Αλαφροΐσκιωτα.

Το είχα γράψει και πέρυσι: Ο Ουμπέρτο Έκο έχει πει, πως τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις.

Ωστόσο δεν μπορώ παρά να συμμαζέψω μερικές σκέψεις, εν μέσω θερινής ραστώνης.

Το πρώτο σίγουρο πράγμα, είναι πως η ωραιότερη περίοδος να βρίσκεται κανείς στις μεγαλουπόλεις, είναι ο Αύγουστος. Τόσο η Θεσσαλονίκη, όσο και η Αθήνα μαγεία. Ειλικρινά, δεν είναι να ζηλεύει κανείς τους παραθερίζοντες την περίοδο αυτή μακριά από τα αστικά κέντρα. Μπορεί να έχει χιλιοειπωθεί, μα αυτές τις ημέρες, ανακαλύπτεις την πόλη σου.

Το Θέρος πάντα προσφέρει την θαυμάσια ευκαιρία να επισκεφθεί κανείς αρκετούς αρχαιολογικούς τόπους, αλλά και το πολυσυζητημένο καινούργιο μουσείο της Ακρόπολης. Συνοπτικά θα έλεγε κανείς πως το καινούριο μουσείο ίσως είναι το μοναδικό επίτευγμα που σε κάνει να σκεφτείς πως ίσως τελικά οι νεοέλληνες να έχουν κάτι κοινό με τους μεγαλουργώντες προγόνους τους. Εκπληκτικός και ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο, μετά απο τις αμέτρητες αφίσες και κάρτ ποστάλ, ο γράφων αξιώθηκε να πάει.

"Μελανά" σημεία του καινούργιου μουσείου: η εξοργιστική αργία της Δευτέρας! Ο περίγυρος των πολυκατοικιών - εκτρωμάτων (δεν εννοώ φυσικά αυτές της Δ. Αρεοπαγίτου όπου υπήρχε και η διαμάχη), μια συλλογή νομισμάτων του 7ου αι μ.Χ (βυζαντινή) που δεν είχε καμία σχέση με τα υπόλοιπα εκθέματα, και τέλος, η τιμή του εισιτηρίου. Θα έπρεπε να ήταν τουλάχιστον 5 €. Αλλά ημείς οι Έλληνες φημιζόμαστε πως είμαστε ακριβοί στα πίτουρα και φθηνοί στο αλεύρι.

Έτσι, για να μη ξεχνούμε και σε τί μπανανία ζούμε: (βλ. μέσα στα άλλα τη βλακώδη πρωτοβουλία των ιθυνόντων του να κάνουν έργα στην εθνική οδό ακόμα και το Σαβ/κο), "φυστικώνοντας" τους οδηγούς σε ακραίες θερμοκρασίες στο λιοπύρι.