Χρησιμοποίησα αυτή τη λέξη ως τίτλο, γιατί τουλάχιστον στο 50% του πληθυσμού των Η.Π.Α ταιριάζει.
Αυτό φάνηκε απο τη συμπεριφορά τους το 2004 με την εκλογή Μπους, αλλά τείνει και να επαναληφθεί φέτος με τον -παππού- Μακέιν. Μια "ελπίδα" 72 ετών ως υποψήφιο των ρεπουμπλικάνων στις εκλογές του Νοεμβρίου.
Ενδεικτικά λέω πως σε έρευνα του BBC 22 χώρες θέλουν ως πρόεδρο τον Ομπάμα και όχι τον Μακέιν. Το ίδιο είχε συμβεί και το 2004 όταν 30 χώρες σε δημοσκόπηση υποστήριζαν τον Κέρι αντί του Μπού(φου)ς.
Απο την άλλη πλευρά, τα "αμερικανάκια" άρχισαν στις δημοσκοπήσεις να δίνουν το προβάδισμα στον Μακέιν λόγω μιας υποψήφιας αντιπροέδρου που υποστηρίζει την οπλοκατοχή και την απαγόρευση των αμβλώσεων, στέλνει το γιό της στο Ιράκ και είπε πως ο πόλεμος εκεί ήταν "θέλημα θεού". Αυτές είναι λίγες μόνο απο τις μπαρούφες που έχει εκστομίσει, οι οποίες όμως φαίνονται καλές στις... λευκές γυναίκες!
Τί να πρωτοπεί κανείς για το μέγεθος της βλακείας τους, η οποία σε περίπτωση που εκλεγεί ο παππούς αλοίμονο στον υπόλοιπο κόσμο. Ενδεχομένως τα πράγματα ίσως γίνουν χειρότερα απο τώρα.
Στο αγγλικό μου blog http://panagiotioeng.blogspot.com έχω εκφράσει προ πολλού την αμέριστη υποστήριξή μου στο γερουσιαστή Ομπάμα, όχι γιατί πιστεύω πως είναι κανένας σωτήρας, αλλά γιατί στο πρόσωπό του βλέπω μια αλλαγή προς το καλύτερο, το πιο μετριοπαθές και το πιο λογικό, επιτέλους.
Ωστόσο μετά τις τελευταίες εξελίξεις έχω πειστεί πως τα "αμερικανάκια" είναι άξια της -πουριτανοπρεπούς- τύχης τους και ενδεχομένως το ντέρμπι της εκλογής να αποβεί μοιραίο για τους δημοκρατικούς. Το κακό είναι πως εμείς δε φταίμε σε τίποτα.
