«Καταλαβαίνεις πόσο κυνικός έχει γίνει ένας λαός όταν
θεωρεί φυσιολογικό να πληρώνει περισσότερο αυτόν που ασχολείται με τις
αποχετεύσεις του παρά αυτόν που ασχολείται με τα μυαλά των παιδιών του» (J.F.Kennedy)
Το «σύνθημα» το έδωσε η
Διδασκαλική Ομοσπονία Ελλάδας: στους συνδικαλιστές, εν προκειμένω στους
«δασκαλοπατέρες», αν και έχουν λερωμένη
τη φωλιά τους σε πολλά θέματα, εδώ δεν μπορεί κανείς παρά να τους αναγνωρίσει
το δίκαιο: κήρυξαν απεργία την επόμενη κιόλας μέρα του ανοίγματος των σχολείων,
με κύριο αίτημα/ διαμαρτυρία την οικονομική εξαθλίωση των εκπαιδευτικών.
Εδώ
βέβαια δε μιλάμε για τους εκπαιδευτικούς που έχουν αρκετά χρόνια στην πλάτη
τους και λίγο – πολύ βρίσκονται κοντά
στο σπίτι τους, αλλά για τους νεοδιόριστους σε εξωτικά/τροπικά μέρη (και μη), που καλούνται να «βγάλουν» τη
χρονιά με το αστρονομικό ποσό των 570 € το μήνα. Επιπλέον δε, να παρέχουν στα παιδιά και
υψηλού επιπέδου (όπως τους φουσκώνουν τα μυαλά οι απανταχού σχολικοί σύμβουλοι)
μόρφωση…
Συμπληρωματικά
στην άποψη που κυριαρχεί στην κοινωνία, ότι δηλαδή ο εκπαιδευτικός κάνει
λειτούργημα, πρέπει να επισημανθεί πως το επάγγελμα του δασκάλου είναι και
βιοποριστικό. Όταν λοιπόν ένας
επιστήμονας όπως ο εκπαιδευτικός παίρνει λιγότερα και από ανειδίκευτο εργάτη,
τα πράγματα δεν μπορούν να είναι ανθηρά. Ιδίως όταν βλέπουμε αναλόγου (ή και
κατώτερης) μόρφωσης ημίθεους του δημοσίου (βλ. Δ.Ε.Κ.Ο/ Υπουργείο Οικονομικών) να αμοίβονται πολλαπλάσια, ακόμα και μετά τις
περικοπές…
Κάτι
τέτοια εξοργίζουν τη πλειοψηφία του εκπαιδευτικού (και όχι μόνο) κόσμου. Αν
προσθέσει κανείς και το γεγονός πως οι σχολικές επιτροπές δεν έχουν λάβει τη
(μειωμένη κατά 33%) δεύτερη δόση για τα λειτουργικά τους έξοδα, αλλά και την
εξίσωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης, τότε η πρόβλεψη της εικόνας της
χρονιάς που έρχεται ζωγραφίζεται με νυχτερίδες και όχι με πεταλούδες (όπως θα
έπρεπε). Ήδη υπάρχουν αναφορές για σχολεία που χρωστάνε τα…μαλλιοκέφαλά τους σε
λογαριασμούς χωρίς μάλιστα να προβούν σε καμιά πολυτελή αγορά
όπως…μαρκαδόρους/εκτυπωτές για να μην πούμε…προτζέκτορες. Αυτά άλλωστε
καλούνται για άλλη μια φορά να τα καλύψουν οι γονείς δίνοντας από το υστέρημά
τους, έχοντας πέρα για πέρα δίκιο που καταδικάζουν τις απεργίες των δασκάλων,
μια και αναγκάζονται πολλάκις να κάνουν… μαγικά για να απασχολήσουν τα παιδιά
τους.
Τα
πράγματα έρχονται επίσης να επιδεινωθούν από τις αθρόες αποχωρήσεις των μαθητών
από την ιδιωτική εκπαίδευση. Ορισμένα τμήματα σχολείων κοντεύουν να… σκάσουν
(το όριο των 25 μαθητών πάει περίπατο) από μαθητές, καθώς οι γονείς δεν μπορούν
(εύλογα) να ανταπεξέλθουν στα (ληστρικά ορισμένες φορές) δίδακτρα των ιδιωτικών
σχολείων.
Τέλος,
έχουμε και το θέμα των φετινών προσλήψεων. Οι εν λόγω τυχεροί που θα λάβουν τον
υπέρογκο μισθό του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού θα είναι 200, με τις παραιτήσεις
μόνο για φέτος να φτάνουν σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση τις 5000.
Όσο για αναπληρωτές και ωρομίσθιους, ούτε τους μισούς. Εδώ οι υπεύθυνοι μπέρδεψαν τα πράγματα και
νομίζουν πως οι εκπαιδευτικοί πλεονάζουν σαν τους αστυνομικούς που κάθονται στα
γραφεία ή προστατεύουν διάφορους ημετέρους. Σε σχολεία όμως που χρήζουν
εκπαιδευτικών, θα έχουμε ελλείψεις οι οποίες θα καλυφθούν (;) πάλι με διάφορες αλχημείες.
Τουλάχιστον
φέτος, τα βιβλία θα είναι στις θέσεις τους, λένε…
