190 Χρόνια Φαγούρας.

Τόσα χρόνια πέρασαν και οι απόγονοι (;) των αρχαίων Ελλήνων παραμένουν αμαθείς ή το λιγότερο ημιμαθείς.

Εξακολουθούν να τρώγονται μεταξύ τους, να εκλέγουν άχρηστους πολιτικούς στην πλειονότητά τους και τέλος, να βρίζουν τις ξένες χώρες γιατί επιβουλεύονται των συμφερόντων του Ελληνικού Έθνους.

Όσο μάλιστα τα πράγματα τα τελευταία χρόνια κυλούσαν με αθρόα δανεικά, όσο οι ελλειμματικοί προϋπολογισμοί κάλυπταν τη χασούρα με δανεικά, έστω και με "χαμηλά" επιτόκια, οι Έλληνες κολυμπούσαν ήσυχα στη θάλασσα της άγνοιας και της αυταρέσκειας.

Τα πράγματα στην ουσία δεν άλλαξαν και τόσο από τότε που το Ελληνικό κράτος έκανε τα πρώτα δειλά του βήματα: οι Έλληνες παραμένουν παλιοτόμαρα του κερατά και  λειτουργικά αναλφάβητοι στην πλειοψηφία τους, πλήρεις δε κομπορρημοσύνης. Λάτρεις της αρχής της ήσσονος προσπάθειας και ημίθεοι της μετριότητας (εντός συνόρων). Έτσι απλά ούτε τότε από μόνοι τους δεν ήταν ικανοί να ιδρύσουν και να τρέξουν ένα νέο κράτος, ούτε σήμερα να το συντηρήσουν.

Τόσο οι πολίτες, όσο και οι πολιτικοί όμως είναι άριστοι στο να ρίχνουν τις ευθύνες ο ένας στον άλλον, αλλά και να τις σκορπίζουν στο υπερπέραν.

Η νοοτροπία "μακριά απ΄τον κώλο μας κι όπου θέλει ας μπει" παραμένει η επικρατούσα και τότε και τώρα.

Όπως η Βαυαρική εποπτεία, που ήλθε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους: τότε ο Όθων και οι Βαυαροί του, τώρα η οικονομική επιτήρηση των Ευρωπαίων.

Μόνο που τώρα, κανένας πραγματικά νοήμων πολίτης δε θα πρέπει να φέρει αντίρρηση σε ρυθμίσεις όπως η συνταγματική ρήτρα του 3%  για τους προκομμένους πολιτικούς μας. Μήπως και το σώσουμε τελικά, αφού το σκανταλιάρικο παιδάκι που λέγεται Ελλάς, εμφάνισε εδώ και χρόνια συμπτώματα αυτισμού και το ίδρυμα είναι το μόνο που του αρμόζει!

Κατά τα άλλα το πρόβλημά μας είναι η φανφαρολογίες περί υπάρξεως της Αγίας Λαύρας και του κρυφού σχολείου...

Οι 300 της συμφοράς και ο κασιδιάρης.

Ο λόγος φυσικά για τους 300 που έφερε η μοίρα στην ψωροκώσταινα και ποντάρουν στις ανθρωπιστικές ανησυχίες των γραφικών, κάνοντας απεργία πείνας, προκειμένου να διεκδικήσουν δικαιώματα. (από πού άραγε;).

Αυτό  που δεν έχουν ενδεχομένως καταλάβει οι πολιτικοί πάσης άποψης επί του θέματος, είναι πως το ζήτημα πλέον στη μείζονα πλειοψηφία του ελληνικού λαού, είναι παγερά αδιάφορο:

Ο Έλληνας πολίτης αυτή τη στιγμή έχει πολύ σοβαρότερα πράγματα να σκεφτεί και δεν μπορεί ν' ασχοληθεί με σκεπτικά περί των δικαιωμάτων των μεταναστών, που μάλλον ανήκουν αυτή τη στιγμή σε προβληματισμούς...Ελβετών. Σίγουρα αυτοί οι προβληματισμοί για τα...δικαιώματα των μεταναστών δεν απασχολούν ιδιαίτερα τους συνταξιούχους που γεμίζουν τα μπετονάκια στα βενζινάδικα με πετρέλαιο θέρμανσης. Μάλλον δε, άν υπήρχε ένα κουμπί που θα εξαφάνιζε όλους αυτούς τους τύπους στο υπερπέραν, 9 στους 10 Έλληνες, θα το πατούσε, χωρίς τύψεις μάλιστα. Απλά αυτή η χώρα που φυτοζωεί δεν έχει την πολυτέλεια ν' αντέξει τέτοια προβλήματα. Έχει αρκετά δικά της.

Γιατί άλλωστε να μιλάμε για δικαιώματα σε ανθρώπους που ήρθαν με το έτσι θέλω σε μια χώρα που γνώριζαν πως δε θα κάνουν ρούπι; Και από που και ως πού διαπραγματεύονται - με σκληρούς μάλιστα όρους - με μια  κυβέρνηση που δεν έχει καν τις δυνατότητες να εξυπηρετήσει τους ίδιους της τους πολίτες;

Ο θυμόσοφος λαός  έλεγε: τι του λείπει το κασιδιάρη; (η ασημένια σκούφια των τριακοσίων;)