Έεελα, έεελα.

Δύο πράγματα μπορεί να υποθέσει κανείς, άν λάβει υπόψη του τα δεινά της πολιτικής ζωής του τόπου μας:

Ή η συγκεκριμένη υπόθεση τους ξέφυγε λόγω γερμανικού (αδέκαστου) δακτύλου και έτσι ο Μιχαλάκης θα τους χαλάσει τον Αύγουστο, που είθισται να είναι "ήσυχος", ή τα πολιτικά κόμματα προκάλεσαν τις εξελίξεις στο θέμα, ακριβώς για να "σκάσει" η ιστορία με τα παρεπόμενά της μέσα σε αυτό το μήνα, που είναι ήσυχος.

Είτε έτσι, είτε αλλιώς, όποιος παρακολουθεί μπορεί μόνο να κάνει το εξής: να σκάσει στα γέλια, γιατί για αποτροπιασμό ούκ έστιν άλλη διάθεση, με τις ανακοινώσεις των δύο μεγάλων κομμάτων και τις δηλώσεις των στελεχών τους. Το ένα κόμμα δεν πήρε γιατί έχει τρομερό λογιστικό πρόγραμμα, άσε που αυτός που διαπραγματεύτηκε είναι μακαρίτης, οι άλλοι δεν εμφανίζουν τέτοια εγγραφή και ο άλλος είναι εκτός κόμματος κλπ κλπ, ενώ σαν από θαύμα και τα δύο κόμματα καταλήγουν πως αυτά που λέει ο Χριστοφοράκος είναι συκοφαντικά για τα κόμματά τους. Ναί, γιατί μέχρι τώρα και τα δύο ήταν υποδείγματα ηθικής.

Όποιος γνωρίζει έστω και τα ελάχιστα για τον επιχειρηματικό κόσμο όμως, μάλλον έχει καταλήξει. Μια μεγάλη εταιρία για να διασφαλίσει την παντοκρατορία της σε ένα κράτος όπως η μπανανία μας, σίγουρα θα λάδωνε και τους πρώην και τους νύν. Το θέμα είναι πως κάποτε αυτά θα πρέπει να τελειώνουν: εφόσον έχουμε (και ψηφίζουμε) τα εν λόγω υπόλογα κόμματα (ή στελέχη), καλά έκανε η κάθε Siemens και τους λάδωσε, βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος. Απλά τώρα που πέσαν τα σκατά στον ανεμιστήρα, όσοι σέβονται τον εαυτό τους περιμένουν τον Χριστοφοράκο να ξεράσει και τις λεπτομέρειες για να κυλιστούμε στο πάτωμα από τα γέλια. Ελέω γερμανικής δικαιοσύνης βέβαια.

Αλαφροΐσκιωτα.

Το είχα γράψει και πέρυσι: Ο Ουμπέρτο Έκο έχει πει, πως τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις.

Ωστόσο δεν μπορώ παρά να συμμαζέψω μερικές σκέψεις, εν μέσω θερινής ραστώνης.

Το πρώτο σίγουρο πράγμα, είναι πως η ωραιότερη περίοδος να βρίσκεται κανείς στις μεγαλουπόλεις, είναι ο Αύγουστος. Τόσο η Θεσσαλονίκη, όσο και η Αθήνα μαγεία. Ειλικρινά, δεν είναι να ζηλεύει κανείς τους παραθερίζοντες την περίοδο αυτή μακριά από τα αστικά κέντρα. Μπορεί να έχει χιλιοειπωθεί, μα αυτές τις ημέρες, ανακαλύπτεις την πόλη σου.

Το Θέρος πάντα προσφέρει την θαυμάσια ευκαιρία να επισκεφθεί κανείς αρκετούς αρχαιολογικούς τόπους, αλλά και το πολυσυζητημένο καινούργιο μουσείο της Ακρόπολης. Συνοπτικά θα έλεγε κανείς πως το καινούριο μουσείο ίσως είναι το μοναδικό επίτευγμα που σε κάνει να σκεφτείς πως ίσως τελικά οι νεοέλληνες να έχουν κάτι κοινό με τους μεγαλουργώντες προγόνους τους. Εκπληκτικός και ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο, μετά απο τις αμέτρητες αφίσες και κάρτ ποστάλ, ο γράφων αξιώθηκε να πάει.

"Μελανά" σημεία του καινούργιου μουσείου: η εξοργιστική αργία της Δευτέρας! Ο περίγυρος των πολυκατοικιών - εκτρωμάτων (δεν εννοώ φυσικά αυτές της Δ. Αρεοπαγίτου όπου υπήρχε και η διαμάχη), μια συλλογή νομισμάτων του 7ου αι μ.Χ (βυζαντινή) που δεν είχε καμία σχέση με τα υπόλοιπα εκθέματα, και τέλος, η τιμή του εισιτηρίου. Θα έπρεπε να ήταν τουλάχιστον 5 €. Αλλά ημείς οι Έλληνες φημιζόμαστε πως είμαστε ακριβοί στα πίτουρα και φθηνοί στο αλεύρι.

Έτσι, για να μη ξεχνούμε και σε τί μπανανία ζούμε: (βλ. μέσα στα άλλα τη βλακώδη πρωτοβουλία των ιθυνόντων του να κάνουν έργα στην εθνική οδό ακόμα και το Σαβ/κο), "φυστικώνοντας" τους οδηγούς σε ακραίες θερμοκρασίες στο λιοπύρι.