Η ρήση της Έλενας Γλύκατζη –
Αρβελέρ δε θα μπορούσε να είναι πιο σωστή, από ποτέ: ας τη θυμηθούμε: «Αν
γινόμουν ποτέ υπουργός παιδείας στην Ελλάδα, θα ψήφιζα μόνο έναν νόμο: αυτόν
που θα απαγόρευε στον υπουργό παιδείας να κάνει οποιαδήποτε αλλαγή από μόνος
του».
Γι’
αυτό και η – ήδη ρακένδυτη – παιδεία μας, υπέστη το τελικό (ας ελπίσουμε)
ξεβράκωμα τη χρονιά που πέρασε: έγινε έρμαιο στις ορέξεις του πρώην - διεθνολόγου κατά τα άλλα – υπουργού και των
μαθητευόμενων μάγων υφυπουργών του.
Αυτή
τη χρονιά πέρασαν αρκετές τροπολογίες, - μεταξύ των οποίων μία 140 σελίδων - σε άσχετα νομοσχέδια στη βουλή,
σχετικά με αλλαγές στην παιδεία: π.χ έγιναν όλα, μα όλα τα χατίρια των σχολαρχών
της ιδιωτικής εκπαίδευσης προκειμένου να κάνουν ανεμπόδιστα την ιδιωτική
εκπαίδευση σούπερ μάρκετ, οι σχολικοί σύμβουλοι από καθοδηγητές και εμψυχωτές μετετραπήκαν
σε επιθεωρητές, το ινστιτούτο εκπαιδευτικής πολιτικής από καθοδηγητικό όργανο
σε ταμείο του ΕΣΠΑ, οι διευθυντές των
σχολείων σε εκτελεστικά όργανα θεόσταλτων εγκυκλίων του στυλ «αποφασίζουμε και
διατάζουμε».
Η
σχολική χρονιά θα γινόταν λάστιχο, μια και αποφασίστηκε πως ο χρόνος των
μαθημάτων τελικά δεν ήταν αρκετός (και ας έχουμε ως χώρα τις λιγότερες διακοπές
στην Ευρώπη), αλλά ταυτόχρονα θα βάζαμε και μια βδομάδα χαλάρωσης για σκι (μια
και το ήθελαν οι ξενοδόχοι και οι Έλληνες πατροπαράδοτα κάθε Μάρτιο που
μαζεύουν λεφτά, τρέχουν στα βουνά). Αποφασίστηκε πως δε φταίει σε τίποτα το
υπουργείο και η ασκούμενη πολιτική: αυτή (και αυτοί) είναι άλλωστε υπεράνω
αξιολόγησης: αντιθέτως, «προχώρησε» η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και του
έργου τους, το οποίο βέβαια είναι άσχετο ως προς τις υποδομές, τη
χρηματοδότηση, τις κοινωνικές συνθήκες κ.α.
Η διδασκαλία άλλωστε, κόβεται σε τεμάχια και πωλείται με το καντάρι.
Έτσι αποφάσισαν οι πεφωτισμένοι σύμβουλοι και ο πρώην υπουργός. Ο διάλογος για
την εκπαίδευση κείται νεκρός εδώ και χρόνια. Δίπλα στο κουφάρι του ελεύθερου
- δημοκρατικού σχολείου.
Έχουμε όμως
τράπεζα θεμάτων για τις εξετάσεις και πανεπιστήμια που λειτουργούν μαγικά,
χωρίς διοικητικό προσωπικό. Και μάλιστα σε περιβάλλον που σου μαθαίνει τη χαρά
της ανακύκλωσης: αν αποφασίσουν οι σύγκλητοι να ανακυκλώσουν το σκουπιδαριό που
βρίσκεται στα κτίριά τους, θα βγάλουν τα έξοδά τους για 5 χρόνια!
Το ξεβράκωμα
όμως συνέβη και στον πρώην, από τον νυν: Ο Robin Hood – Λοβέρδος ανακάλυψε την Αμερική.
Λείπουν 24.000 εκπαιδευτικοί από τα σχολεία και επειδή καθυστέρησαν (γιατί
άραγε) οι υπηρεσιακές μεταβολές, και
άλλοι 9500 εκπαιδευτικοί βγήκαν στη
σύνταξη, θα πρέπει να δουλέψουν (οϊμέ) 24 ώρες το 24ωρο στο υπουργείο για να
ανοίξουν τα σχολεία το Σεπτέμβριο. Γιατί αυτοί που έφυγαν – λέει – είναι
εκπαιδευτικοί, όχι υπάλληλοι. Γι’ αυτό, δεν προλαβαίνουν να ανοίξουν τα σχολεία
νωρίτερα, όπως έλεγε ο πρώην… Α! Πρέπει και να δώσουμε βάση στην παιδεία και
τους ανθρώπους της, χωρίς αιφνιδιασμούς και όχι κοιτώντας μόνο τα οικονομικά
δεδομένα (είπε).
Να τα
επανεξετάσουμε λοιπόν όλα αυτά. Κρίμα ο κόπος του πρώην. Έσπασε όμως το ρεκόρ:
όλοι νόμιζαν πως δε θα υπήρχε πιο αποτυχημένος και μισητός υπουργός από την miss Φωτοτυπία.
Κι όμως.
