Στις τελευταίες ενημερωτικές συγκεντρώσεις των Δ/ντών Δημοτικών σχολείων ανά Διεύθυνση Εκπαίδευσης, υπήρξε προφανής αμηχανία. Οι Διευθυντές προσπαθούσαν να βγάλουν άκρη με την αξιολόγησή τους. Ματιές γεμάτες απορία για το περιεχόμενο των εκθέσεων που κλήθηκαν να γράψουν και το το περιεχόμενο του portfolio, βάσει του οποίου θα κριθεί το έργο τους.
Έχει καιρό που στος διαδρόμους και τα γραφεία των σχολείων, πολλοί από τους διευθυντές - θιασώτες του συγκεκριμένου συστήματος αξιολόγησης - κυκλοφορούσαν με ύφος χιλίων καρδιναλίων, κραδαίνοντας το σκήπτρο του διοικητικού ελέγχου που με το οποίο τους επιφόρτισε ο νόμος, απειλούσαν θεούς και δαίμονες, δικαίως και αδίκως.
Είναι πρώτα η σειρά τους όμως: όχι βέβαια ότι το "σύστημα" θα τους "πετάξει" απ' έξω. Το σύστημα δεν τρώει τα παιδιά του: με ελάχιστες εξαιρέσεις οι σχολικοί σύμβουλοι και Διευθυντές Διευθύνσεων (για να μην πούμε για Περιφερειάρχες), κρίθηκαν αβρόχοις ποσί. Ιδίως οι ημέτεροι, βάσει κυρίως τυπικών προσόντων και χωρίς κανείς να εξετάσει αν μπορούν να αρθρώσουν μια πρόταση με λογική συνέχεια ή αν έχουν ικανότητες διοίκησης.
Όμως, όσο και να είναι, γι' αυτούς του Διευθυντές σχολείων που τρέμουν μη χάσουν την καρέκλα και - φευ - γυρίσουν στην τάξη ή στο σπίτι τους λόγω ανεπαρκούς βαθμολογίας, η αξιολόγηση από μόνη της αποτελεί σοβαρό φόβητρο.
Θα πέσουν όμως στα μαλακά: ακόμα και το Π.Δ που αφορά στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών δεν αφιερώνει ούτε τις μισές σελίδες στα κριτήρια / διαδικασία που αφιερώνει για τους "απλούς" εκπαιδευτικούς. Οι τελευταίοι είναι μοιραίο να τεμαχιστούν σε κομματάκια προκειμένου να λάβουν μισό μόριο παραπάνω.
'Αλλωστε, η πλειοψηφία των ίδιων των Διευθυντών είναι γέννημα - θρέμμα του ίδιου αμαρτωλού κομματικοσυνδικαλιστικού σωλήνα που λυμαίνεται το σχολείο χρόνια: μοιρασιά στελεχών και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις με ανάλογα "μαγειρέματα" συνεντεύξεων προκειμένου να καταρτιστεί ο πίνακας των υποψηφίων και να τοποθετηθούν στα σχολεία επιλογής τους.
Εν τω μεταξύ, οι Διευθυντές (των οποίων οι ημερομηνίες πέρατος της διαδικασίας αξιολόγησης μόλις παρατάθηκαν - μάλλον μαζί με τη θητεία τους), τρέχουν να γεμίσουν τα port - φόλια τους: μια έννοια που για την πλειονότητά τους - ίσως δίκαια - ήταν έξω από τη σφαίρα της φαντασίας τους.
Άλλοι λοιπόν τρέχουν να μαζέψουν τα κομμάτια της καριέρας τους και να τα βάλουν σε μία σειρά για να αποδείξουν πως δεν είναι ελέφαντες, ενώ αρκετοί έσπευσαν ήδη στους "ειδικούς" (με το αζημίωτο) για να τους γεμίσουν τα port - φόλια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου