Καλή (ζεστή;) χρονιά...

Ανυποψίαστος δάσκαλος ανοίγει φάκελο αλληλογραφίας του σχολείου του προκειμένου να το δώσει στο διευθυντή: εδώ να σημειωθεί πως οι εννιά στους δέκα φακέλους που έρχονται στα σχολεία με την κλασσική αλληλογραφία είναι – τι άλλο-  λογαριασμοί από κάθε πικραμένο, ιδιώτη και δημόσιο.

            Ο περι ού ο λόγος φάκελος ήταν του Ο.Τ.Ε: με τρόμο ο εκπαιδευτικός βλέπει στο οφειλόμενο ποσό πληρωμής ένα νούμερο της τάξης των 1700 € και κοιτά έντρομος τον διευθυντή. Ο δεύτερος έχοντας ένα βλέμμα ηρεμίας που θα ζήλευε και ο Δαλάι Λάμα, χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς να κοιτάξει το ποσό, αφήνει το λογαριασμό στην άκρη, συνεχίζοντας τη μάχη με τη χαρτούρα που έχει μαζευτεί στο γραφείο του.

- «Μα, κύριε διευθυντά, χρωστάμε 1.700 € στον Ο.Τ.Ε.!» του λέει ο δάσκαλος έτι αγχωμένος.

-  «Α! έχω περίπου 5 – 6 χρόνια να τον πληρώσω», αποκρίνεται ο διευθυντής και συνεχίζει: « ας το κόψουν το ρημάδι, και μαζί και το ρεύμα. Στη Δ.Ε.Η χρωστάμε περίπου 6.000 €.». «Έχουν τα κότσια; Ας τα κόψουν άμα θέλουν».

- «Μα….» πήγε να πει ο δάσκαλος.

- «Άκουστε να σας πώ…» είπε ο διευθυντής απευθυνόμενος σε όλους τους εκπαιδευτικούς που ήταν παρόντες στη στιχομυθία: «Πέρσι, η επιχορήγηση που μας έδωσαν ήταν της τάξης των 3500 € για όλη τη χρονιά. ΜΟΝΟ για πετρέλαιο πέρσι χρειαστήκαμε 5000 € περίπου. Ποιόν και τι να πρωτοπληρώσω; Ή μήπως να αφήσω τα παιδιά να παγώσουν;». Αφού έκανε την ανακοίνωση αυτή ο διευθυντής, ξαναχώθηκε στα χαρτιά του.

            Κάθε επιχείρημα που θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς «πάγωσε» μπροστά στην εικόνα μαθητών και εκπαιδευτικών να τουρτουρίζουν στη τάξη του σχολείου που έχει «μείνει» από πετρέλαιο. (Κάπως έτσι πάγωσε και το υπουργείο εσωτερικών στην εικόνα των κλειστών σχολείων που του έταξαν οι δήμοι της Δ. Μακεδονίας και έστειλε το αστρονομικό ποσό των 5 εκατ. € επιπλέον για θέρμανση στην περιοχή).

            Τα πράγματα εδώ και χρόνια είναι αλγεινά για τα σχολεία και τα οικονομικά τους. Απλά τα τελευταία δύο χρόνια τα πράγματα είναι τραγικά:  τα χρέη συσσωρεύονται όπως τα κοράκια στα πτώματα. Και δε θ’ αργήσει η στιγμή που πολλά σχολεία (αυτά που δεν έχουν την τύχη να έχουν κληροδοτήματα, δωρεές ή άλλες πηγές εσόδων) θα χρεοκοπήσουν με τη βούλα,  ακολουθώντας την γενικότερη εικόνα της παιδείας και της χώρας.

            Όλα αυτά βέβαια χωρίς να υπολογίσει κανείς πως για να λειτουργήσει ένα σχολείο χρειάζεται…μολύβια, χαρτί, μελάνια κανονικά και εκτυπωτή, τόνερ για φωτοτυπικά (θου Κύριε) και άλλα…ταπεινά. Γι’ αυτά όμως, υπάρχουν και οι γονείς που πληρώνουν τη…δωρεάν παιδεία, ευτυχώς…