Σχόλιον πρώτον:
Τι κλωτσιά στα αχαμνά της Τουρκίας! Η μη ελεγχόμενη από τον πρόεδρο Μπους βουλή των αντιπροσώπων, αναγνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων:
Μάθημα δι ημάς: η ακούραστη δουλειά της αρμενικής κοινότητας για αυτό το σκοπό. Ακόμα και καταχώρηση στο ΤΙΜΕ έκαναν (μαζί με CD παρακαλώ πριν από ένα χρόνο περίπου). Τίποτα δεν έρχεται τυχαία. Θα μπορούσαμε και εμείς, έστω και αργά να κάνουμε το ίδιο για τον ποντιακό ελληνισμό;
Σχόλιον δεύτερον:
"Σκοπιανό". Και εδώ πάλι θα μπορούσαμε να λάβουμε μαθήματα. Από τον άσπονδο φίλο μας όμως, την Τουρκία:
Όπως λίγοι ξέρουν, η ελληνική μειονότητα (που στην ουσία ήταν πλειονότητα), αριθμούσε στην περιοχή του Μοναστηρίου (Βίτολα) περίπου 1 εκατομμύριο κατοίκους το 1915 (βλέπε και ιστορία Βακαλόπουλου). Πολλοί από αυτούς, εξακολουθούν να ζουν εκεί (οι εκτιμήσεις μιλούν για 300.000) κάτω από καθεστώς καταπίεσης. Τους θυμηθήκαμε άραγε μόνο όταν ελληνοποιούσαμε παίκτες μπάσκετ και άλλων αθλημάτων; Άραγε, ποιός θα έπρεπε να είχε διεκδικήσεις στην περιοχή;
Εν πάσει περιπτώσει, για το θέμα του ονόματος, λίγα μπορούν να περισωθούν, μια και η σκοπιανή "διπλωματία" μας πρόλαβε: πάνω απο 120 χώρες έχουν αναγνωρίσει τους γείτονες πια, με αποτέλεσμα η ιδέα της "σλαβομακεδονίας" που προτάθηκε παλιά, να φαντάζει πολύ καλή για να γίνει αληθινή. Ένας όρος που ορίζει γεωγραφικά, έναν τόπο που κατοικούν Σλάβοι.
Θα δούμε λοιπόν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου