Ήταν τότε όλοι τους φοιτητές ή και παιδαρούδια των 16 χρόνων. Από 16 ως και 28 (οι αιώνιοι φοιτητές) που ξεσηκώθηκαν στο πολυτεχνείο. Δε μιλάμε όμως μόνο για τη στενή έννοια των τότε φοιτητών του πολυτεχνείου, αλλά για όλη τη γενιά αυτή, φοιτούσα ή όχι. Είναι οι around 60 άρηδες του σήμερα.
Είναι η "γενιά" του πολυτεχνείου. Ίσως η πιο αποτυχημένη γενιά μεταπολεμικά. Ανδρωμένη υπό τους ήχους μεγάλων μουσικών με ταυτόχρονο απεγκεφαλισμό από τα "ιν" τότε εκτός νόμου αριστερά ιδεώδη, χρησιμοποίησε την αντιδικτατορική (ή όχι) δράση της για να ανέλθει στην εξουσία και να υλοποιήσει τα οράματά της.
Δεν είναι μόνο όμως αυτοί που ανέβηκαν στην εξουσία (παραχωρώντας και ολίγον από τα αριστερά τους ιδεώδη και φτύνοντας στα μούτρα τους ινστρούκτορες/κομισάριοι της Κ.Ν.Ε που τους ανέθρεψαν). Τους ανελθόντες στην εξουσία τους μάθαμε και από την καλή και από την ανάποδη. Όχι μόνο τους διάσημους, αλλά όλη τη γκάμα των αποτυχημένων.
Είναι και οι καθημερινοί άνθρωποι αυτής της γενιάς, σε κάθε τομέα και επάγγελμα: το χαρακτηριστικό παράδειγμα του "τσέπη δεξιά, ιδεολογία αριστερή" που πρωτοστάτησε στη λαμογιά τα χρυσά χρόνια των παχιών αγελάδων της χώρας.
Αντί να εμφυσήσει στις επόμενες γενιές τα ιδεώδη για τα οποία "πολέμησε", έδωσε το παράδειγμα νεο - πλουτίζοντας με κάθε τρόπο, ενώ ταυτόχρονα στις παρέες της πετούσε φληναφήματα με ρυθμό που θα ζήλευε ανηφορίζων όνος που πέρδεται, για τις αξίες τις οποίες έμαθε στους "αγώνες" της. Όταν ήταν όμως να τις εφαρμόσει η γενιά του Πολυτεχνείου, ποιούσε επί 30ετία την νήσσαν.
Και να που φτάσαμε, κυρίως με τη δική της συμβολή: στο να ψάχνουμε ακόμα τις αξίες για τις οποίες η γενιά τους αγωνίστηκε. ψωμί - παιδεία - ελευθερία: ενώ στο Παρίσι το Μάη του ' 68, εκείνη η γενιά έκανε τη διαφορά και άλλαξε πράγματα, στην Ψαροκώσταινα το μόνο που άλλαξε η εν λόγω γενιά, είναι η τσέπη της και επί τω χείρω η νοοτροπία των Ελλήνων. Αποθεώθηκε η μετριότης και θεοποιήθηκε η θεωρία της ελαχίστης προσπάθειας.
Να τους χαιρόμαστε.
