντας μάλιστα  backup ιδεολογία.

Μετά λοιπόν το Πολυτεχνείο, οι γνωστοί (όχι άγνωστοι) έκαναν πάλι το θαύμα τους: έδειραν τον Πρύτανη, έκαψαν, έσπασαν, ευτυχώς αυτή τη φορά χωρίς την ανοχή της Αστυνομίας. Ο Υπουργός προστασίας του Πολίτη όμως κατάλαβε πως ο κόσμος είναι αγανακτισμένος με την  όλη κατάσταση. Πλήν βέβαια των συνασπιστών του άλλου Αλέξη. Οι εν λόγω συγκαλυμμένοι αναρχοαριστεροί επιμένουν να υποθάλπουν και να στηρίζουν τους υπαιτίους των επεισοδίων, μπας και πάρουν κανένα ψήφο από τους έτσι και αλλιώς "χαμένους" του χώρου. Δεν έχουν καταλάβει όμως κάτι: πως οι πολίτες, αν συνεχίσουν έτσι, την άλλη φορά δεν θα τους στείλει ούτε στο προαύλιο της βουλής. 

Αντιθέτως, η κοινή λογική και πρακτική ζωής διδάσκει άλλα: μπροστά και πριν τον κάθε Αλέξη, με χωριστές (βλέπε τους φτωχούς συγγενείς του ΠΑΜΕ) ή μαζικές συγκεντρώσεις, οι πολίτες έχουν πολύ σημαντικότερα θέματα να διαμαρτυρηθούν έντονα: π.χ τις ελλείψεις στις κλίνες εντατικής θεραπείας, τους κακοτράχαλους δρόμους χωρίς φωτισμούς και προστατευτικά στους οποίους σκοτώνονται εκατοντάδες Αλέξηδες κάθε χρόνο με την ανοχή της πολιτείας, και πολλά άλλα, "πεζά". 

Γιατί, ποιός αναρχοαριστερός που "αισθάνεται" την αδικία μπορεί να πείσει τον νεαρό από το χωριό για το δίκαιο των "αιτημάτων" του; Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά χωρίς τις "υψηλές ανησυχίες" των "αδικημένων" παιδιών των γκέτο της πόλης, κοιτούν μπροστά και με σκληρή δουλειά από το χωράφι μέχρι το σχολείο (και χωρίς φροντιστήριο), καταφέρνουν κάθε χρόνο να περάσουν στο πανεπιστήμιο που οι βλαμμένοι θεωρούν σκόπιμο κάθε χρόνο να καίνε. Γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο και αυτό το σκοπό μπορούν να το πλησιάσουν. Η άδικη κοινωνία τους "εμπόδισε" για οτιδήποτε άλλο. Α! και οι τράπεζες, η αστυνομία, το εκπαιδευτικό σύστημα κλπ κλπ.

Μέχρι τώρα όμως, κανείς στα βιολάγνα κανάλια δεν έσπευσε να πεί τα πράγματα με το όνομά τους και να αναδείξει το άσκοπο και το κενό του πράγματος που περιστρέφεται γύρω από επετείους τέτοιου είδους: Ού μπλέξεις με τον Αλέξη. Καίει (νομίζουν).