Παλιότερα, ήταν ο Ελεύθερος Τύπος. Πριν δηλαδή την έλευση της κρίσης για τα καλά. Τότε, όλοι είχαν συγκλονιστεί με το "δράμα των εργαζομένων" και για το τι θα γίνουν οι εργαζόμενοι και οι έρμοι οι Α.Ρ.Δ.
Τους τελευταίους μήνες, έχουμε την υπόθεση του Άλτερ και φυσικά της Ελευθεροτυπίας. Ιδίως όσον αφορά την εφημερίδα, εργαζόμενοι και μη δεν παύουν να διαρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την κατάσταση που περιήλθε η ιστορική αυτή εφημερίδα, ρίχνοντας σε απόγνωση τους 900 εργαζομένους της, μια και τους οφείλονται 5 ολόκληροι μισθοί! Επισημαίνουν δε το πλήγμα για τη... δημοκρατία που επισύρει αυτή η κατάσταση.
Ο φαρισαϊσμός και η συντεχνιακή αντιμετώπιση των Μ.Μ.Ε για ακόμα μια φορά χτυπά αλύπητα οποιονδήποτε πολίτη μπορεί να σκεφτεί λογικά. Προσπαθούν δηλαδή να πείσουν τον κόσμο πως η Ελευθεροτυπία και κάθε "Ελευθεροτυπία" και οι εργαζόμενοί της είναι βασιλικότεροι του βασιλέως σε σχέση με τους άλλους εργαζόμενους που χάνουν τη δουλειά τους. Η βιομηχανία της ενημέρωσης (και της διαπλοκής) είναι σημαντικότερη από τις εταιρίες και τα μαγαζιά που κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Στα τελευταία όμως γίνονται ανώνυμες αναφορές. Ενώ μπορεί να τους οφείλονται έτη μισθών ή απλά να έχασαν τα δεδουλευμένα τους. Για κάποιο όμως Μ.Μ.Ε που μπορεί να κλείσει ή να πνέει τα λοίσθια, πρέπει να μας ζαλίσουν τον έρωτα: λες και μια εφημερίδα λιγότερη από τις αναρίθμητες αναλογικά για τη χώρα που υπάρχουν (έστω και με την "τρομερή" ιστορία της συγκεκριμένης) θα κάνει την ουρά του γαϊδάρου να στάξει.
Κι όμως, στον μέσο πολίτη είναι παγερά αδιάφορο το αν έκλεισε η ελευθεροτυπία και κάθε άλλο μέσο. Ειδικά τώρα, τον ενδιαφέρει η επιβίωσή του. Θα πρέπει οι δύσμοιροι οι Α.Ρ.Δ να καταλάβουν πως δε διαφέρουν από τους υπολοίπους. Ίσως μάλιστα αποτέλεσαν και κομμάτι του προβλήματος που μας οδήγησε στην κατάσταση που βρισκόμαστε ως χώρα.
Καλή χρονιά!
Υ.Γ: Για όσους δεν γνωρίζουν: Α.Ρ.Δ = Αλήτες, Ρουφιάνοι, Δημοσιογράφοι.
